Δεν είναι έρημο το δώμα σου, Μιχάλη | του Γιώργου Γωνιανάκη Δεν είναι έρημο το δώμα σου, Μιχάλη· το καθετί και κάτι έχει κρατήσει τα ηχεία είναι νοτισμένα από νότες τα ποτήρια ποτίσανε ξενύχτι το τραπεζάκι τράβηξε τις ατελείωτες κι ατέλειωτες κουβέντες. Οι δίσκοι τα περιοδικά και τα βιβλία έτσι ανάκατα βαλμένα φτιάχνουν λόφους κι άνθη της θύμησης στο φωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρυφό εικονοστάσιο | του Γιώργου Γωνιανάκη Της φίλησα μου φίλησε το χέρι. Πρώτη σκηνή της τελευταίας νύχτας. π ο υ σ’ η ύ ρ α κ α ι π ο υ σ’ έ χ α σ α ταινία μικρού μήκους Πέρασα ξαναπέρασα τόσες φορές με κείνη την κοπέλα, ιταλικής καταγωγής· δίχως σχεδόν να λύθηκαν τα χείλη δίχως σχεδόν να αλλάξουμεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μπαλάντα της κρίσης | του Γιώργου Γωνιανάκη Από την άγρια ανεργία ρημαγμένοι κι από του φόρου τη λυπητερή. Στροφή στ’ αριστερά και δεξιά βγαίνει ωστόσο ο τόπος –λένε– προχωρεί άλλο που ο τόπος πια δεν μας χωρεί απ’ τις περικοπές και τα μνημόνια. Μα μέσα του καθείς εκλιπαρεί: Μακάριοι που τρώνε μακαρόνια. Ο ΦΠΑ ράφι το ράφι ανεβαίνει ανάλγητοι μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παραλογή | του Γιώργου Γωνιανάκη Κοίτα· άμα κάμεις κίνημα μην έρθεις μοναχός σου… ΜΟΙΡΟΛΟΙ Εδώ: Νεκροθάφτες με χάχανα φτυαρίζουν Ιερείς τη μνήμη βεβηλώνουν βλαστημώντας Καντηλανάφτες ρίχνουν κατάρες και ρουχάλες. Πέρα, στο θόλο τ’ ουρανού ηχούν βροντές καμπάνες, μαυροντυμένα σύννεφα συνάζονται – Είναι οι συγγενείς κι οι φίλοι π’ όρκο να δώσουν πρέπει στου ήλιου τον ιδρώτα στων αστεριών το δάκρυΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ύψος βαθύ | του Γιώργου Γωνιανάκη Λένε: η εποχή είναι αντι-ποιητική. Κι όμως εγώ την ποίηση την βρίσκω ακόμη και στη λαϊκή. Εκεί μέσα στων πωλητών τις αγριοφωνάρες η νεαρή πωλήτρια πουλάει μέλι – βάζα βαθύλαμπα γιομάτα γλύκα. Ή όταν η άγνωστη γειτόνισσα γλεντάει το κορμί της σκορπώντας στον ακάλυπτο γλυκόβγαλτες κραυγές έως αργά τη νύχτα. Και περισσότερο όταν ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οπλίζοντας ελπίδες | του Γιώργου Γωνιανάκη α Λάμψεις από λεπίδες μας τυφλώνουν· κι η απειλή δεν πλησιάζει πια παρά βαθαίνοντας μαυρίζει. Γιατί είναι η κόψη μας ακόνιστη, κι έχουν τα κόκκαλα κακώσεις. Παχύδερμοι, δε νιώθετε τη φρίκη στο πετσί σας; Γελάτε. Δε δίνεται το βίωμα για χλεύη. Κι ο δρόμος είναι που οπλίζει τις ελπίδες: καίει το λίπος στο μυαλό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τρία ποιήματα | του Γιώργου Γωνιανάκη ΑΚΕΡΑΙΟ ΘΡΑΥΣΜΑ Μύριες αλήθειες και μαύρο μοιρολόι κείνο το βράδυ πέσαν, το βράδυ που κοίμισε σκληρά η μάνα το παιδί της τον γιο της τον μονάκριβο· πικρό νανούρισμα. – Πώς το αβάσταχτο λιγάκι να γλυκάνει. Άχι, κι ο χρόνος πίσω δεν γυρνά! Κι από του θείου-Γιώργη τα στερνά ως της γιαγιάς τον θρήνο καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Φιλμ αιφνίδια κομμένο | του Γιώργου Γωνιανάκη Σαν κάποιο φιλμ που κόπηκε στη μέση· το τέλος, βέβαια, το ξέρουμε μα ποιος αντέχει να το δει; Εσύ, Θωμά, το είδες… Τι ειρωνεία φύλακας νεκροταφείου (στην ταινία) και βοηθός παραγωγής. Α, Θωμά, θυμάσαι; Είχαμε wrap party ηθοποιοί και τεχνικοί χορεύαμε και πίναμε Somebody put something in my drink. Αίφνης, κάποιος σου έριξεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αυτός, εκείνος και ο άλλος και πάντα το παράλογο | του Γιώργου Γωνιανάκη Δεν είναι κρίμα κι άδικο… ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ – Αυτός απέμεινε φτωχός και πλέον πεταμένος ίδιος με απόρριμμα στου κάδου τ’ άδειο στόμα. – Κανένα πρόβλημα, δικό του πρόβλημα. – Εκείνος ήταν νέος όταν σε μια στροφή δεν έστριψε παρέκαμψε την ύπαρξη χωρίς αλάρμ και σήμανση. – ΑςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
