Η ιστορία ενός τσιμενδώματος | του Γιάννη Χατζηχρήστου —διάλογοι υποκλαπέντες από το predator της μάντρας behind the scenes— Κτυπάει το κινητό σε ήχο Τσαμπά πλάγιο του τύπου πω πω πω ποπ πω πω πω… -Μπετά και πατηταί τσιμεντοκονίαι «Οι βεργούλες». Ομιλείτε με το αφεντικό, εδώ Σάκης περικαλώ. -Καλημέρα σας κύριε Σάκη μας. Εδώ υπουργός πολιτισμού Μενδώνη. Μου έδωσε το τηλέφωνόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Όλα θα πάνε καλά… | της Μαρίας Σταυρίδου Φοβάσαι… Αντικρίζεις καθημερινά τα πρόσωπα που τόσο αγαπάς, να θολώνουν, να χάνουν τη λάμψη τους και ο πανικός πάντα στην αναμονή. Έχεις την αίσθηση πως περιμένει τη στιγμή που τα πάντα θ’ αδειάσουν, που τα πρόσωπα θα ξεθωριάσουν, που η σκέψη θα γίνει ένα μπερδεμένο κουβάρι. Σημειώσεις, η ζωή σου έχει γίνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η τέχνη στην εικονική της αισθητική | του Απόστολου Αποστόλου δεύτερο μέρος [Συνέχεια από το χθεσινό άρθρο] Σε μια αναζήτηση της φιλοσοφικής προβληματικής περί του εικονικού, στεκόμαστε στον Deleuze ο οποίος με ξεχωριστή ακρίβεια βάζει το ζήτημα σε ξεχωριστή θέση. Ο Deleuze χρησιμοποίησε τον όρο εικονικό για να αναφερθεί σε μια πτυχή της πραγματικότητας που είναι ιδανική, αλλά και πραγματική. ΈναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Παιδί, παιδάκι μου… | του Γιώργου Ηρακλέους Μακριά σε όνειρο θολό με το φαρμάκι δένεις κόμπο τη χαρά, μακριά γεννάει η νύχτα τα πορφυρά της χρώματα να διασχίσουνε το στερέωμα… Παιδί, παιδάκι μου ορφανό, η θάλασσα που θα περάσεις είναι στρωμένη με λουλούδια και πανύψηλα κύματα κι εσύ διαβαίνεις με ένα φεγγάρι στρογγυλό στο χεράκι σου, να κερδίσεις αβοήθητο τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η τέχνη στην εικονική της αισθητική | του Απόστολου Αποστόλου πρώτο μέρος O Michael Rush αναφερόμενος στον όρο εικονικός γράφει: «όρος virtual -εικονικός- εμφανίσθηκε πριν από μερικούς αιώνες και σημαίνει το όμοιο προς το πραγματικό, αλλά όχι το ίδιο το πραγματικό. Όπως είναι π.χ. το είδωλο στον καθρέφτη· ένα ομοίωμα του πραγματικού. Οι καιροί αλλάζουν, όμως. Εμπρός στα μάτια μας,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αστερουσανά μονοπάθια | του Νίκου Λουκαδάκη Εδώ ρέγομαι να σαλεύω, εδώ ρέγεται η ψυχή μου να φτεροκοπά, εδώ μόνο ο νους μου μερεύγει, εδώ στ’ Αστερουσανά μονοπάθια. Δεν γροικούνται εδώ οι αχόρταγες μουγκρές των ανθρώπων, μονάχα η φωνή τ’ αετού, του αιώνιου βλεπάτορα τ’ αοριού κι οι σφυρές τ’ ανέμου ως ξωλαλεί τα μυριάδες πρόβατα, που κλουθούν τα χαραγμένα σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού | της Ζωής Δικταίου Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού γαλάζια φύκια απ’ τον ωκεανό της μοίρας απόψε η σκέψη σου πλημμύρισε το νου να λιώσει σπίθες στων ματιών μου την αρμύρα. Γουλιά-γουλιά, σε κοινωνώ μπρούσκο κρασί που είναι φερμένο από του Νότου την πατρίδα στα πάθη εσύ να με κερνάς κούπα χρυσή κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Πάσχα στο χωριό | της Άννας Τακάκη Θυμάμαι εκείνον τον Απριλομάη γεμάτο από πασχαλιές! Λουλούδια στης αυλές, νερατζιές ανθισμένες, λεμονάνθη, κρινάκια και ζουμπούλια στις αλιντάνες, χρώματα κι αρώματα. Μια γιορτή της φύσης, μια γιορτή στην ψυχή μας! Άνοιξη και Πασχαλιά, άνοιξη και Ανάσταση! Μετά από ένα μοναχικό και κλειστό χειμώνα στην πόλη, περιμέναμε τις σχολικές διακοπές του Πάσχα για ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Tο μπακάλικο του κυρ Σπύρου | του Μιχάλη Στρατάκη Εκειά που τελείωνε η οδός Ηφαίστου και κουτουλούσε την περίφραξη της Μηχανικής Καλλιέργειας, ήτανε το μπακάλικο του κυρ Σπύρου. Μη φανταστείτε δα κανά μεγαλομπακάλικο, μια τρύπα ήτανε, μια γωνιακή κάμερα του σπιθιού, μα είχε μέσα όλα τα χρειαζούμενα για τους φτωχούς Καμινιώτες. Για τσοι γειτόνους που εκατέχανε ήντα εθέλανε υπήρχε, κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…