Ο νευρόσπαστος… | του Αντώνη Κουκλινού Γκρινιάρης κακόψυχος με μνια συμπεριφορά που δεν αρμόζει σε γονιό. -Η λέξη πατέρας, όπως και η λέξη μάνα, είναι ιερές. -Είναι ένας τίτλος που δίδεται στον άθρωπο που θα φέρει στο κόσμο κοπέλια. -Που μεγαλώνει και πλάθει ψυχές. -Άλλο να λέγεσαι πατέρας και άλλο να σαι. Κακοποιητής άθρωπος, απότομος ζηλιάρης και σαφή νευρικός. ΔεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα γεραθιά…. | του Αντώνη Κουκλινού Απου δε ν’ έχει να ξυστεί, καλιά ντου να προσέχει, στα ύστερά ντου ο άθρωπος, πολλές ανάγκες έχει. Η δύναμη ντου χάνεται, στα γεραθιά οντε φτάνει, και θέλει μπαμπαρόλιασμα, πάπλωμα και γιοργάνι. Μη ντου χτυπομουρίζουνε, μάνιτες δε σηκώνει, αδέ γροικά κ’ αδέ θωρεί, γιατί το νε σκοτώνει. Το φαϊτό ντου το ζεστό, απάνω στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
H θηλυκομάνα… | του Αντώνη Κουκλινού Το να ‘χεις θηλυκό κοπέλι σε μνιά δύσκολη εποχή, ήτονε σα ντο γραμμάτιο. Το λέγανε και σε μαντινάδα…. Απού χει αμπέλι σουλτανί, και θηλυκό κοπέλι καταχτυπά ο κώλος του α θέλει κ’ αδε θέλει. Ελέγανε όμως και το άλλο… Τση καλομοίρας το πρώτο τζη κοπέλι είναι θηλυκό. Και είχανε και δίκιο, γιατί το θηλυκόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ογρουσούζα… | του Αντώνη Κουκλινού Οντε ν’ έχεις μνιά δεκαργιά κοπέλια, με τό ‘να στη ν’ αμπασκάλη τ’ άλλο στη κοιλιά και τ’ αποδέλοιπα να σε βαστούνε απου το φουστάνι, ίντα θα πρωτοπρολάβεις. Θα μου πεις και γιάντα τά καμε… ο Θεός τση τά ‘πεψε… έτσά το λένε. Απ’ ούλα τζη τα κουτσούβελα, ένα θηλυκό είναι πολλά ζωηρό. ΔεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το σφουγγάτο…| του Αντώνη Κουκλινού Εκαλοκαίρεψε μπλιό… Από δά κ’ ύστερα μαγερεύγει όξω στη ν’ αυλή, εκειά στο μαχωνιό απου στένει τη μ-παρασιά κάθα χρόνο. Δόξα το Θεό, ξύλα έχει μπόλικα στιβγιασμένα στο δώμα και μαγεροψήνει ούλο το Καλοκαίρι. Έχει τη ν’ άπλα τζη στη ν’ αυλή και οντε χαμηλώνει ο ήλιος, μαζώνουνται οι γειτόνισσες και ποσπερίζουνε. Το τηγάνι έχειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σημεία των καιρών… | του Αντώνη Κουκλινού . Το μέλλον είναι σήμερο, σαν το τροχό τση τύχης, να βρείς δουλειά, να παντρευτείς, στσι χίλιες θα πετύχεις. Και που κοντώ θα βρείς δουλειά, τη σήμερον ημέρα, που σε κακοπλερώνουνε και δε ντα βγάνεις πέρα. Μα πάλι και να κάθεσαι και να κοπροσκυλιάζεις, θα πάει τζάμπα η ζωή, το χρόνο να ξοδιάζεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σα ντο χωργιό, ποθές αλλού… | του Αντώνη Κουκλινού . Εκατέβαινε με το μπαστουνάκι το σοκάκι… Στη μ-ποδιά τζη βαστά τ’ αυγά, από το γ-κούμο τω ν’ ορνιθώ. Η γ’ Ελενιά επαράσερνε τη ν’ αυλή τζη κ’ όπως τη νε θωρεί να κατεβαίνει τση φωνιάζει. -Έλα να σε ιδώ, μωρή Βαγγελιά… κόπχιασε μέσα. -Να σταθώ θέλει μνιά σταλιά μωρή, δώμουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η συνάντηση | του Αντώνη Κουκλινού . Τη πόρτα είχενε σκιάς δυο πιθαμές ανοιχτή κ’ ένα φύλλο του παραθυργιού μισάνοιχτο, ίσα, ίσα να σκά μέσα το φως. Ησυχία…δε γροικάται μούδε τση μύγιας το φτερό, τάξε πως οι μπαταρίες τση βαβούρας αδειάσανε κ’ εκόπηκε εντελώς η τραβάγια τση γειτονιάς. Σα ν’ είπχιε το γ-καφέ ντου, εκαθάρισε μνιά ν’ αγκινάρα, τη λεμονιάζειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το νοιάξιμο | του Αντώνη Κουκλινού . Eξημέρωσε ο Θεός τη μέρα… Εμεροκοιμήθκενε σήμερο ο μπάρμπα ‘Λέξαντρος, επλάκωσέντονε το μαξελάρι φαίνεται. Ενεζήτηξέντονε το κουλούκι και πάει και του τσαφουνά τη μ-πόρτα ν’ ανοίξει. Ο ήλιος επρόβαλε στη ν’ αυλή ντου, τάξε πως κ’ αυτός, του χτυπά τη μ-πόρτα, να πορίσει όξω. -Μα γιάντα ‘ργει να σηκωθεί; Κάθα ταχινή απου θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
