Ευτυχώς, που άστραψε! (Χρονογράφημα) | της Άννας Τακάκη Μόνο ένα φως ήφεγγε μέχρι αργά τα μεσάνυχτα στο χωριό. Ήτανε το φως του λουξ στο ραφτάδικο του μπάρμπα –Λευτέρη. Ο ηλεκτρισμός άργειε πολύ να ρθει ακόμη στην περιοχή. Και όποιος είχε λουξ, είχε πολυτέλεια στο φως. Τα σπίτια τότε φωτίζονταν με λυχνάρια και οι πιο ευκατάστατοι, ας πούμε, είχαν λάμπες πετρελαίου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στσι πρώτες του Νοέμβρη… | του Αντώνη Κουκλινού Ήβρεξε και εμαλάκωσενε η Γης. Εδά δεν έχει ξάργητες. Λαδοχρονιά θα ξετελέψει και γλακούνε ούλοι στα λιόφυτα, να μαζώξουνε το καρπό. Αξημέρωτα εσηκώθηκενε η Ψεβία, να ετοιμάσει τα δυο μεγάλα να πάνε στο σκολειό και να βράσει γάλα να πχει το στεροβύζι. Ανημένει τη μάνα τζη, να ποσαστεί με το γέρο καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Σαλής Χελιδονάκης, ο μαύρος βαρκάρης των Χανίων | του Μιχάλη Στρατάκη Δεν κατέχω ποιοί διαόλοι μ’ έχουνε ζωσμένο σήμερο και θαρρώ πως εχάθηκε και το τελευταίο ψιχάλι αθρωπιάς απού υπήρχε στην κοινωνία. Για τούτο ο νους μου αγλακά όθε τα Χανιά, σ’ ένα τόπο απού συχνοπηγαίνει γηρεύοντας αθρωπιά και καταλλαγή. Γιατί… Όσο οι Γραφές και οι κουμανταδόροι τους δεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
ΕΡΩΤΕΣ και έρωτες | της Ιφιγένειας Μανουρά -Καλησπέρα. Απόλυτη σιωπή. Κάνω να φύγω και βλέπω τον Γιώργη να ανοίγει την πόρτα και να με φωνάζει. -Έλα Ιφιγένεια. -Ίντα κάνεις; -Έλα- έλα μέσα κι έχει και κρυγιότη, καλά είμαι. -Οι γονέοι σου δε νειν παέ; -Στση Βαγγελιώς πάνε να βεγγερίσουνε. -Και εσύ να κάτσει θες μέρες; -Ναι να κάτσω θέλει μέχριΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η κούκλα… | του Αντώνη Κουκλινού . Δε ν’ ήκανε κοπέλια η καημέχαρη… Ένα δυο φορές απού επόμεινε βαρεμένη τό ’χανε στσην υστεργιά. Έλεγε πως ο Θεός τα πέμπει εκειά που πρέπει φαίνεται, τα κοπέλια. Το σπίτι τζη ήτονε κοντά όθε ντο σκολειό και εκεια που τα γροίκα να γλακούνε στην αυλή, εκουζουλένουντονε. Ούλα τζη τ’ ανίψα, εποχαίριζε κάθα πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γκρέμισμα θες από τα Μεγάλα Σύνακρα | της Άννας Τακάκη Ο Σήφης με τη Σήφαινα φαώνονται. Εκείνη δε θέλει να παραδεχτεί ότι ο κύριος τση έχει γεράσει και δεν είναι άξος μπλιο να κάμει δουλειά. Εκείνη νεότερη κατά δεκαπέντε χρόνια εγροίκα ακόμη τη τζέρα τζη, που λένε, κι ήτονε όλο διαταγές. Σηφαλιό πήγαινε να ξετζενώσεις τσ’ αίγες να φάνε τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παλιές καλές εποχές… | του Αντώνη Κουκλινού Ένα γόνατο χιόνι στο χωργιό… Ετσέ καιρό γυρεύγει όπχιος τ’ αρέσει η καλή παρέα, να πορίσει στο ντουκιάνι. Ούλα γύρου, γύρου, χασές… σα ντο γιαούρτι. Δε γροικάς πράμα… δροσά, ελέηση που λένε… Ούλοι εραφώξανε μέσα και χαρμπίζουνε ξύλα τσι σόμπες να ζεστάνουνε το κοκαλάκι ντος γέροι και κοπέλια. Έκλεισε και το σκολιό σήμερο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θύμισες λόγω της κακοκαιρίας | της Ιφιγένειας Μανουρά Αφού πλέον η ζωή μου είναι πολύ ακριβή και τα αντανακλαστικά μου εις την κατιούσα και παρακολουθώντας τις προβλέψεις για την επερχόμενη κακοκαιρία του Σαββατοκύριακου, προετοιμάστηκα. Ανέβηκα στην ταράτσα μάζεψα καρέκλες, τραπέζια, ψησταριές, προτζέκτορες, αποσύνδεσα το Wi-Fi ευχόμενη και του χρόνου, έκλεισα πόρτες και παράθυρα, καθάρισα τις υδρορροές, ψώνισα από την ΠέμπτηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα γαρδούμνια… | του Αντώνη Κουκλινού . -Καλήμερα Μαργιώρα! Έπαέ σαι μωρή! Έβγα όξω απού θέλω να σου πω…! -Ίντα με θες! Ανήμενε να ξεπλύνω τα χέργια μου, γιατί βάνω ένα ψιχάλι ασβέστη στα πεζούλια τση παρασιάς. -Τη μεγάλη σου χροιγιά θέλω να μου δώσεις μωρή, να πλύνω δυο τρία κοιλικά. -Ωωωω, τα παντέρμα αυγολέμονο θα τα κάμεις; -Επήγε καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
