Τα Καβείρια μυστήρια ως ρήτρα αναπροσαρμογής μας και ένα «παλεύεις ρε» από τον μπακαλόγατο | του Γιάννη Χατζηχρήστου
(Χρονογράφημα σε ήχο πλάγιο Τσιφορικό)
Πάντα σε αυτή τη γωνία του κόσμου είχαμε κάτι αντιμαχόμενα μεταξύ τους Μυστήρια για να την βγάζουμε καθαρή. Μυστήρια του τύπου Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή αν φταίει εκείνος ο τύπος ο Πούτιν για την ακρίβεια ή εκείνη η τυπολατρία κάποιων νεοφιλελέ στόκων σε κάτι νόμους, της αγοράς, που δεν τις ψήφισε ποτέ κανένας. Άσε που δεν τους είδε ποτέ και κανείς να δουλεύουν χωρίς να καταλήξουν μετά σε τίποτα τσακωμούς της Leman με τους Bross και γίνει μετά των μνημονίων το κάγκελο.
Μυστήρια πράματα αυτά τα διλήμματα στα μάτια των πολλώνε, όσων ακόμα δίνουν συγχωροχάρτια στον Πούτιν, που την έκανε στην Ουκρανία όπως ακριβώς και η Τουρκία στην Κύπρο, επειδή τα βάζει με το ΝΑΤΟ λένε οι αθεόφοβοι. Και δεν έχει πέσει ακόμα κανένα ταβάνι να τους πλακώσει τώρα που πιάσανε πάλι δουλειά τα ακατοίκητα τους οδεύοντας προς τας εκλογάς, και ειδοποία πάλι ρε μπούρδα Καραβάγγο ότι έπεσε πάλι δουλειά και ότι δεν είμαστε ακόμα στην εποχή του Μπρέζνιεφ.
Άντε τώρα να τους πεις για εκείνον τον Πλωτίνο, που έλεγε ο αθεόφοβος ότι, όπου και δεις ένα τέτοιο δυϊσμό του τύπου άσπρο – μαύρο, καλό – κακό, ΝΑΤΟ ή Πουτιν , κοίτα πίσω τους για κάποια κρυμμένη αλήθεια. Κάνε ότι το λες και μέτρα πόσοι θα σε κοιτάζουν μετά σαν να είσαι τραίνο μυστήριο…
Ας ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, όλα αυτά τα μυστήρια περί των αντιμαχόμενων μυστηρίων. Γράφε και κλάψε μετά για τον χρόνο που έχασες διαβάζοντας το παρόν σεντόνι που συντάχθηκε, κατά τα ειωθότα του χρονοδιαγράμματος του Σαββάτου, σε ήχο πλάγιο, Τσιφορικό για να το πιείς μονορούφι μαζί με τον δεύτερο σου καφέ:
Εν αρχή ήταν λοιπόν τα Καβίρεια μυστήρια, αυτά που όρισαν και όλα τα ΙSO του τελετουργικού των επόμενων. Μade in Λήμνος και Σαμοθράκη τα πρώτα, τρέχα γύρευε από που και αυτά εισαχθέντα για να αποκτήσουν εδώ CE τόπου φωτεινού.
Άνθισαν μέχρι να περάσουμε στην επόμενη παγκοσμιοποίηση, τότες υπό τους Αιγύπτιους για να εκτοπιστούν από τα Βακχικά – Διονύσια, για να έχει ο πάσας εις, πλην δουλοπάροικων, λόγους να ξεδίνει και να τσιλιμπουρδίζει επαρκώς για την διατήρηση της ψυχικής του υγείας εν γένει. Ξεπόρτισμα για μπυρόνια και γκομενάκια με βούλα θρησκευτική, αν με εννοείς. Και αι γυναίκαι στο σπίτι ως μη μυημένες. Αλλιώς τι μυστήρια θα ήταν; Βούκινο θα τα έκαναν έτσι που τα λέει η μία στην άλλη την κολλητή μέσω του εκάστοτε messenger, όπως λέει και η παράδοση.
