Παιδί, παιδάκι μου… | του Γιώργου Ηρακλέους Μακριά σε όνειρο θολό με το φαρμάκι δένεις κόμπο τη χαρά, μακριά γεννάει η νύχτα τα πορφυρά της χρώματα να διασχίσουνε το στερέωμα… Παιδί, παιδάκι μου ορφανό, η θάλασσα που θα περάσεις είναι στρωμένη με λουλούδια και πανύψηλα κύματα κι εσύ διαβαίνεις με ένα φεγγάρι στρογγυλό στο χεράκι σου, να κερδίσεις αβοήθητο τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού | της Ζωής Δικταίου Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού γαλάζια φύκια απ’ τον ωκεανό της μοίρας απόψε η σκέψη σου πλημμύρισε το νου να λιώσει σπίθες στων ματιών μου την αρμύρα. Γουλιά-γουλιά, σε κοινωνώ μπρούσκο κρασί που είναι φερμένο από του Νότου την πατρίδα στα πάθη εσύ να με κερνάς κούπα χρυσή κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πάσχα στο χωριό | της Άννας Τακάκη Θυμάμαι εκείνον τον Απριλομάη γεμάτο από πασχαλιές! Λουλούδια στης αυλές, νερατζιές ανθισμένες, λεμονάνθη, κρινάκια και ζουμπούλια στις αλιντάνες, χρώματα κι αρώματα. Μια γιορτή της φύσης, μια γιορτή στην ψυχή μας! Άνοιξη και Πασχαλιά, άνοιξη και Ανάσταση! Μετά από ένα μοναχικό και κλειστό χειμώνα στην πόλη, περιμέναμε τις σχολικές διακοπές του Πάσχα για ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Tο μπακάλικο του κυρ Σπύρου | του Μιχάλη Στρατάκη Εκειά που τελείωνε η οδός Ηφαίστου και κουτουλούσε την περίφραξη της Μηχανικής Καλλιέργειας, ήτανε το μπακάλικο του κυρ Σπύρου. Μη φανταστείτε δα κανά μεγαλομπακάλικο, μια τρύπα ήτανε, μια γωνιακή κάμερα του σπιθιού, μα είχε μέσα όλα τα χρειαζούμενα για τους φτωχούς Καμινιώτες. Για τσοι γειτόνους που εκατέχανε ήντα εθέλανε υπήρχε, κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το σημάδι… | του Αντώνη Κουκλινού Απρίλης! Ο μήνας απού του φορτώνει πληγωμένες σκέψεις… Πρωί ακόμη και δε (ν)τον-ε βάνει ο τόπος. Σαφή το βλέμμα ντου πέφτει απάνω στη φωτογραφία… Για να ξεχαστεί, ήδωκε όξω να σαλέψει, ν’ ανοίξει τα μάθια ντου στη φύση. Άκρα ησυχία… Ολοπράσινα τα λουλουδιασμένα χωράφχια, μαλακό το χώμα και σε κάθε ζάλο νοιώθει πως πορπατείΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένας δον Kιχώτης με ανίκητο σπαθί | της Μαρίας Σταυρίδου Και κάπου εκεί… ανάμεσα στην κατάρα και την ευχή μια ανάσα που ξέφυγε πριν συμβιβαστεί. Ένας όνειρο χαμένο, μια μικρή προσευχή που ξεχάστηκε πριν ψιθυριστεί. Ανίκανη να συμβιβαστεί η ψυχή που διψάει για τη λάμψη και την προβολή. Μια λάθος άποψη για τη ζωή για την καθημερινότητα, που βιάζεται χωρίςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκηνές από το μέλλον… | του Γιώργου Ηρακλέους Η πόλη καίγεται, ασάλευτα τα φλεγόμενα δέντρα κι όμως, ο κήπος με τα αμέτρητα λουλούδια και τα παράθυρα έμεινε άθικτος… Τα άλλα σπίτια πύρινα, είναι η ώρα που σφυρίζουν οι εργάτες και οι αργυραμοιβοί γίνονται στάχτη! Δεν ζούμε πια τους μύθους, μα την μεγάλη ώρα της αλλαγής, το παρελθόν μπήκε σε σαρκοφάγο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες | της Ζωής Δικταίου Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες στης ψυχής τον γαλάζιο βυθό της ζωής μου στιγμές, δυο ζωές, δυο φορές προδομένες οι αλήθειες εκείνες πόσες νύχτες με καίνε οι αλήθειες σημάδια φεγγάρια που κι αν θέλω δεν μπορώ, δεν μπορώ ν’ αρνηθώ. Δάκρυ – δάκρυ μετρώ ό,τι έχασα κογχύλια στην άμμο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Περί ζωής | της Άννας Τακάκη Είναι όνειρο, είναι παραμύθι, είναι ταξίδι, είναι νοσταλγία; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως τη λένε ζωή. Μέσα στην πληθώρα των λέξεων, εύηχων, άηχων, μικρών , μεγάλων σύνθετων και παρασύνθετων έρχεται ετούτη η δισύλλαβη, η φτωχή με τα τρία της γράμματα αλλά με την πολλαπλάσια σημασία, να μας ξυπνά από το όνειρο, γιατί όνειρο είναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
