Αστερουσανά μονοπάθια | του Νίκου Λουκαδάκη Εδώ ρέγομαι να σαλεύω, εδώ ρέγεται η ψυχή μου να φτεροκοπά, εδώ μόνο ο νους μου μερεύγει, εδώ στ’ Αστερουσανά μονοπάθια. Δεν γροικούνται εδώ οι αχόρταγες μουγκρές των ανθρώπων, μονάχα η φωνή τ’ αετού, του αιώνιου βλεπάτορα τ’ αοριού κι οι σφυρές τ’ ανέμου ως ξωλαλεί τα μυριάδες πρόβατα, που κλουθούν τα χαραγμένα σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του Παλμέτη ο Ταύκος | του Νίκου Λουκαδάκη Ούτε 20 χρονών δεν ήταν ο Παλμέτης (Ιωάννης Παντερής 1795-1835), όταν βγήκε χαΐνης στα βουνά, μαζί με τους Βασίλη Σμπώκο, Σταύρο Ξετρύπη, Βασίλη-Αναγνώστη Σκουλά, Σταύρο Νιώτη και άλλους. Από το Καμαράκι Μαλεβιζίου ήταν η καταγωγή του, θεριό στην όψη και στην ψυχή, φόβος και τρόμος των γενίτσαρων της περιοχής, έκανε τα πάνταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρήτη-Μάνη | του Νίκου Λουκαδάκη Κανένας άλλος τόπος δεν είναι τόσο κοντά στην Κρήτη, όσο η Μάνη και δεν εννοώ βέβαια την χιλιομετρική απόσταση. Δεσμοί ψυχικοί μα και δεσμοί αίματος μας δένουν με τους αδελφούς Μανιάτες, μιας και η ιστορία μάς έχει φέρει κοντά πολλές φορές. Η άγονη και βραχώδης χερσόνησος της Μάνης στη νότια Πελοπόννησο καθώς και η ιστορικήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η παραπόνεση | του Νίκου Λουκαδάκη Σίμωσε γιε μου πια κοντά να σου ξεφανερώσω τ’ όνειρο τ’ οψαργαδινό, μπέλι και ξαλαφρώσω… …Ήμουνε λέει μοναχός στ’ αόρι ξωμονάρης, άγριος ήτον’ ο καιρός, κρυγιός κι ανεβροχάρης. Σ’ ένα μιτάτο βρέθηκα, τρανό, καλοσασμένο που το ‘χανε μ’ ασήκωτες πλακούρες στεγιασμένο κι ως ήνοιξα την πόρτα ντου, την καλοκαρφωμένη θωρώ παρέα διαλεχτή, ‘μορφομπεγεντισμένη. Άντρες,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ρίμα της μεγάλης επιγραφής | του Νίκου Λουκαδάκη Στην όμορφη Θεσσαλονίκη ζει ένας ταλαντούχος και φωτισμένος νεαρός Α.Μ.Ε.Α. με κινητικά προβλήματα, ο Στέργιος-Νεκτάριος Θεοδωρίκας. Ο Στέργιος, χωρίς να έχει καμία σχέση με την Κρήτη, ζει και αναπνέει για τον τόπο μας. Μιλάει με την διάλεκτό μας, αγαπάει την Κρητική μουσική, γράφει στίχους που έχουν μπει σε αρκετές δισκογραφικές δουλειέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τ’ αγρίμι | του Νίκου Λουκαδάκη Με πιάνει ανατριχίλα όταν σαλεύω ανάμεσα σε χαράκια, όταν πατώ σε κορφές, όταν θωρώ πέτρες φαωμένες απ’ το χρόνο και το χιόνι. Ξεσηκώνεται ο νους μου και πεταρίζει ολόχαρη η καρδιά μου όταν στέκομαι σε έβγορα και φρούδια. Κάτι με δένει με το πέτρινο τοπίο, κάτι με τραβά κοντά του και το αποζητώ μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
H Καθαροδευτέρα | του Μιχάλη Στρατάκη H Καθαροδευτέρα κι ο νους μου από ντα δα σκαλωμένος είναι σ’ αυτή τη βλοημένη μέρα. Γιατί, σφραγισμένη την έχει τη ζήση μου με θύμησες που δεν ξεχνιούνται, μήτε και καταπλακώνονται από κάθε λογής καταναλωτικά μπιχλιμπίδια και ξενόφερτα μασκαραλίκια. Την Καθαρά Δευτέρα δεν την ζούσαμε απλά. Την απολαμβάναμε. Τη γλεντούσαμε. Μας συνέπαιρνε τόσο τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι απαρχές και το όνομα των Δαφνών | του Νίκου Λουκαδάκη Όταν μιλάς ή γράφεις για τον τόπο σου, πρέπει πάντα να ‘χεις στον νου σου τους προγόνους σου, όλους αυτούς που κείτουνται εκεί που σαλεύεις εσύ αξέγνοιος. Με ταπεινά και σεβαστικά λοιπόν ζάλα, κινώ τούτο το ταξίδι στο χωριό μου, στις Δαφνές. Οι Δαφνές βρίσκονται 17 χιλιόμετρα νότια τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παναγία Πηγαδιώτισσα | του Νίκου Λουκαδάκη -Σύντεκνε, έλα από ‘παέ. -Μα που πάμε εδά; -Στη Παναγιά τη Μεσοχωρίτισσα, στην πλατεία. -Σύντεκνε, μεγάλο χωριό ο Θραψανός, δεν ήμουνε ξαναερχομένος έπαε, μα αρέσει μου κι είναι κι αζωντανό, ξάνοιξε έκειε κοπέλια. -Μα γιάε μια γρα εκατοχρονίτισσα που πλέκει χωρίς γυαλιά κι εμείς δεν φέγγομε στο μέτρο. -Έλα να σιμώσομε να τηνε ρωτήξομεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
