Tο πρώτο μπάρκο | της Άννας Τακάκη Κουβέιτ 1980. Οκτώβρης μήνας. Πρώτο ταξίδι κι «έτυχε ναύλο για το νότο». Δεν ήμουν ναυτικός αλλά ναυτολογήθηκα ως ναυτικός με φυλλάδιο κι όλα τα σχετικά για να μπαρκάρω. Στην ουσία θα ήμουν η ταξιδιώτισσα των ωκεανών και των γαλάζιων πόντων, πλάι στο σύζυγό μου ο οποίος ταξίδευε υποπλοίαρχος με το γκαζάδικο «Μαρία Ισαβέλλα»ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας | της Άννας Τακάκη [Απόσπασμα ] Ρόδο μου τριαντάφυλλο, μπουμπούκι που μ’ ανοίγεις αγόρι μου, φεγγάρι μου, νύχτες που λαμπιρίζεις. Ήλιε μου μεροχρύσωτε, απ’ τα χρυσά σου σπόρια βλαστόσυραν, λουλούδισαν οι κήποι, τα περβόλια. Πανσέδες, και νερατζανθοί, γαρούφαλλα με ντάλιες λευκά κρινάκια του Μαγιού, ευωδιαστές λεβάντες, Ράντισαν όλο τον ντουνιά, τη γειτονιά μας όλη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Κάμε καλό και ρίξ’ το στο γιαλό», της Άννας Τακάκη (αληθινή ιστορία) Χρόνοι πολλοί ’ναι, σύντεκνοι, αιώνες περασμένοι που η δική μου αποταή* γερά ’χει κλειδωμένη στα πιο βαθιά φυλλόκλαδα τση κρητικής καρδιάς μου μιαν ιστορία που ’κουσα και λέω στα παιδιά μου. Από κοπέλι γροίκου’ ντη, στο νου μου ήστεσά ντη, με ρίμα τηνε πλούμισα και μέτρο ήβαλά τζη.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Γιάντα θεριό με γέλασες» – από τη λαϊκή μας παράδοση, της Άννας Τακάκη Με αυτό το στίχο τελειώνει ένα ριζίτικο τραγούδι της Κρήτης, και που παραθέτω πιο κάτω ολόκληρο. Ένα από τα πάμπολλα κληροδοτήματα της άυλης κληρονομιάς μας, τα οποία μένουν καταγεγραμμένα από λαογράφους και ανθρώπους που αγαπούν την παράδοση για να ενθυμίζουν τις ρίζες μας, την ταυτότητά μας, τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εβδομάδα των άγιων παθών και ανάσταση ψυχών, της Άννας Τατάκη Με ιερές ακολουθίες και τροπάρια, «ιδού ο Νυμφίος έρχεται…», «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» με τα μυστήρια ευχελαίων, τα Δώδεκα Ευαγγέλια και την Ιερά Αποκαθήλωση, το στόλισμα Επιτάφιων και Εγκωμίων ύμνους, φθάσαμε στην εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, ώσπου να σημάνει το «Χριστός Ανέστη»! Άλλος ένας Απρίλης ανέτειλε,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι κούρλεςi του Χαρικλειού, της Άννας Τακάκη Καημό το ’χε η Αγαθόκαλη που δεν είχε θηλυκό κοπέλι. Πέντε ασερινκά ήκαμε, πέντε γέννες συν μια ακόμη γέννα, μα τση πόθανε το κοπέλι, δυο μερώ, κι αυτό ασερινικό. Όπου ’θελε να δει θυληκουδάκι με τα μακρά μαλλάκια ή με τα πλεξουδάκια, ανεστέναζε. Τα θηλυκά σου λέει είναι το στολίδι του σπιτιού. ΕίναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης – Το γλωσσικό ιδίωμα στην ποίηση και την πεζογραφία, της Άννας Τακάκη-Μαρκάκη Η τέχνη του λόγου, από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε μέσο έκφρασης και επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Από τότε άκουγαν και αποστήθιζαν ολόκληρα κείμενα και ποιήματα, λάμβαναν μέρος σε θεατρικές παραστάσεις, κηρύγματα και συμπόσια. Η λογοτεχνία, ως μια τέχνη που εξελίσσεται, όπως άλλωστε όλες οι τέχνες, πάτησεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