Συσπειρώθηκε όμως τότε το γυναικιστάν της εποχής και έκανε αντίπραξη στα εισαγόμενα μυστήρια με τα Ελευσίνια, πουλώντας τον ίδιο μύθο των Καβείριων αλλά σε συσκευασία πιο μονδέρνα, αναθεωρητική. Η σπορά και ο γεωργικός κύκλος μέσω της Δήμητρας και της Περσεφόνης αντί της λατρείας της φωτιάς και του Ήφαιστου, η μόνη ουσιαστική αλλαγή, αφού είχαμε ήδη περάσει, τότες, στην φάση της 4ης Γεωργικής Επανάστασης και είχε αντικατασταθεί ο χαλκός με τα σίδερα. Κανένα μυστήριο πλέον στο πως άναβε το μαγκάλι. Ο καιρός ο μυστήριος και η εναλλαγή των εποχών ήτο το νέο μυστήριο για να βγει ο επιούσιος της Γιωργίας, της θεάς της αγροτικής παραγωγής με το όνομα. Και μπλέκοντας μυστηριωδώς τα ονόματα, έβαλαν την Δήμητρα αντί για την Γιωργία να κάνει την θεά και το Περσεφονάκι να παίζει τον ρόλο του metoo επί της εναλλάξ σεξουαλικής παρενόχλησης των θεών του άνω και κάτω κόσμου. Όχι παίζουμε!
Και άρχισαν έκτοτε τα μυστήρια να αντιμάχονται μεταξύ τους σκληρά, ακόμα και μέσα από τα χριστιανικά του γάμου και των λοιπών. Αναγκάστηκαν να τα υιοθετήσουν στο τέλος άρον άρον, αλλά υπό άλλο brand name και Αγίους, για να μην φάνε μπαν οι παπάδες από το ποίμνιο τους και έχουν μετά και αυτοί αλλά. Όπου Αθηνά και Ανθεστήρια, βάλε Παρθένο, όπου Απόλλωνα, Χριστό και καθάρισες αδαπάνως και χωρίς πολύ effort. Μοδέρνα κόλπα, που για να τα πάρει χαμπάρι το συνάφι των επικοινωνιολόγων πως δουλεύει το πράγμα, έπρεπε να παρέλθουν πρίν καμία 15αρια αιώνες και βάλε.
Προοδέψαμαν είπαν από τότε που τα Μυστήρια ήταν Βακχικά ή Ελευσίνια.
Την τύφλα μας προοδέψαμαν, όμως, αφού παραμένουν ακόμα όλα αυτά κρυμμένα μέσα στις απόκριες, τα ψυχοσάββατα, τα ήθη και στο πολιτιστικό μας DNA. Το μόνο δηλαδή που έμεινε αναλλοίωτο μετά από τους τόσους πειρατές και σταυροφόρους που πέρασαν από εδώ σπέρνοντας κουτσούβελα, ήταν αυτά τα μυστήρια που χαράχτηκαν μέχρι και στο dna του κάθε βράχου με ένα λουλούδι στην ρίζα του. Και μην ακούτε τι τσαμπουνάει περί του αντιθέτου ο κάθε ακροδεξιός παπάρας με πετιγκρί τηλεπλασιέ ψυχάκια τύπου Άδωνις ή Λιακόπουλος, που πουλάνε τρέλα με Ελ και Νεφελίμ για να συντηρείται η άγνοια, ανάκατα με φυλετική ξενοφοβία και τρέχουσα συνομωσιολογία. Αγοραία και με το κιλό για «τα λιγουρεύεσαι;” ως επωδός το ύψος του κάθε αντίστοιχου τηλεοπτικού ανδρός.
Αλλά έβαλε ο Δίας και οι υπόλοιποι Θεοί του Ολύμπου πάλι το χεράκι τους και είμαστε πάλι μια από τις πρώτες χώρες του πλανήτη που, λόγω της θέσης της, θα έπρεπε κανονικά να διαλέξουμε πάλι τώρα, λέει, γεωπολιτικό στρατόπεδο και τα σχετικά μυστήρια που έχει το κάθε ένα για να πορεύεται.
