Νικημένος ο άγγελος στον ανήφορο | της Ζωής Δικταίου
Πέθανε… χτες στο ξημέρωμα
είχα αγαπήσει περισσότερο απ’ όλα
τη μετέωρη γαλήνη στα μάτια του
το δακρυσμένο μεγαλείο του ξεστρατισμένου Έρωτα
αυτό που χρόνια πάσκιζε να κρύψει
ανάμεσα στις βαθιές κόγχες
και τις ρυτίδες.
Είπε να ζήσει χωρίς εμένα
μα και δίχως τα κουρέλια της ζωής
έφυγε, την ώρα που η αυγή
άνοιγε ρόδινα βελούδα
στις άκριες τ’ ουρανού
άπλωσε ολομέταξες κορδέλες την ψυχή
πάνω στην κόψη του βράχου και πάνω στην πληγή.
Κρυμμένη η ταραχή,
ώσπου να καεί ο χρόνος στ’ ασπροκέρι
η θέα της λυμένης γραβάτας δεν αφήνει περιθώρια
για άλλες αποτυχημένες προσπάθειες
θαρρείς και δε με προστατεύει
κανείς πια
ούτε από τη ράθυμη θλίψη,
ούτε από την πλήξη
στην έρημη προκυμαία
παραμιλούν οι γλάροι στα κατάρτια
στη φθινοπωρινή ακτή
αλητεύει το κύμα ξεβράζοντας
άκαρπο της Αγάπης το χάρισμα.
Ήσυχος δρόμος…
συλλαβίζει η μοναξιά τυχαία ονόματα
χειροτεχνήματα μοίρας άδικης οι τελευταίες στιγμές.
Χτες ακόμη κοίταζε από το τζάμι
διατηρώντας πάντα την επιθυμία στο βλέμμα
κι ας ήταν άδειο σα διάφανο γυαλί
κι ύστερα, με τα χέρια απλωμένα δισταχτικά στην πρώτη βροχή
θαρρείς για να ξεπλύνει τη σκόνη του εφιάλτη
περπάτησε αργά στο πλακόστρωτο
είχε κάτι από την παλιά τρυφερότητα ο ψίθυρος στο φανοστάτη
τρυγημένο μέλι ξανθό τα χείλη, μέλι και κανέλα.
Νερό και δάκρυ,
η αφή που ήθελα να έχουν οι μέρες και οι νύχτες μου.
Είπε… Αύριο…. στο δυνατό φως,
ν’ αναπνεύσω ελεύθερα
αρχαία ανάσα χωρίς σκουριά…
τελικά μπορώ να αντέξω όσα αισθάνομαι.
Έφυγε, χωρίς ενοχές
και αυτός ο θάνατος μου φόρτωσε τον άνεμο
αυτόν που σκόρπισε φύλλα και όνειρα
στη μικρή ξεχασμένη πλατεία
αυτόν που άδειασε όλο το μελάνι
στο λευκό μαντήλι του νου.
Ναι δε ζει πια…
αμετάκλητη η απουσία προειδοποιεί την καρδιά
μια υποψία μελαγχολίας παγώνει στ’ ακροδάχτυλα
κι όμως αφήνομαι περιφρονώντας το φόβο
αναμετρώντας τη ζωή σε κύκλιους χορούς
γύρω απ’ ανθισμένα κυκλάμινα.
Στροβιλίζεται η χαρά και η λύπη
στη μεγάλη καμπάνα πλάι στα μάρμαρα
μαντήλι μωβ, όχι της λήθης ούτε και της λύπης
απλά μωβ της ανάμνησης, αυτό που μου χάρισε.
Περιπλανήσεις στο λιμάνι
αραγμένα καράβια,
βαριά μυρωδιά βούρκου αταξίδευτη
απέναντι το μικρό νησί τυλιγμένο στην υγρασία
και τις νύχτες συμφιλιωμένη πια βυθίζομαι,
στο καινούριο σκοτάδι
ένα χέρι σπέρνει άστρα για να κριθεί η απουσία Νικημένος ο
άγγελος στον ανήφορο δίπλωσε τα κέρινα φτερά.
Δεν άφησε ούτε δυο λέξεις.
Οδοιπορώ σε ένα μοναχικό δρόμο… σχεδόν γυμνή.
Και είμαι μόνη.
Θέλω να είμαι μόνη. Θλιβερά επίπεδη και αποφασισμένη.
Είμαι επιτέλους… ελεύθερη.
Τα αποκαΐδια δεν κρατούν λάσπη
την κοιμισμένη σπίθα έχουν φυλακτό
και στις προφανείς αλήθειες να γίνουν πυρκαγιά ονειρεύονται.
Ανιχνεύοντας άλλα συναισθήματα
προσεγγίζω το παράδοξο
άτακτοι ήχοι πολιορκούν το νου
ερμηνεύω την πίκρα μετρώντας κοχύλια και σημάδια
άστοχες οι επινοήσεις… έχω κλειδώσει την καρδιά
και η σκέψη αστρατολόγητη σε απαιτήσεις
δε πολεμώ τη φύση των πραγμάτων
ένα σύμπαν γεμάτο μυστικά ξετυλίγεται εντός
αιώνια ορφανή
Του Έρωτα κι ολότελα ξέγνοιαστη
ο κόσμος είναι και δική μου ξενιτειά.
Τα νυχτολούλουδα ζήλεψαν την ασαβάνωτη μνήμη
η μοίρα κλώθει ουρανούς για να με ντύσει…
Αύριο.
Καλό ταξίδι στο φως.
Ζωή Δικταίου
[Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις», 2020, ISBN: 978 618 5456-20-7]
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Σβούρα-αρτ, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
