Νικημένος ο άγγελος στον ανήφορο | της Ζωής Δικταίου Πέθανε… χτες στο ξημέρωμα είχα αγαπήσει περισσότερο απ’ όλα τη μετέωρη γαλήνη στα μάτια του το δακρυσμένο μεγαλείο του ξεστρατισμένου Έρωτα αυτό που χρόνια πάσκιζε να κρύψει ανάμεσα στις βαθιές κόγχες και τις ρυτίδες. Είπε να ζήσει χωρίς εμένα μα και δίχως τα κουρέλια της ζωής έφυγε, την ώρα που ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

H Καθαροδευτέρα | του Μιχάλη Στρατάκη H Καθαροδευτέρα κι ο νους μου από ντα δα σκαλωμένος είναι σ’ αυτή τη βλοημένη μέρα. Γιατί, σφραγισμένη την έχει τη ζήση μου με θύμησες που δεν ξεχνιούνται, μήτε και καταπλακώνονται από κάθε λογής καταναλωτικά μπιχλιμπίδια και ξενόφερτα μασκαραλίκια. Την Καθαρά Δευτέρα δεν την ζούσαμε απλά. Την απολαμβάναμε. Τη γλεντούσαμε. Μας συνέπαιρνε τόσο τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η δύναμη της αγάπης. Εμφύλιος και προσφυγιά | της Άννας Κεφαλέλη Στη Βέροια και πάλι, σήμερα 25/3/2014. Τούτη τη φορά δεν είπαμε για τα βουνά και τις μάχες στις κορυφές και στα βουνά… Πιάσαμε άλλη κουβέντα με τη Νίκη (Ελένη Τσιομπανίδου-Κουρού). Να, λίγο η περιέργειά μου, λίγο από τη ζωή της ξενιτιάς όλο και κάτι θα πούμε. Με πολλές αναμνήσειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Οι μάσκες κρύβουν πάντα την αλήθεια | της Άννας Τακάκη Δεν ήταν Αποκριά, δεν ήταν γιορτή. Καθημερινή μέρα ήτανε. Σαν κι ετούτη σαν κι εκείνη, σαν την άλλη. Σίγουρα δεν ήταν Αποκριά. Κι όμως κάτι παράξενο είχε η μορφή τους. Τα πρόσωπά τους ήταν αλλόκοτα. Λες και φορούσαν προσωπίδες. Να ήταν αυτοί; Να ήταν άλλοι; Αν τα παραλλαγμένα πρόσωπά τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τσι μεγάλες Αποκρές, κουζουλένονται κι οι γρες! Μέρες που ’ναι, είπαμε από τη «Σβούρα» να επισκεφθούμε με βάση ένα ωραίο κείμενο του Γιώργου Χουστουλάκη την Αποκριά, όπως γιορταζόταν στα χωριά της υπαίθρου της Κρήτης τα παλιά χρόνια. Τότε, που η ηθική ξεπερνιόταν απ’ τη χαρά του ερχομού της άνοιξης και η φυσική αθυροστομία και η διασκέδαση (= διασκόρπιση του κεφιούΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Βαγγέλης Ρωχάμης | του Μιχάλη Στρατάκη Μην ακούω σαχλαμάρες. Δεν πέθανε ο Βαγγέλης Ρωχάμης. Απέδρασε πάλι. Η ενδέκατη απόδραση του από τούτο τον κόσμο. Και πιστεύω πως δεν θα ’ναι και η τελευταία του. Είτε βρεθεί στον παράδεισο είτε βρεθεί στην κόλαση, πάλι θα την κοπανήσει απ’ όπου και αν βρίσκεται. Γιατί ’ναι της Γερακίνας γιος. Γιατί δεν έζησε γονατιστός,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μεζεδάκια με το ChatGPT | του Νίκου Σαραντάκου Θα μπορούσα να τα πω αποκριάτικα μεζεδάκια, αφού έχουμε το τελευταίο σαββατοκύριακο της Αποκριάς, αλλά επέλεξα αυτόν τον τίτλο για να τραβήξω την προσοχή σε ένα από τα μεζεδάκια της πιατέλας, που το θεωρώ όχι μόνο αστείο αλλά και τραγικό. Το βρήκα στο Τουίτερ, συγκεκριμένα από τον Θεόδωρο Λύτρα, που κι αυτόςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Απόκριες στη γενέθλια πόλη | της Ελένης Σαραντίτη Ακόμα σε θυμάμαι τις Απόκριες. Ξυπόλυτη στην υγρή γη, ξεμανίκωτη με το τσουχτερό αεράκι. Νύχτωνε κι από πάνω χιλιάδες τ’ άστρα, τόσο γειτονικά, ώστε θα μπορούσες, αν σήκωνες το χέρι, να τα χαϊδέψεις. Αντ’ αυτού, άρχιζες το μέτρημα που ποτέ δεν τελείωνες, γιατί η γιαγιά έβανε τις φωνές πως, τάχα, θα σημαδευτούνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η διπλή φύση | του Γιώργου Μπίμη   Αίσθηση, νόηση και ύλη, ένας αδιάσπαστος δεσμός, πλάκα, μελάνι και κοντύλι, στόχαση, βλέψη κι ελιγμός… Μ’ ολιστική ψυχή και πνεύμα, στο φρένιασμα των αντιθέτων, πλεύσε ενάντια στο ρεύμα, στον πυρετό των επιθέτων. Αλήθειες λόγων και πραγμάτων, μες στους αναβαθμούς της γνώσης, διαδοχή μικρών θαυμάτων, στιγμές, που πρέπει να ενώσεις. Ιδανικά γεννά ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…