Η επιστροφή του Τσε Γκεβάρα | του Γιώργου Ηρακλέους Κλαίω με τις αναμνήσεις, διαβάζω στίχους, κάθε που πέφτει η νύχτα. Σε αυτή την πολιτεία όλα γίνανε εμπορεύματα, οι άνθρωποι δεν έχουνε μάτια, στο σεργιάνι τους σκορπάνε τον τρόμο. Οι κήποι εδώ γεμάτοι χάρτινα λουλούδια χωρίς άρωμα! Αυστηρή η μορφή του Τσε Γκεβάρα επιστρέφει, παρατηρεί και καταδικάζει την πολιτεία ετούτη τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

«Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα» η νέα ποιητική συλλογή της Ζωής Δικταίου Κυκλοφόρησε στο τέλος του Γενάρη (31/1/2023) η νέα ποιητική συλλογή της Ζωής Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου) με τίτλο «Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα», από τις εκδόσεις Φίλντισι, με 60 σελίδες και ISBN: 9786185456818. Γράφει για την έκδοση η ποιήτρια: Ελιά, η υπεραιωνόβια, σύμβολο ειρήνης και σοφίας, ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ιστορίες της Ανατολής | του Μανώλη Λυκάκη Για ποιο ταξίδι να σου πω, για ποιου πελάγους βάθη, για ιστορίες του Σεβάχ, για το τρανό Μισίρι, τις νύχτες των παραμυθιών και μιας μικρής τα πάθη, της Σεχραζάτ της όμορφης, της κόρης του Βεζίρη. Μα πριν αρχίσω, άκουσε μιαν ιστορία άλλη, πολλές φορές η θάλασσα με κάνει και ξεχνώ όνειρα ανερμήνευτα πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Φιλμ αιφνίδια κομμένο | του Γιώργου Γωνιανάκη Σαν κάποιο φιλμ που κόπηκε στη μέση· το τέλος, βέβαια, το ξέρουμε μα ποιος αντέχει να το δει; Εσύ, Θωμά, το είδες… Τι ειρωνεία φύλακας νεκροταφείου (στην ταινία) και βοηθός παραγωγής. Α, Θωμά, θυμάσαι; Είχαμε wrap party ηθοποιοί και τεχνικοί χορεύαμε και πίναμε Somebody put something in my drink. Αίφνης, κάποιος σου έριξεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Εκείνο το τρένο | του Κώστα Μ. Μαρή Με ένα συγκλονιστικό σε στίχους και μουσική τραγούδι, ο συντοπίτης μας Κώστας Μ. Μαρής μας μεταφέρει όλα τα συναισθήματα που μπορούν να «χωρέσουν» σε λίγους στίχους για τη μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Η μουσική σύνθεση και ερμηνεία του Αντώνη Βάμβουκα δεν μας επιτρέπει να πάρουμε ανάσα και βρίσκει διέξοδο σ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αύριο, δεν θα ’χω κάτι να μου λείπει | της Ζωής Δικταίου Δραπετεύεις από τα σχήματα της ζωής η καρδιά ακολουθεί την πτώση στο γεμάτο ποτήρι του πόθου γλιστρούν παράπονα το σημάδι μιας αστραπής φωτίζει το κρύσταλλο ή τον Έρωτα κι ας μην έχει μείνει τίποτα πια τίποτα, εκτός από την ασπρόμαυρη φωτογραφία κορνίζα παλιά στο παράθυρο. Η ανάσα κυκλώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Οι λαχτάρες των παραλύτων | Άρη Ταστάνη   Καμιά φορά, ας πούμε. Εμείς οι ανέλπιδοι φορείς της εγκεφαλικής πάρεσης και της κακιάς μας μοίρας οι θλιβεροί οινοχόοι, οι καταδικασμένοι ερήμην από μεταφυσικά ιερατεία να σερνόμαστε στη λασπερή σκιά ανάλγητης πραγματικότητας πιασμένοι χεράκια με τη Μέδουσα και τις Μαινάδες, μέσα στις γαλάριες των πνευμόνων μας έρπουμε κι αλλάζουμε κρυστάλλινες προσωπίδες σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η γυναίκα με τ’ ασημένια μάτια | της Άννας Τακάκη Η θάλασσα του δειλινού σκεπάζει τα γυμνά της πόδια. Ο ουρανός γέρνει το τελευταίο του φως μέσα στα θλιμμένα μάτια της. Σαν υγρή οπτασία η γυναίκα κοιτάζει τον πελαγίσιο ορίζοντα καθώς αγαληνά κουρνιάζει στη φωλιά της νύχτας. Τότε τα μεγάλα μαύρα της μάτια παίρνουν ένα χρώμα ασημί. Δεν έχει φεγγάρι.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Βογκήστε μαζί μας | του Μενέλαου Λουντέμη Βογκήστε μαζί μας. Γιατί εμείς είμαστε λίγοι κι είναι πολλοί κείνοι που μας κάνουν να βογκούμε. Φωνάξτε μαζί μας γιατί η φωνή μας είναι μικρή και δε φτάνει ως τις φάρμες της Καλιφόρνιας όπου το μπαμπάκι είναι μπόλικο για να βουλώσουν τ’ αυτιά τους. Εμείς… –το ’πε κι ο Μακρυγιάννης– «ο θεός μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…