Η καυκησάρα |της Άννας Τακάκη -Μαρίκα, μέσα είσαι; άνοιξε να σου πω. Κάπα καπί* είναι η γειτόνισσά μας η Αρχοντούλα. Πού πάνε, κοντό, εφύγανε; -Άστηνε και δεν μπορώ, μπλιο, μωρή Στασία, να τση γροικώ. Τ’ αφτιά μου ντιντινίζουνε*, οντέ κινά να μου λέει τα καυκιά* τζη. Κι απόι τα ίδια και τα ίδια και φτου κι από την αρχή!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον ποιητή της ειρήνης | της Άννας Τακάκη Εσύ ποιητή μου, που ύμνησες την ειρήνη, που ύμνησες δόξες γενεών , ανδραγαθήματα ανθρώπων επιφανών και σπουδαίων ήρθε η στιγμή να σου ομολογήσω πως η Ειρήνη δεν υπάρχει. Γιατί υπάρχουν κάποιοι τρισάθλιοι που σκάβουν υπογείως και την υπομονεύουν, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που την καπηλεύονται, που ταράσσουν την κοινή ησυχία, καταπατούν τα ανθρώπιναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μέτωπο, Φλεβάρης 1941 | της Άννας Τακάκη Μερώνει ο τόπος ο γροιλός ’πο τ’άγριο φυσάτο και τα τσαντήρια στένονται στην παύση των αρμάτω. Τα χιόνια στα ψηλά βουνά αρχίζου ν’ αργολιώνου και οι στρατιώτες βγάνουνε τσι χλαίνες να στεγνώνου στον ήλιο, που λαμπύριζε απάνω στο δασάκι κι ορέγονται να κάθονται στο ήμερο λιατσάκι. Βγάνουνε και τσ’αρβύλες τως, τα πόδια ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο φόβος και τα φαντάσματα | της Άννας Τακάκη Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα αδυναμίας και ανασφάλειας που όλοι από μικρά παιδιά το αισθανόμαστε. Φοβόμαστε λιγότερο ή περισσότερο αναλόγως τον ψυχισμό του καθενός. Πάντως το αίσθημα του φόβου μας ακολουθεί στο ενσυνείδητο και στο υποσυνείδητο. Ξυπνάμε με ένα κακό όνειρο και τρομάζουμε μήπως κάτι κακό μας συμβεί. Αλλά και στονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μαντινιάδα η φταίχτρα (τρίτο μέρος) | της Άννας Τακάκη Ο Αγησίλαος προβαίρνει στα σύμπορτα του σπιτιού και βαστά ακόμη τον τσιφτέ1. -Εγώ τον-ε σκότωσα, χωριανοί! Δεν ήντεξα, μα το Θεό! Ας με δικάσει Αυτός πρώτα κι απόι το δικαστήριο. Μου ’ναψε τα αίματα! Αυτός ο διάολος μ’ άναψε πρώτος τη φωτιά, μου πέταξε πρώτος τα σκάγια του. Κι εγώΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μαντινιάδα η φταίχτρα (δεύτερο μέρος) | της Άννας Τακάκη Την επαύριο, σαν εγύρισε από το μετόχι ο Αγησίλαος, καλεί το λεγάμενο στο σπίτι και του λέει φωνιαχτά και με μάνητα ότι ετουτα-νά δεν είναι πράματα σοβαρά και τίμια να γίνονται, να τα μαθαίνει ο κόσμος και να τους κατασύρνει1. Είναι ξεγιβέντισμα2 να μπαινοβγαίνει στο σπίτι της κοπελιάς, να τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μαντινιάδα η φταίχτρα (πρώτο μέρος) | της Άννας Τακάκη Νύχτα ως πάραργα1 η αυλόπορτα άνοιγε σιγά-σιγά, να μην τρίξουνε οι μεντεσέδες κι ακούσουνε οι γειτόνοι. Δίδει του ζάλου του φόρα ο Ηρακλής και πορίζει όξω, ξαλαφρωμένος απ’ όλα τα βάρη της μέρας. Απόψε «τ’ άδειασε όλα!» στη φτωχή γωνιά και στην πλουσιοπάροχη αγκαλιά της Ζουμπουλιάς του. Κρατεί καλά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η αρρωστάρα | της Άννας Τακάκη Συνοραντρόυνο* ήτανε η Τριανταφυλλιά με τον Φιλάρετο. Μήνα δεν είχανε κλείσει ακόμη από τη στεφάνωσή ντως. Άνοιξη καιρού π’ αθούσανε και λουλουδίζανε οι κάμποι εβάλανε το στεφάνι. Περί τα τέλη τ’ Απριλιού, την επαύριο τση Λαμπρής είχανε το γάμο ντως. Εθέλανε να προλάβουνε να παντρευτούνε πριν από το Μάη, γιατί, λέει, το Μάη ζευγαρώνουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Περί ελευθερίας | της Άννας Τακάκη Για ποια ελευθερία μου λέτε; Για ποια λύτρωση; Οι εχθροί δεν έφυγαν. Καραδοκούν εδώ δίπλα μας. ή τους κουβαλάμε ακόμη μέσα μας. Παλεύουμε καθημερινά μαζί τους. Τα χέρια μας δεν είναι χέρια που κάποτε χάιδευαν, κάποτε πρόσφεραν κάποτε έπαιρναν ένα καλό για να το κάμουν καλλίτερο. Τα χέρια μας έχουν γίνει σπαθιά και μαχαίρια.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