Εντός μεν μιας ΕΕ, πλέον τσίρκο μυωπικών εθνικισμών (όσο η πλήρης της διάλυση δεν συμφέρει κανέναν τώρα τώρα) αλλά πάλι με το δίλημμα «κάτω από την Γερμανία, και στο βάθος Κίνα, ή με τον θείο Σαμ»;
Τσουπ, ΝΑΤΟ το νέο δίλημμα και τρέχα γύρευε τώρα τι πραγματικά παίζει από πίσω, behind the scenes, στο background που λένε και οι ιντελεξουέλ. Ξέρεις, εκείνοι οι διαπιστωσάκηδες που, μόλις αντιληφθούν τι παίζει με αυτό το δίλημμα και τι πραγματικά διακυβεύεται, την κάνουν με ελαφρά σφυρίζοντας αδιάφορα για την αδιαφορία μας για το κλίμα και για κάτι μυστήριες αναθέσεις που έχουν, για να το παίζουν θεματοφύλακες αξιών, που μόνο αυτοί τις ξέρουν. Καμία η διαφορά τους από τον Περισσό, που επιμένει μυστηριωδώς σε εκείνο το Παρών, όντας απών κάθε φορά που είναι να γυρίσει τούμπα ένα πρόβλημα μπας και στραβώσει το κλίμα. Για τον γιαλό άστον, στραβός είναι και στραβά αρμενιζούνε
Αλλά πριν τα απαντήσουμε όλα αυτό και γίνει εδώ πάλι της κολάσεως, σκάει μύτη εκείνος ο Πούτιν στην Ουκρανία, χώρα άσκησης των μυστηρίων του Βορρά από τα αρχαία χρόνια, και τα κάνει όλα της Βαχάλας το κάγκελο! Το αποτέλεσμα: ο Γερμανός στο καναβάτσο, μαζί με το ευρώ αγκαλίτσα και ο Ρώσος αντ’ αυτού αγκαζέ με την Κίνα να φτιάχνουν αντιδολάρια, καθ’ εικόνα και ομοίωσιν του τρέχοντος πράσινου, που το γύρισε τώρα αυτό στο τσάμικο μιας κάποιας απροσδιόριστης Πράσινης Ανάπτυξης για να ξεχωρίζει από τα κόκκινα, των πρώην κομμουνιστών της Ανατολής.
Άγιο είχαμε που δεν προλάβαμε να μπούμε στο δίλημμα και μας πιάσει μετά ο στόμας της, εκείνη η βέγκαν η Γκρέτα με το άγριο μάτι!
Γιατί το ίδιο δίλημμα παίζει όμως ακόμα στον ανατολικό μας γείτονα, που πρέπει τώρα και αυτός να διαλέξει, με πολύ χειρότερους από εμάς όρους, αν θα παραμείνει ενωμένος στην ζώνη του δολαρίου του green ή θα δει κάποια κομμάτια του να παίζουν μέρος στο παίγνιο του ματς ΗΠΑ-Κίνα, αν το συνεχίσει το «στρεφόμενος προς την Ανατολή» και αν επιμένει να γίνει πάλι Οθωμανία, τουλάχιστον, μέχρι την Αφρική και το Καζακστάν, και μετά βλέπουμε.
Εκεί, βλέπεις, κατά Άγκυρα μεριά, ακόμα παραμένουν πιστοί στα μυστήρια των Σούφη και των Μεβλεβήδων, που όλα τα βλέπουν αλλιώς, ανατολίτικα. Πλανήτες ετερόφωτοι γύρω από άλλα ουράνια σώματα. Καμία η σχέση τους με την δική μας Καβείρια φωτεινή παράδοση. (Λέμε τώρα, για να δικαιολογήσουμε την ιστορική μας κωλοφαρδία στην προκειμένη στιγμή, ως στοιχείο πολιτιστικής ανωτερότητας με βάθος αιώνων)…
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν εκεί έξω, αντίστοιχες με τις εξελίξεις επί του ανωτέρω διλήμματος είναι και οι ανακατατάξεις και ανακατανομές των «κέντρων εξουσίας» στα πολιτικά μας κόμματα, για την δημιουργία ίσως και νέων συμμαχιών μεταξύ τους. Νταξ, όχι ολόκληρα, μην και εκτεθούμε και τελείως. Κομμάτια από εδώ κομμάτια από εκεί, κουρελούδες ένα πράγμα, για να συσπειρώνονται οι πιο χαζοί παραδοσιακά γύρω από τα ίδια μυστήρια που έμαθαν επί Ανδρέα και Κωνσταντίνου Καραμανλή μέσα στο παραβάν.
Συνεκμετάλλευση και αποστρατικοποίηση νησιών ή no-Συνεκμεταλλευση με τον Ανατολικό μας ασθενή είναι, όμως, το νέο κεντρικό μυστήριο δίλημμα. Και από πίσω του κρυμμένο το εξορύξεις yes ή να καίμε τα εισαγόμενα. Εδώ σε θέλω!
