Τούτα φέραν κείνα και κείνα φέραν τ’ άλλα | της Άννας Τακάκη Ξαφνικά άστραψε και βρόντηξε κι έγινε η μέρα μισοσκότεινη. Κι ανοίξανε οι καταρράχτες τ’ ουρανού κι η γης επότισε, ήπιε, ήπιε και χόρτασε η διψοκεντημένη. Κι ύστερα ανοίξανε κι οι καταρράχτες της γης, οι ποταμοί, οι παραπόταμοι και πλημμύρισε ο τόπος. Λίμνιασαν οι δρόμοι, οι πλατείες, σ’ έναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μικρές προσδοκίες | του Γιάννη Λαθήρα «Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι» Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Πέφτουμε συχνά από τα σύννεφα τελευταία. Οι πτώσεις όμως φαίνονται ανεπαίσθητες. Δεν είναι μόνο ότι είναι συνεχείς και συνηθίσαμε. Μάλλον γιατί οι πτήσεις μας είναι χαμηλές. Δεν είναι καιροί για πετάγματα, γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το ρακοκάζανο | της Ιφιγένειας Μανουρά Η μοναδική περίοδος του χρόνου που δεν υπήρχαν γεωργο-κτηνοτροφικές εργασίες στα χωριά μας ήτανε αυτή από αρχές Οκτώβρη, μέχρι και τα μέσα Νοέμβρη, ιδανική για την παραγωγή της ρακής. Σε κάθε μικρό χωριό όπως το δικό μας, δινόταν μια μόνο άδεια για ρακοκάζανο, την οποία είχε εξασφαλίσει ο παππούς μου ο Γιώργης Σκουλάς ήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι αγροτοκτηνοτρόφοι της Κρήτης | του Μιχάλη Στρατάκη Εκείνα τα χρόνια δεν ήτανε σαν κι εδά που οι αγροτοκτηνοτρόφοι της Κρήτης συρομαδιούνται επειδή δεν υπάρχουνε μπλιό ξένοι φαμέγοι, να δουλεύουνε στα χωράφια και στους στάβλους τους, και κάνουνε χαχαλιές τση σταυρούς τους να τοσε πέψει πάλι ο Θεός εκείνους σας απού ‘χανε στη δούλεψη (και στην εκμετάλευση) τους, μα εφύγανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το παράπονο τση μάνας | του Αντώνη Κουκλινού Η παντριγιά δεν είναι εύκολη υπόθεση κι όπως λένε είναι ζαργιά, τη νε παίζεις κι άνε σου βγεί, εβγήκενε. Ο άθρωπος ντακέρνει με όνειρα, ελπίδες, μα η παντέρμη η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα κι αδέ βαστάς χαραχτήρα και να ’χεις θέληση και υπομονή, η δουλειά θα σκοντάψει. Έπαντρεύτηκενε πλουσιοπάροχα και ούλα εδείχνανε πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σπηλιές των θεών | της Άννας Τακάκη Κάποτε, πολύ πριν από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι ζούσανε μέσα στις σπηλιές, πριν αρχίσουν να σάζουν τις καλύβες τους. Κι όταν φύγανε οι άνθρωποι, τότε ήρθαν να μείνουνε οι Θεοί. Κατεβαίνανε από τον Ψηλορείτη κι εκάνανε μια σπεράδα στα πιο χαμηλά βουνά, βοηθούσανε τσ’ ανθρώπους στις δύσκολες ώρες και διανυχτερεύανε στιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα Καβείρια μυστήρια ως ρήτρα αναπροσαρμογής μας και ένα «παλεύεις ρε» από τον μπακαλόγατο | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Χρονογράφημα σε ήχο πλάγιο Τσιφορικό) Πάντα σε αυτή τη γωνία του κόσμου είχαμε κάτι αντιμαχόμενα μεταξύ τους Μυστήρια για να την βγάζουμε καθαρή. Μυστήρια του τύπου Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή αν φταίει εκείνος ο τύπος ο Πούτιν για την ακρίβεια ή εκείνηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καρυωτάκης – Λειβαδίτης. Δυο διαφορετικές ποιητικές εκδοχές | της Σοφία Αδαμίδου Διπλή επέτειος των ανθρώπων της ποίησης σήμερα, της γέννησης του Κώστα Καρυωτάκη και του θανάτου του Τάσου Λειβαδίτη. Η αξέχαστη δημοσιογράφος Σοφία Αδαμίδου έγραψε για τους δυο μεγάλους μας ποιητές: Δύο ποιητές, διαφορετικής γενιάς και διαφορετικών συνθηκών, ο ένας της νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής, ο άλλος της πρώτης μεταπολεμικήςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το ρόγδι… | του Αντώνη Κουκλινού . Άντρας παλιάς κοπής που λέμε. Ότι θωρού’ ντα μάθια ντου το σέβεται και τ’ αγαπά. Νοικοκύρης και καλός οικοδεσπότης για τσι φίλους του. Η αλήθεια τσ’ αθρωπχιάς και του λόγου τση τιμής του, φαίνεται τη ν’ ώρα απου θα σε ξανοίξει στα μάθια. Η πρώτη ντου κουβέντα απου θα σου πεί, απο τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
