Τα λόγια της πίστης | του Φρίντριχ Σίλλερ Θα σου δώσω τρεις λέξεις, βαριές με περιεχόμενο. Πηγαίνουν από στόμα σε στόμα, Αλλά δεν έρχονται από έξω, Μόνο η καρδιά τις λέει. Ο άνθρωπος στερείται κάθε αξίας, Αν δεν πιστεύει πια στις τρεις λέξεις. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ελεύθερος, είναι ελεύθερος. Και αν γεννηθεί αλυσοδεμένος, Μην αφήσεις τις φωνές του όχλου ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πετάω κοντά σου | της Μαρίας Σταυρίδου Κάθε βράδυ πετάω κοντά σου ελευθερώνω τα φτερά της απόγνωσης, κλείνω τα μάτια και ξεχύνομε στους ουράνιους διαδρόμους που ζωγράφισες πριν φύγεις. Σ’ ακολουθώ… ασυναίσθητα χαράζω την πορεία που φαντάζομαι πως όρισες για να δραπετεύσεις για να χαθείς σ’ αυτόν τον ουρανό που μας σκεπάζει τελικά και τους δυο. Ακόμη και αν δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του έρωτα… | του Γιώργου Ηρακλέους Στον έρωτα πρώτα νιώθεις τη πληγή κι ύστερα βλέπεις το μαχαίρι, ένα μαχαίρι ανθισμένο κι είναι από μέλι και φαρμάκι τα λόγια του… Ο έρωτας νερό στη φούχτα και κυλάει, αμίλητος ψάχνει το ολόκληρο και μένει μισός, ντύνεται να φύγει και γυρίζει, μέσα στο δίχτυ του νιώθεις να πυκνώνουνε οι μυρωδιές της σάρκας στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξαναγυρίζω το κλειδί στην κλειδαριά | της Ζωής Δικταίου Ξαναγυρίζω το κλειδί στην κλειδαριά άγγιγμα διστακτικό, σύντομο ο ίδιος πάντα μεταλλικός ήχος πάνω στη σκουριά ορίζει το παρελθόν. Φθινοπωρινά φύλλα, εύθραυστες λέξεις, ο νους υπολογίζει μελισσοκέρι στην πολυσάλευτη φλόγα της θύμησης και οι προϋποθέσεις μιας επιστροφής μετρημένες στα δάχτυλα μα δεν καταδέχεται η ψυχή τέτοιες παρηγοριές. Στην άκρη του δρόμουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξεγελάω | της Μαρίας Σταυρίδου Ξεγελάω τους γυρολόγους της ζωής τους πονηρούς γελωτοποιούς της ψυχής τους αθέατους ψεύτες της ηθικής. Είμαι η πρωταγωνίστρια της πιο ανήθικης σχολής που οργανώνει ηδονικές παραστάσεις ζωής. Ξεγελάω στις μικρές συγκεντρώσεις της γιαγιάς στις κρυφές συναντήσεις μιας μορφονιάς. Οργανώνω λάγνες ομιλίες των κορμιών νέων και παλιών οπαδών. Οργανώνω και εκκεντρικά σουαρέ για φίλες που λατρεύουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τίποτα άλλο | του Γιώργου Ηρακλέους Στείλε μου ένα μπουκέτο λέξεις, ολόκληρες όχι μισές, από την εποχή του Ομήρου: πόντος, αλς, αστερόεσσα, νυξ, αριστεύειν, ανάμεσά τους ανασαίνω, τα γράμματα κρύβουν ιδέες, είναι μέλισσες και φιλοξενούν στην κυψέλη τους το νόημα του λόγου. Πώς να βρω έναν χαλασμένο τοίχο και από την τρύπα του να δω την Άννα Κομνηνή να γράφει;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μισανθρωπολογία | του Έριχ Κέστνερ Τα όμορφα πράγματα έρχονται δεκάδες φορές. Αλλά κανένα δεν είναι τόσο όμορφο όσο αυτό: Ένα καταπράσινο λιβάδι και μερικά μέτρα από μενεξεδί ρυάκι. Και τσιμπάς τον εαυτό σου. Αλλά αυτό δεν είναι όνειρο. Με την πρόθεση να εξαγνιστείς, γονατίζεις ανάμεσα σε λουλούδια, γρασίδι και βότανα, και το ρυάκι να αναπηδά. Νομίζεις ότι αυτή είναι ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νικημένος ο άγγελος στον ανήφορο | της Ζωής Δικταίου Πέθανε… χτες στο ξημέρωμα είχα αγαπήσει περισσότερο απ’ όλα τη μετέωρη γαλήνη στα μάτια του το δακρυσμένο μεγαλείο του ξεστρατισμένου Έρωτα αυτό που χρόνια πάσκιζε να κρύψει ανάμεσα στις βαθιές κόγχες και τις ρυτίδες. Είπε να ζήσει χωρίς εμένα μα και δίχως τα κουρέλια της ζωής έφυγε, την ώρα που ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η διπλή φύση | του Γιώργου Μπίμη Αίσθηση, νόηση και ύλη, ένας αδιάσπαστος δεσμός, πλάκα, μελάνι και κοντύλι, στόχαση, βλέψη κι ελιγμός… Μ’ ολιστική ψυχή και πνεύμα, στο φρένιασμα των αντιθέτων, πλεύσε ενάντια στο ρεύμα, στον πυρετό των επιθέτων. Αλήθειες λόγων και πραγμάτων, μες στους αναβαθμούς της γνώσης, διαδοχή μικρών θαυμάτων, στιγμές, που πρέπει να ενώσεις. Ιδανικά γεννά ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
