Νικημένος ο άγγελος στον ανήφορο | της Ζωής Δικταίου Πέθανε… χτες στο ξημέρωμα είχα αγαπήσει περισσότερο απ’ όλα τη μετέωρη γαλήνη στα μάτια του το δακρυσμένο μεγαλείο του ξεστρατισμένου Έρωτα αυτό που χρόνια πάσκιζε να κρύψει ανάμεσα στις βαθιές κόγχες και τις ρυτίδες. Είπε να ζήσει χωρίς εμένα μα και δίχως τα κουρέλια της ζωής έφυγε, την ώρα που ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Στο αιώνιο και στο αληθινό | της Ζωής Δικταίου Στο φως, προσεύχεσαι. Αισθάνεσαι δίχως να φοβάσαι πια τους ίσκιους, ελεύθερος, δοξάζεις τις αισθήσεις στο στερέωμα χαράζοντας κύκλους μυστικούς στην αιωνιότητα. Λάφυρα στα χέρια, σγουρά τριαντάφυλλα από την προίκα της γης τελευταία δώρα πριν γνωρίσεις την αφανή αρμονία. Όλο παράπονο το κλάμα που ακούγεται χαμηλόφωνες μύχιες σκέψεις για τα άλλα ζητήματαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Να δέσουν Αύριο οι γοργόνες δαχτυλίδια | της Ζωής Δικταίου Στον αφρό της θάλασσας κρίνα και ρόδα ονειρεύεσαι η λύπη δε μπορεί να πλησιάσει πολύχρωμες οι χάντρες της Αγάπης στο βυθό, εκλιπαρώντας τη σιωπή, να δέσουν Αύριο… οι γοργόνες δαχτυλίδια. Να σε προσέχω σαν το δάκρυ το ακριβό στο πρόσωπο και μες τις χούφτες μου να ξεδιψάς ασήμι να γεμίζειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Με την αλήθεια της απουσίας | της Ζωής Δικταίου Η σκέψη βυθίζεται σιωπηλά στη μεθυσμένη νύχτα του θρήνου και στη γαλήνη των ματιών, μωβ ίριδες, όταν κοιμάσαι ρεμβάζει η μοναξιά στις άκριες των βλεφάρων σου το φως. Με την αλήθεια της απουσίας ανοίγοντας τα χέρια στη δίψα της αγκαλιάς την ταραχή του μαντηλιού σου να ψιθυρίζει του ανέμου το σκοπόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Εραστές, ερασιτέχνες της αιωνιότητας | της Ζωής Δικταίου Απόψε, γονατίζω μπροστά στο φεγγάρι απόψε, προσκυνώ το φως πλημμύρα γίνανε τα μάτια αντίκρυ στη ζωή, βλέμματα άδεια, βρέχει… Θάλασσα δάνεισε μου μια φορά τα μπλε να ταξιδέψω κι ας μη γυρίσω ποτέ. Πεθαίνει κανείς για την αγάπη; Έσβησε, η πυγολαμπίδα του νου τόσα ξενύχτια… την είδα να φωτίζει αμυδρά για τελευταίαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μένουν μονάχα τα κόκκινα μήλα | της Ζωής Δικταίου Μένουν μονάχα τα κόκκινα μήλα κρεμασμένα στα κλαδιά να μου θυμίζουν εσένα και να αντανακλούν την προσδοκία να βρεις πάλι το δρόμο… να γυρίσεις… τους ωροδείκτες στην αυγή. Τόσο εύκολα παραδώσαμε την αγάπη στη σκόνη της λήθης. Να φυσήξει ο άνεμος περιμένω χρόνια. Κι ο άγγελος κοιμάται ξένοιαστα θαρρείς και είσαιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Με μπλε και με λέξεις | της Ζωής Δικταίου Μια φορά κι έναν καιρό, του βοριά το φυσερό, γλίστρησε απ’ τα δυο του χέρια στων παιδιών τα μεσημέρια. Μια δασκάλα εποχής είπε, «μην ανησυχείς, εκεί στο βάθος της ψυχής μια σταγόνα της βροχής θα σε πάει παραπέρα, πες μας και μια καλημέρα! Μα τα μπλε μου σκουλαρίκια μπλε είναι τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Είπες, να ξεκουράσω την ψυχή απ’ την άρνηση | της Ζωής Δικταίου Είπες, να ξεκουράσω την ψυχή απ’ την άρνηση έχει μείνει πολύς δρόμος ακόμη, στάλα – στάλα η βροχή, λέξεις προσευχής ρωτάς ο έρωτας, πάντα παρών μονίμως απών, αλμυρό νερό που μεγεθύνει τη δίψα. Φτερό λευκό η σκέψη σου σε καταγάλανο ουρανό κι όμως, είσαι εσύ που εξαργύρωσες τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Στο αιώνιο και στο αληθινό | της Ζωής Δικταίου Στο φως, προσεύχεσαι. Αισθάνεσαι δίχως να φοβάσαι πια τους ίσκιους, ελεύθερος, δοξάζεις τις αισθήσεις στο στερέωμα χαράζοντας κύκλους μυστικούς στην αιωνιότητα. Λάφυρα στα χέρια, σγουρά τριαντάφυλλα από την προίκα της γης τελευταία δώρα πριν γνωρίσεις την αφανή αρμονία. Όλο παράπονο το κλάμα που ακούγεται χαμηλόφωνες μύχιες σκέψεις για τα άλλα ζητήματαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…