Το σημάδι… | του Αντώνη Κουκλινού
Απρίλης!
Ο μήνας απού του φορτώνει πληγωμένες σκέψεις…
Πρωί ακόμη και δε (ν)τον-ε βάνει ο τόπος.
Σαφή το βλέμμα ντου πέφτει απάνω στη φωτογραφία…
Για να ξεχαστεί, ήδωκε όξω να σαλέψει, ν’ ανοίξει τα μάθια ντου στη φύση.
Άκρα ησυχία…
Ολοπράσινα τα λουλουδιασμένα χωράφχια, μαλακό το χώμα και σε κάθε ζάλο νοιώθει πως πορπατεί απάνω στα πούπουλα.
Μπροστά ντου μια μεγάλη κάτασπρη πέτρα, λες και ο Θεός τη (ν)έπεψε για πολυθρόνα, σε κάθε περαστικό να ξαποσταίνει.
Στη δεξά τζη μπάντα μνια (ν)αστυβίδα, όμορφη σα ντο λουλούδι στο βάζο και γύρω γύρω οι αμολόχες με τσοι μαργαρίτες ένα μπόι.
Εσίμωσε και καθίζει…
Ο ήλιος λαμπερός του ζεσταίνει τη διάθεση, να ξελαμπικάρει ο νους του και να βρει αιτία να μη σκέφτεται.
Αφήνει τη βέργα να πέσει παραδίπλα στα χόρτα και κόβγει το (ν)αθό μνιας μαργαρίτας.
Η σκέψη ντου τον-ε γιαγέρνει στ’ νεϊκάτα ντου.
Θυμάται να αγλακούνε ούλα τα σοκαιρίτικα κοπέλια, να μαδούνε τσ’ αγγελάμους να τσοι πετά ο ένας τ’ αλλού στο μπέτη.
Ελέγανε πως… όσά ’θελα σταλίσουνε απάνω στα ρούχα σου, ετόσανά κοπέλια θα κάμεις, όντε θα παντρευτείς.
Και μόνο η σκέψη ετούτηνά, του φέρνει το χαμόγελο στα χείλη.
Στριφογυρίζοντας τη μαργαρίτα στα δαχτύλια ντου, κάνει να μαδήσει ένα ένα φύλο τζη, για να ρωτήξει, αν-ε περνά καλά, εκειά που βρίχνεται.
Άπου χάσει το (ν)εδικό ντου άθρωπο άδικα, είναι λογικό, πως ακόμη και σε μνια μαργαρίτα ο νους του, μπορεί να γυρέψει απάντηση.
Δυο χελιδόνια καθίζουνε απάνω στο τηλεφωνόστυλο και του αποσπούνε τη προσοχή με τσοι φωνές τως.
Αιτία να σηκώσει το βλέμμα στον ουρανό…
Ένα σύννεφο κάτασπρο, σχηματίζει δυο καρδιές τη μνια μέσα στη (ν)άλλη.
Άλλο σύννεφο δεν υπάρχει… λες και η σκέψη ντου να ρωτήξει το λουλούδι λίγο πριν, ήτονε η αιτία που το προκάλεσε, για να πάρει την απάντηση πως όλα είναι καλά.
Ήτονε το μήνυμα αγάπης που περίμενε με λαχτάρα.
Ανακουφίστηκε αλήθεια…
Μαζώνει τη βέργα από χάμε και σαλεύγει χαρούμενος να φύγει.
Κάθε ζάλο είναι και μνια χαρά, μνια (ν)ανακούφιση…
Σαν εσωπάτησε, κοντοστένεται και γυρίζει οπίσω το βλέμμα ντου.
Παρατηρεί πως η πέτρα, δεν υπάρχει, σηκώνει τα μάθια ντου στο (ν)ουρανό και το σύννεφο δε φαίνεται πουθενά.
Το μόνο που που γροικά, είναι τα χελιδόνια απάνω στο στύλο, να χουνε ανοίξει κουβέντα, τάξε πως δε ντα βρίχνουνε και καυγαδίζουνε.
Αισθάνεται όμως τη ψυχή ντου ανάλαφρη, έφυγε το βάρος απού τη ψυχοπλάκωνε και συνεχίζει να πορπατεί ωσά ντο φύλλο.
Ξέρει και είναι σίγουρος για το μήνυμα που έλαβε.
Ο χρόνος απαλύνει το (μ)πόνο, για να μπορεί ο άθρωπος να λέει αντέχω.
Πολλά τα βάσανα, πολλές οι Μεγαλοβδομάδες τση ζωής, μα κάθε φορά έρχεται η Ανάσταση.
Ακόμη και η καμπάνα στην Ανάσταση αλλάζει χρώμα στη φωνή τζη, για να μεταδώσει την ελπίδα, την αισιοδοξία.
Το κερί με το Άγιο Φως, θα μεταφέρει σε κάθε σπίτι το χαρμόσυνο γεγονός.
Αφιερωμένο σε όλους που έχουν φύγει από κοντά μας.
Και σ’ εσένα αδερφέ μου, να προσέχεις τη μάνα μας…
Αντώνης Κουκλινός
Ο Αντώνης Κουκλινός γεννήθηκε στη Γρηγοριά του Δήμου Τυμπακίου. Το τρίτο από τα επτά παιδιά του Μιχάλη και της Βασιλικής Κουκλινού. Έβγαλε το δημοτικό σχολείο και μετέπειτα η ζωή του είναι πλούσια σε εμπειρίες και ταξίδια. Πήγε στα καράβια μέχρι τη στρατιωτική θητεία και μετέπειτα παντρεύτηκε τη Μαρία Νικολιδάκη από το Αντισκάρι Μοιρών και απέκτησαν δύο κόρες τη Βασιλική και τη Στυλιανή που στη πορεία μέχρι σήμερα η οικογένεια μεγάλωσε με έξι εγγόνια. Από το 1980 για μια εικοσιπενταετία, ασχολήθηκε ενεργά με τη μουσική με πολλές συνεργασίες και ταξίδια σε όλη την Ελλάδα, ενώ παράλληλα η αγαπημένη του συνήθεια είναι η γραφή.
Βιοποριστικά ασχολείται με τη φωτογραφία και το βίντεο. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να καταγράφει μοναδικές στιγμές από τη Κρητική κουλτούρα, συμμετέχοντας σε παρέες με το λαούτο και τη κάμερα. Όλο αυτό το υλικό έχει την ευκαιρία ο κόσμος να το παρακολουθεί μέσα από το διαδίκτυο, στο κανάλι του Αντώνη Κουκλινού. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Όσα έχω πει» με μαντινάδες κυκλοφόρησε το 2014, παράλληλα έγραφε στίχους και μουσική για τη δισκογραφία του. Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος από τις «Μουσικές μου πεθυμιές» και το 2018 το δεύτερο μέρος, με τραγούδια που έχουν συμμετοχή καταξιωμένοι καλλιτέχνες.
Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Ανεστορούμαι… να σας πω…» κυκλοφόρησε το 2023 από την «Σβούρα εκδοτική». Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει με τα μάθια τση ψυχής του Αντώνη και να γνωρίσει μια άλλη Κρήτη. Μια Κρήτη που χάνεται.
