By:
On:
In: Γλώσσα, Δοκίμιο

Τα αλαμπουρνέζικα – η γλώσσα των κουλτουριάδηδων | του Ντίνου Χριστιανόπουλου Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ’ όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Γλώσσα, Κείμενα

Η αντροϊνοχωρίστρα… | του Αντώνη Κουκλινού Όμορφη η πατσάβρα απου δε πάει άλλο…! Στα εικοσιπέντε τζη, πατεί και δε ν’ αγγίζει τη Γης. Νταρντανογυναίκα στο ένα εβδομήντα και μαλλί μαύρο κατράμι, σάμε τσι κουτάλες, με μάθια απου αστραφταλίζουνε νιάτα. Γεννημένη στη πρωτεύουσα και μ’ ένα φουσάντο, απου κουζουλαίνει μικιούς και μεγάλους. Αεράτη όσο δε μ-πάει, με ούλους κουβεδιάζει όπχιος κιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Γλώσσα, Κείμενα

«Κάμε καλό και ρίξ’ το στο γιαλό», της Άννας Τακάκη (αληθινή ιστορία) Χρόνοι πολλοί ’ναι, σύντεκνοι, αιώνες περασμένοι που η δική μου αποταή* γερά ’χει κλειδωμένη στα πιο βαθιά φυλλόκλαδα τση κρητικής καρδιάς μου μιαν ιστορία που ’κουσα και λέω στα παιδιά μου. Από κοπέλι γροίκου’ ντη, στο νου μου ήστεσά ντη, με ρίμα τηνε πλούμισα και μέτρο ήβαλά τζη.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Γλώσσα, Κείμενα

Οι κούρλεςi του Χαρικλειού, της Άννας Τακάκη Καημό το ’χε η Αγαθόκαλη που δεν είχε θηλυκό κοπέλι. Πέντε ασερινκά ήκαμε, πέντε γέννες συν μια ακόμη γέννα, μα τση πόθανε το κοπέλι, δυο μερώ, κι αυτό ασερινικό. Όπου ’θελε να δει θυληκουδάκι με τα μακρά μαλλάκια ή με τα πλεξουδάκια, ανεστέναζε. Τα θηλυκά σου λέει είναι το στολίδι του σπιτιού. ΕίναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Γλώσσα, Κείμενα

Στο «σούπερ μάρκετ» τσ’ εξοχής…, του Αντώνη Κουκλινού Φιλενάδες από τα γεννοφάσκια ντος. Ούλες τσι πείνες και τσι κακουχίες τσι ζήσανε καλά στο πετσί ντος. Εδά κοντοσημώνουνε στα παντέρμα γεραθιά μπλιό. Σκαλούνι, σκαλούνι, ανεβήκανε τσι ζωής τη ν’ ανηφόρα και εδά με τη σοφία να ξεχειλίζει από το τσεμπέρι τση κεφαλής, το φιλοσοφούνε. Οντε θα σμίξουνε, τα χάχανα γροικούνται απ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Γλώσσα, Κείμενα

Η κερα Γιώργαινα, του Αντώνη Κουκλινού Ολομόναχη επόμεινε… Χήρα εδά και δέκα χρόνους. Καλοστεκούμενη κοντοφτάνει τα ογδόντα μπλιό. Ένα κοπέλι ούλο κ’ ούλο ήκαμε κ’ αυτό εξενιτεύτηκε στη ν’ Αυστραλία. Μνιά φορά ήρθενε τα πρώτα χρόνια, μα σαν ήκαμε οικογένεια, δε ν’ εξαναφάνηκε. Πέμπει τση γράμματα, μα ίντα το θες, από τη φωτογραφία γνωρίζει τα δυό εγγόνια τζη, απου εγενίκανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Γλώσσα, Κείμενα

Η Καλλιοπίτσα, της Άννας Τακάκη Αχ, μωρέ, Περικλή! Είντα τύχη θα να ’χει το τουτονέ το στεροκούνιi μας; Πώς θα περάσει τη νιότη του, πώς θα τα διάξειii στη ζωή του; Θωρώ τ’ άλλα κοπέλια να γλακούνεiii να χαλούνε τον κόσμο κι ετούτο το έρμο να πομένει όλο οπίσω. Μα είδες το να παραπονάται; Σύρνει κι εκείνο τον ένα πόδαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Γλώσσα, Κείμενα

Το χοχλιδοεγκεφαλικό και τα ανάπλαγα, της Ιφιγένειας Μανουρά Αποβραδίς έπεσε μια σιγανή, δροσιστική και υπέροχη βροχούλα. Δεδομένη η έξοδος των χοχλιών. Δεν μπορούσα όμως να πάω αφού ήδη είχε νυχτώσει. Εσκέφτηκα να πάρω ένα γκαλό φακό που έχω στο αυτοκίνητο και να πάω προς συλλογή ντονε. Μετά πάλι λογικά σκεπτόμενη έκατσα στα αυγά μου, μη πα να κακοπέσω πουθενά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Γλώσσα, Κείμενα

Το νευρόσπασμα, του Αντώνη Κουκλινού Νευρικός από μικιό κοπέλι… Φαίνεται πως επόρισε νευριασμένο, από τη κοιλιά τση μάνας του. Οσά ντο νευρικό κουλούκι απου μοντέρνει να σε δακάσει απ’ τ’ ατζί εκειά που σαλεύγεις στη στράτα, ήτονε από ξαρχής. Μυγιάγγιχτος, μπροσάφορμος και κουρκουζάνης. Μνιά κουβέντα να πεις και καταλάβει πως το νε μοτσέρνεις, θα σου χυθεί ντελόγω. Σε ότι διαολιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…