Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου Βροχή, στο φανοστάτη της παλιάς πόλης, εκείνης που άνοιγε την αγκαλιά της να με υποδεχτεί, τότε δεκαετία του ογδόντα.Και να που ένας μύθος, γιατί η βροχή έγινε ο μύθος μου, έρχεται τελικά κάθε φορά με συνέπεια, να σημαδέψει το πέρασμα της ζωής, προσδίδοντας την έννοια του ιδεατού, του επίγειουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άσπρο πουκάμισο, σε χρώμα ανθρακί! | του Τάκη Βαρελά Αγέρωχος ο χρόνος! Δώδεκα στροφές του ήλιου και με ένα κλικ ο λεπτοδείκτης, θα ανοίξει την καταπακτή. Στα αζήτητα ο παλιός ο χρόνος. Τι μας πήρε; Τι μας άφησε; Τι θα φέρει ο νέος; Έντιμα ερωτήματα, ντυμένα με αγωνίες. Φόβοι κρυμμένοι και ξόρκια. Και όμως. Των ανθρώπων τα όνειρα ταπεινά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η φωτιά | του Τάκη Βαρελά Τι θαρρείς πως έχει σχέδιο η φωτιά; Με σχέδιο ανάβουν μόνο τα φιτίλια της φωτιάς και έργο της φωτιάς, είναι εκείνων, που εμπορεύονται τη γη, στη, μορφή και το περιεχόμενο της. Γίνεται προϊόν!!! Έχει τιμή και αξία! Έτσι γίνεται εμπόρευμα, το έργο της φωτιάς. Στα αποκαΐδια της, θα οριστεί η νέα τιμή. Θα τρέξουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στις κορυφές του φωτός | του Τάκη Βαρελά Ας τραβήξουμε τώρα για τις κορυφές μας. Έτσι και αλλιώς, όλες οι πυραμίδες του επάνω και κάτω κόσμου, δικές μάς είναι! Οι τσιμινιέρες και αυτές δικές μας είναι. Καπνίζουν τα τσιγάρα μας και είναι ο καπνός μας βαρύς, όσο και το φορτίο μας. Δικά μας τα τσιγάρα. Δικός μας ο καπνός. ΔικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα χαμίνια | του Γιώργου Ηρακλέους σε οπτικοποίηση του Θανάση Πάνου Στις 26 Γενάρη παρουσιάσαμε το ποίημα του Γιώργου Ηρακλέους με τον τίτλο «τα χαμίνια». Σήμερα παρουσιάσουμε το βίντεο που δημιούργησε πάνω στο ποίημα αυτό, ο εικαστικός καλλιτέχνης Θανάσης Πάνου. Στο βίντεο παίζει φυσαρμόνικα ο Ζαχαρίας Κουρούνης. Πάντα αγαπούσα τα χαμίνια, όταν κατέβαιναν τα σκαλοπάτια του σπιτιού και έπαιρναν τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
2η ατομική εικαστική έκθεση κολλάζ του Χρήστου Δημούλα Για 2η συνεχόμενη χρονιά στο φουαγιέ του ιστορικού θεάτρου Άλφα και με νέες δημιουργίες του Χρήστου Δημούλα θα γίνει η έκθεση κολάζ του πολύπλευρου καλλιτέχνη. Όπως πέρσι με την “Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό” του Λουίς Σεπούλβεδα σε διασκευή Κώστα Γάκη, έτσι ξανά και φέτος σε διαδραστική αλληλεγγύη με τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις τα μαύρα διαμάντια σου. Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου! Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ. Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα, για όσα απλόχερα, χρόνια μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εδώ ναυάγησε η ζωή | του Τάκη Βαρελά Πάει καιρός τώρα που η θάλασσα έχασε το χρώμα της. Ανεμική και κίτρινη, την είδα να σέρνεται στα βότσαλα, ανήμπορη και ασάλευτη, λες και δεν είχε μήτε ανάσα και φωνή, μιας και το κύμα άνεβρο, έσβησε και αυτό στην ανημποριά της. Γαλήνια η θάλασσα είπαν. Καιρός για ταξίδια. Και όμως οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρόβα | του Τάκη Βαρελά Στη εποχή των ανθρώπων, οι ανάγκες όριζαν το χρόνο της ζωής. Τα αισθητήρια των αναγκών ήταν σε εγρήγορση. Η όραση, η ακοή, η όσφρηση, αφή, η γεύση, το όλον των αισθήσεων υποτασσόταν στο όλον του ανθρώπου, στο όλον των αναγκών, στο όλον της ζωής. Συσσωρευμένη ατομική γνώση που ζητούσε από ανάγκη, επίμονα να συναντηθεί μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