Έτσι βλέποντας τα πράγματα, τίποτα δεν είναι Μυστήριο. Κινήσεις όλα και μετατοπίσεις εντός του Μεγάλου Παίγνιου επί μιας παρτίδας πρέφας, που σκιαγραφεί την μετάλλαξη της προηγούμενης Παγκοσμιοποίησης σε κάτι σαν εκείνο το μυστήριο βλέμμα της Γκρέτα, το διχαστικά άγριο και μοβόρικο. Την μετάλλαξη από την παγκοσμιοποίηση «του δολαρίου», προς τη νέα. Αυτήν με τους πολλούς πόλους, την ψηφιοποίηση των πάντων και την θεοποίηση μιας δήθεν Πράσινης Ανάπτυξης που θα μας σώσουν από τους ίδιους αρχέγονους φόβους μας, όπως επί της εποχής των Ελευσινίων και των Διονυσιακών. Πως εναλλάσσονται έτσι τρελά τώρα οι δείκτες στα χρηματιστήρια, ε; Αυτό είναι το νέο μυστήριο ερώτημα, που πήρε την θέση εκείνου της φωτιάς πριν ανακαλυφθεί η τσακμακόπετρα.
Και κάτσε τώρα εσύ αδερφάκι μου να παρασύρεσαι με δήθεν οπαδικές κραυγές με βάση κάποιο χρώμα φανέλας αλά ΠΑΣΟΚ vs NΔ vs KKE της εποχής της 20th Century Fox, που ακόμα δεν λέει να ενηλικιωθεί στον 21ο αιώνα.
Όπως και τα πολιτικά μας δρώμενα, που ώρες ώρες μοιάζουν με μυστήρια. Δεν υπάρχουν πια αυτές οι φανέλες! Τις κατάπιε το Netflix.
Μόνο κάτι ψήγματα πατριωτισμού εδώ και εκεί υπάρχουνε, για να δικαιολογούν το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, αν θέλουμε να κρίνουμε με αυτόν τα πράγματα και όχι υπό την οπτική γωνία της Γιαδικιάρογλου and Co που χαζεύει ακόμα το Καφέ της Χαράς στο Μέγκα ή ως μυστήρια του τύπου «πίστευε και μην ερεύνα» στα σήριαλ με καλόγηρους και καλογριές στον Σκάι και τον ΑΝΤ1. Δηλαδή της γραμμής του σκάσε και σκάβε μην και πάρουν τελικά χαμπάρι ποιός έχει την εξουσία σε αυτόν τον τόπο, όταν της έρθει και ξανα-αναρωτηθεί με αυτό το ερώτημα και εκείνη η Μπέτυ για δεύτερη φορά.
Βλέπεις, εδώ και 200 χρόνια, με κάτι πολύ σπάνια μικρά διαλείμματα, απουσία σύγχρονων δομών αστικού κράτους δυτικού τύπου μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, παραμένουν πάντα καλά κρυμμένοι κάτι τύποι, αθέατοι συνήθως. Όλοι αυτοί που έχουν την εξουσία, ακόμα όταν και ο της Μπέτυς έχει την κυβέρνηση. Οι απόγονοι και συνεχιστές του κινήματος του Κοτζαμασισμού, που ζει και βασιλεύει μέσω κάθε Μαυρογιαλούρου που αναλαμβάνει υπηρεσία.
Όπως, καλή ώρα, τώρα, όπου μια χούφτα εφοπλιστές/χορηγοί και κάτι αντιπρόσωποι ξένων funds, έχουν αναλάβει να παίξουν, όπως κάτι άλλοι αντίστοιχοι προηγούμενοι τύπου Τομ Πάπας σε κρίσιμες στιγμές, τον θετικό ή αρνητικό ρόλο τους, σύμφωνα όμως με τα στενά δικά τους συμφέροντα και διεθνείς τους δεσμεύσεις, εισάγοντας νέα Μυστήρια στην εξωτερική μας πολιτική. Κυρίως σε όσα έχουν να κάνουν με την επιτήρηση ή όχι του εξ Ανατολών μας Μέγα Ασθενή, που ξανα-αρρώστησε και έπαθε πάλι οξεία Οθωμανία και βάλθηκαν τώρα, λιτοί και δεμένοι, να τον συνεφέρουν, μην τυχόν κάνει τελικά την αποκοτιά και το γυρίσει στα ανατολίτικα μυστήρια του Κομφουκισμού και του Κουνγκ Φου. Και δώσε τώρα και εκείνο το παλιάμπελο το Καστελόριζο, είναι λεβέντης ο γαμπρός.
