Σκόνταψε η μοίρα εκεί στο Νότο | της Ζωής Δικταίου Χάντρες λευκές που ταξιδεύουν στη μεσόγειο φέρνει η παλίρροια στα βράχια ένα μαντήλι πηχτό σκοτάδι απ’ της ψυχής σου το υπόγειο φλόγες που αφήσαν τα φιλιά πάνω στα χείλη. Σου δάνεισα ένα βλέμμα για να δεις τον ουρανό ηλιοβασίλεμα, σκόνταψε η μοίρα εκεί στο Νότο στην εξορία της αφής σ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Α, ρε Σύντροφε (Μισθωτή Εργασία) | της Κατερίνας Γώγου Μισθωτή εργασία – κεφάλαιο o ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού η προδομένη Επανάσταση ά ρε Σύντροφε πόσο μας λείπεις… Ο καιρός σκουλήκιασε πυρηνικές δοκιμές, λαϊκά μέτωπα, μπορντέλα (πάει κι η Πορτογαλία) υπερπαραγωγές των καθολικών και της μαφίας γίνανε πολυεθνικές, δεν μας αφήνουν ν’ αγαπήσουμε Σύντροφε. Χαφιέδες ανεβαίνουν τα σκαλιά μας σκυλιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ταμάρα | του Γιάννη Σκαρίμπα Αλλόκοτη και μελαψή, ωραία και ιερή λες έσερνε αγγελικές φτερούγες κι’ επερπάτει αδέξια και αμέριμνη, μ’ εκείνην τη νωθρή περπατησιά μια Θέαινας, σ’ Ολύμπιο μονοπάτι. Και μπόραε — όπως πάγαινε παχειά — κανείς διεί στο φίνο της κι’ εφαρμοστό μποτίνι ένα ποδάρι χυτό, και μες στων ρούχων της το σούσουρο oι φαρδιοί γοφοί της πώςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παιδί, παιδάκι μου… | του Γιώργου Ηρακλέους Μακριά σε όνειρο θολό με το φαρμάκι δένεις κόμπο τη χαρά, μακριά γεννάει η νύχτα τα πορφυρά της χρώματα να διασχίσουνε το στερέωμα… Παιδί, παιδάκι μου ορφανό, η θάλασσα που θα περάσεις είναι στρωμένη με λουλούδια και πανύψηλα κύματα κι εσύ διαβαίνεις με ένα φεγγάρι στρογγυλό στο χεράκι σου, να κερδίσεις αβοήθητο τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού | της Ζωής Δικταίου Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού γαλάζια φύκια απ’ τον ωκεανό της μοίρας απόψε η σκέψη σου πλημμύρισε το νου να λιώσει σπίθες στων ματιών μου την αρμύρα. Γουλιά-γουλιά, σε κοινωνώ μπρούσκο κρασί που είναι φερμένο από του Νότου την πατρίδα στα πάθη εσύ να με κερνάς κούπα χρυσή κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένας δον Kιχώτης με ανίκητο σπαθί | της Μαρίας Σταυρίδου Και κάπου εκεί… ανάμεσα στην κατάρα και την ευχή μια ανάσα που ξέφυγε πριν συμβιβαστεί. Ένας όνειρο χαμένο, μια μικρή προσευχή που ξεχάστηκε πριν ψιθυριστεί. Ανίκανη να συμβιβαστεί η ψυχή που διψάει για τη λάμψη και την προβολή. Μια λάθος άποψη για τη ζωή για την καθημερινότητα, που βιάζεται χωρίςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκηνές από το μέλλον… | του Γιώργου Ηρακλέους Η πόλη καίγεται, ασάλευτα τα φλεγόμενα δέντρα κι όμως, ο κήπος με τα αμέτρητα λουλούδια και τα παράθυρα έμεινε άθικτος… Τα άλλα σπίτια πύρινα, είναι η ώρα που σφυρίζουν οι εργάτες και οι αργυραμοιβοί γίνονται στάχτη! Δεν ζούμε πια τους μύθους, μα την μεγάλη ώρα της αλλαγής, το παρελθόν μπήκε σε σαρκοφάγο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες | της Ζωής Δικταίου Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες στης ψυχής τον γαλάζιο βυθό της ζωής μου στιγμές, δυο ζωές, δυο φορές προδομένες οι αλήθειες εκείνες πόσες νύχτες με καίνε οι αλήθειες σημάδια φεγγάρια που κι αν θέλω δεν μπορώ, δεν μπορώ ν’ αρνηθώ. Δάκρυ – δάκρυ μετρώ ό,τι έχασα κογχύλια στην άμμο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι βόλτες | του Γιώργου Ηρακλέους Χιλιάδες χρόνια ψάχνεις σε αρχαία ερείπια, γυρεύεις άλλες εποχές, ηρωικές, προσπαθείς να λύσεις το αίνιγμα «πως σκορπιστήκαμε έτσι, πως ξεπέσαμε;» Χρόνια και χρόνια τα φώτα των δρόμων δείχνουνε τα ίδια καλά φορέματα στις Κυριακάτικες βόλτες, παλιώσανε κι αυτά! Δεκαετίες περιοδεύεις στις συνοικίες, στα καφενεία με τα τσίγκινα τραπεζάκια και τα άδεια ποτήρια. Σε λίγοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
