Ο μαντολινιέρης | του Αντώνη Κουκλινού . Ήβαλε μπροστά τζη το πλυσταργιό πρωί, πρωί και ποκάνει το νερό τση βρύσης. Τηνε πχιάσανε τα διαόλια με το νερουλά, απου ήκοψε πάλι το νερό κ εντάκαρε να φωνιάζει. -Επόκαμε το νερό πάλι και ίντα θα γενούμε, απού ‘βαλα μπροστά μου να πλύνω κ’ έχω ρούχα ένα σωρό… Γροικά τηνε από μέσα ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σταγόνες τση βροχής | του Αντώνη Κουκλινού . Δυό καμεράκια σπίτι είχενε κ’ ένα παρακούζινο, ίσα, ίσα να μαγερεύγουνε κ’ ένα σοφρά να καθίζουνε να τρώνε. Το χειμώνα, άστα αξεκαθάριστα… Πέρα, πόδε, βάνανε λεκανίδες να στάσει το νερό απου το δώμα και κάθα ντίς και ντάι εξεσέρνανε τα κρεβάθια να μη γραίνουνται οι πατανίες και τα γιοργάνια. Φτωχοί αθρώποιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι καλημέρες τση καρδιάς… | του Αντώνη Κουκλινού Εποκατάστεσε τα ζούμπερα, ήκαμε τη λάτρα του σπιθιού τζη, ελαντούρισε τη ν’ αυλή, επότισε τσι βγιόλες κ’ εδά ήρθενε η γ’ ώρα του πλεχτού. Λεβεντογυναίκα στα νιάτα τζη, μα κ’ ακόμη κ’ ας κοντοσιμώνει τα εβδομήντα πέντε. Νοικοκερά απου δε μπα ν’άλλα, χρυσοχέρα και γλυκομίλητη γυναίκα. Δε ν’ αφέγγει καλά και καθεκλώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γεροντίστικες ιστορίες | του Αντώνη Κουκλινού Εσηκώθηκενε αξημέρωτα για δε ντου κόλλανε ύπνος… Τονε θωρεί η γρά και εντάκαρε να του φωνιάζει… -Ίντα σηκώθηκες αξημέρωτα… στο ν’ εργάτη θα πάς..? θέσε μα δε ν’ είναι ώρα ακόμη. -Δε μπορώ να κοίτωμε μωρή Κατίνα… επχιαστήκανε τα πλευρά μου. -Και που σηκώθηκες να πας τέθια ώρα..? οι πετεινοί ακόμη δε ν’ εκράξανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρώτη φορά Ανάσταση…του Αντώνη Κουκλινού Απριλομάηδες πάνε κι έρχουνται, με τσι Πασχαλιές και τα λούλουδα… Τα χελιδόνια κοπχίασανε κι εκείνα στη ν’ ώρα ντως. Μεγαλοβδομάδα μπαίνει και οι νοικοκεράδες, ετοιμάζουνται σιγά, σιγά, για να υποδεχτούνε την Ανάσταση. Ασπρίσανε οι τράφοι και οι αυλές τω σπιθιώ και τα σοκάκια του χωργιού λάμπουνε. Κουβαλούνε δεμαθιές τα ξύλα και χαρμπίζουνε τσι φούρνους ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο «σούπερ μάρκετ» τσ’ εξοχής…, του Αντώνη Κουκλινού Φιλενάδες από τα γεννοφάσκια ντος. Ούλες τσι πείνες και τσι κακουχίες τσι ζήσανε καλά στο πετσί ντος. Εδά κοντοσημώνουνε στα παντέρμα γεραθιά μπλιό. Σκαλούνι, σκαλούνι, ανεβήκανε τσι ζωής τη ν’ ανηφόρα και εδά με τη σοφία να ξεχειλίζει από το τσεμπέρι τση κεφαλής, το φιλοσοφούνε. Οντε θα σμίξουνε, τα χάχανα γροικούνται απ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η κερα Γιώργαινα, του Αντώνη Κουκλινού Ολομόναχη επόμεινε… Χήρα εδά και δέκα χρόνους. Καλοστεκούμενη κοντοφτάνει τα ογδόντα μπλιό. Ένα κοπέλι ούλο κ’ ούλο ήκαμε κ’ αυτό εξενιτεύτηκε στη ν’ Αυστραλία. Μνιά φορά ήρθενε τα πρώτα χρόνια, μα σαν ήκαμε οικογένεια, δε ν’ εξαναφάνηκε. Πέμπει τση γράμματα, μα ίντα το θες, από τη φωτογραφία γνωρίζει τα δυό εγγόνια τζη, απου εγενίκανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το νευρόσπασμα, του Αντώνη Κουκλινού Νευρικός από μικιό κοπέλι… Φαίνεται πως επόρισε νευριασμένο, από τη κοιλιά τση μάνας του. Οσά ντο νευρικό κουλούκι απου μοντέρνει να σε δακάσει απ’ τ’ ατζί εκειά που σαλεύγεις στη στράτα, ήτονε από ξαρχής. Μυγιάγγιχτος, μπροσάφορμος και κουρκουζάνης. Μνιά κουβέντα να πεις και καταλάβει πως το νε μοτσέρνεις, θα σου χυθεί ντελόγω. Σε ότι διαολιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο μυγιάγγιχτος…, του Αντώνη Κουκλινού Δε ν-τού ’πρεπε, μα βρέθηκε γυναίκα να πει το ναι και να του ’κλουθά να πάνε στην εκκλησά. Εμπήκανε και βγήκανε οι καλοθελητάδες, να τηνε παντρέψουνε να καλιμεντευτεί. Λένε πως άμα σε στραβώσει η μοίρα σου, δε θωρείς τη κουτσουκέλα α-που πας να κάμεις. Εβρήκαν-έ τζη άντρα, μόνο και μόνο να τη-νε ξεφορτωθούνε, για δεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