Τους ακολουθούν όλους αυτούς και κατά πόδας οι νεο-κοτζαμπάσηδες βαστάζοι τους πάντα, τώρα κάτι ιδιοκτήτες ψιλικατζίδικων με προμετωπίδα «Σούπερ Μάρκετ» εξυπηρέτησης κάθε βρώμικου βίτσιου των βασταζάμενων. Και αυτοί οι μυστήριοι ψιλικατζήδες λογίζουν τον εαυτό τους σαν αστικήν τάξις. Όπερ, ανώτερη και τράβα να τους εξηγήσεις το μυστήριο του κάθε συμπλέγματος της Στοκχόλμης που κουβαλάνε από τα παιδικάτα τους, τότε που τρώγανε καρπαζιές μπας και ξυπνήσουν στα τελευταία θρανία, όντας πάντα τελείως στόκοι από την τάξη της δευτέρας δημοτικού.
Και κάτσε μετά και εξήγα και γιατί τούτοι εδώ, οι σημερινοί στόκοι στο γκουβέρνο που έβγαλαν οι ανωτέρω στόκοι με τα φιλικά, τα έχουν βρει με τον εξ Ανατολής σουλτάνο και το γύρισαν ήδη και οι ίδιοι στον Σουφισμό και τον ανατολίτικο αποκρυφισμό του απόρρητο γιατί σας παρακολουθεί όλους ο predator. Για να εισάγουν ΑΠΕ χαρίζοντας του χώρο για να κάνει δουλίτσες ο Ασθενής με τους χορηγούς και ευεργέτες μας, ενώ του κλείνει ο άλλος το μάτι του τύπου «παλεύεις ρε;». Ο Ρίζος με τον Χατζηχρήστο στον μπακαλόγατο. Τους ξέρεις…
Απερίγραπτοι και απερίγραπτα όλα αυτά που κάνουν, μπας και ξαναεκλεγούν πάλι αμφότεροι ομού και οι δύο μαζί. Αλλιώς εκείνα τα ντιλάκια των ένθεν κακείθεν χορηγών κινδυνεύουν να πάνε άπατα. Και τότε το κακό που μας βρήκε κύριε Πετροχείλο μου και άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις.
Στα Τάρταρα ρε! Βρώμισε με σας όλος ο τόπος…
Τούτων λεχθέντων σε ήχο πλάγιο, σχεδόν Τσιφορικό, και πριν φιλήσω πάλι την ζερβοδεξιά σας, επιθυμώ να σας υπενθυμίσω τι έμαθα πρόσφατα, ψάχνοντας αφορμές για νας διαλύσω πάλι το νευρικό σας σύστημα με κάτι αλλά μυστήρια υπό το όνομα blockchain, ή w3b3.0 (άσε για κάτι αλλά για Decentralized Finance και για εταιρίες χωρίς μανατζαραίους και τσίους που φτιάχνουν τώρα στην υπερπόντια Εσπερία, μέσα στο στόμα του λιονταριού, κάτι πιτσιρικάδες μυστήριοι).
Έμαθα που λέτε και εν κατακλείδι ότι εκείνα, τα Καβείρια, ήταν τα μόνα στην μέχρι σήμερα καταγεγραμμένη ιστορία των μύθων και των μυστηρίων, που δεν έκαναν face control στην είσοδο! Συμμετείχαν ελεύθερα όλοι, ακόμα και οι δούλοι και οι σκλάβοι ─ η τότε πηγή ενέργειας ─ ισότιμα. Και έτσι δεν χρέωναν με ρήτρα αναπροσαρμογής τα πενταπλά, όταν οι δούλοι έκαναν κουπί στο κάτω κατάστρωμα της γαλέρας και έπρεπε να φάνε κάτι τις παραπάνω για να περάσουν την τρικυμία straight ahead. Τους γνώριζαν όλοι με το όνομα τους έναν έναν! Πως να κάνεις μετά που χου αναπροσαρμογή στους λογαριασμούς της ΔΕΗ έτσι, με διαφάνεια και χωρίς ιερογλυφικά με dt, ολοκληρώματα, άγνωστους χι και συναρτήσεις ασυνάρτητες, για να συντηρείται στα μυαλά ηλίθιων το μυστήριο δίλημμα «φαΐ ή πληρωμένος λογαριασμός της ΔΕΗ» πίσω από το αν «φταίει ο Πούτιν ή το ΝΑΤΟ» που δεν φτάνουν και τα δύο μετά τις 10 κάθε μήνα;
Μυστήριο πράγμα αυτά τα Καβείρια τα χωρίς face control, και με τις διαφανείς ισοτιμίες, αν το καλοσκεφτείς, αφού ακόμα εκείνο το μονδέλο παραμένει ακόμα το ζητούμενο.
Για πες τώρα τι δεν καταλαβαίνεις για όλα τα πιο πάνω μυστήρια να τα κάνουμε πενηνταράκια εδώ, πιο κάτω;
15/10/22
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014,
