Η τραπεζαρία μας | της Άννας Τακάκη Το τραπέζι της κουζίνας είναι αναμφίβολα το πιο σπουδαίο σε καθημερινότητα έπιπλο του σπιτιού μας. Εκεί θα πάρουμε το πρωινό, θα πιούμε τον καφέ ή το γάλα, θα φάμε μεσημεριανό και βραδινό. Εκεί σμίγει όλη η οικογένεια. Πάνω εκεί ακόμη η νοικοκυρά θα προετοιμάσει το φαγητό, θα παρασκευάσει τις πίτες ή τα γλυκάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πνεύμα της αδικίας | του Γιώργου Μπίμη Το πνεύμα της αδικίας σκιάζει την παιδεμένη γη κι οι άνθρωποι παραμένουν ολόιδιοι μέσα στους ατέρμονους αιώνες… Η συνείδηση όμως, αυτό το εξελιγμένο και προνομιούχο κομμάτι της ύλης, μοιάζει μ’έναν πλατύ ορίζοντα που αποζητά εναγώνια τη χαρά και τα δάκρυα, το φως και τη βροχή, τα ειδύλλια των γαλάζιων καλοκαιριών, τη μοναξιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα χαιρετίσματα μου στον Μπουρμπονίκο | του Μιχάλη Στρατάκη Παραγγελιά έδωκα στη θειά μου τη Γιωργία, μόλις φτάξει στον παράδεισο, να βρει τον Μπουρμπονίκο και να του δώσει τα χαιρετίσματα μου. Φαίνεται πως δεν εξέχασε την παραγγελιά μου η θειά μου, γιατί από ντα ψες ο Μπούρμπος έχει κάμει κονάκι του το νου μου και δε λέει να ξεπροβάλειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια χιονισμένη Πρωτοχρονιά | της Άννας Τακάκη Γυρίζοντας πίσω την κλεψύδρα του χρόνου κάτι τέτοιες μέρες, έρχονται οι μνήμες οι μάγισσες να μου θυμίσουν μια Πρωτοχρονιά στο χωριό μου, μια λευκή κατάλευκη Πρωτοχρονιά του 1963. Εκείνο το πρωί ξύπνησα κι ήταν όλα λευκά. Λευκά και παραμυθένια. Τα σπίτια, οι στέγες, τα δέντρα, οι φράχτες λες κι ήταν όλα ψεύτικα κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το παραμύθι | του Αντώνη Κουκλινού Παραμονή Πρωτοχρονιάς… Σε κάθε σπίτι, σε κάθε αυλή, ούλα νοικοκυρεμένα…. Οι νοικοκεράδες τα φέρανε βόλτα για άλλη μνια χρονιά. Χριστόψωμα, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, Βασιλόπιτες, σε κάθε κονάκι οι μυρωδιές στουμπώνουνε τσι μύτες των αθρώπω. Ούλες τσι μέρες τω Χριστουγέννω ακονίζανε τα μαχαίργια να ’ναι κοφτερά για να ποσάσουνε το χοίρο απού κρέμεται στο τσιγκέλι. Λουκάνικα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα κάλαντα – Η Ρίτα | της Ιφιγένειας Μανουρά Είχαμε από τα Χριστούγεννα χωριστεί σε παρέες για να πούμε τα κάλαντα και με τα ίδια παιδιά θα λέγαμε και της Πρωτοχρονιάς. Η παρέα μας: Η Νικάκη, το Βγενιώ, η Ρίτα και εγώ. Είχα φορέσει ό,τι πιο ζεστό διέθετα γιατί ήτανε μια πολύ παγωμένη βραδιά και ξεκίνησα για την πλατεία τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αθιβολή Πρωτοχρονιάς τσ’ αγάπης ζιαφέτι | της Ζωής Δικταίου Ξύπνησε κλαίγοντας. Ένας εφιάλτης, σαν κάποιος να της έκλεβε τις στιγμές, τις εικόνες, την ίδια τη ζωή, δεν μπορούσε να θυμηθεί με λεπτομέρειες, της είχε κόψει όμως την ανάσα, ή μήπως έφταιγε το χρόνιο άσθμα, πέρασε και αυτό από το μυαλό της όταν μύρισε την αγωνία στο μουσκεμένο μαξιλάρι. Ένιωσε τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα ανεβατά κουλουράκια | της Άννας Τακάκη Ήταν κάτι τέτοιες μέρες… Παραμονές Πρωτοχρονιάς. Οι νοικοκυρές των σπιτιών ετοίμαζαν τα παραδοσιακά γλυκά για να υποδεχτούν τον νέο χρόνο. Πρώτα έφτιαχναν τα ανεβατά κουλουράκια, που είχαν και κάποια διαδικασία ως προς το ανέβασμα του προζυμιού. Είχαν όμως κι έναν συμβολισμό. Αυτόν του κύκλου. Ένας χρόνος κλείνει τον κύκλο του κι ένας άλλοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα γιορτινά καλούδια | της Άννας Τακάκη Ήμουν εκεί… Πάντα θα είμαι εκεί, χρονιάρες μέρες… Στα καλούδια της μάνας μου. Σαν τελείωνε τις δουλειές της καθόταν και τ’ αποκαμάρωνε. Τα κουλουράκια μου, έλεγε, αστραύτουνε ωσάν τον ήλιο. Τούτα ’ναι σαν τα κοπελιδάκια! Όμορφα στρουμπουλά κι αφράτα, που γελούνε και παίζουνε στον ήλιο…κι ύστερα παίρνουνε το χρώμα του. Λίγο άσπρο, καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
