To χούι τση γριας… | του Αντώνη Κουκλινού Μια ιστορία που δε ξεχνώ…! Είναι αληθινό περιστατικό πριν από πολλά χρόνια. Δεν θα πω ονόματα και χωργιό για ευνόητους λόγους. Η μάνα μου ήτονε αρωσταρά στο Βενιτζέλειο και έφυγα να πάω επίσκεψη, να τη νε ιδώ ίντα κάνει. Η κατάστασή τζη βελτιωμένη, θα έπαιρνε εξιτήριο την επαύριο. Εβγήκα όξω στο διάδρομο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ποιοί είναι οι απατεώνες; | του Μιχάλη Στρατάκη Θα ’ταν δεν θα ’ταν δεκαπέντε χρονών. Από μακριά έκανε «μπαμ» η τσιγγάνικη καταγωγή του. Πέρα από το μαυριδερό χρώμα του είχε πάνω του όλες τις σφραγίδες των εταιριών κατασκευής προϊόντων «μαϊμούδων». Μπλουζάκι, παντελόνι, παπούτσια, όλα «επώνυμα». Το μόνο αυθεντικό στοιχείο τους ήταν το ότι εκτός από τις στάμπες είχαν πάνω τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ανεστορίσματα | της Άννας Τακάκη Ήμουνε δεν ήμουνε τεσσάρω χρονώ οντέν ήρχισα να τυπώνω στο τυποτήρι του νου, στάλα στάλα τσ’ αναμνήσεις μου. Τότε ήβλεπα τον κόσμο θεόρατο κι εγώ ένα μικρό κομματάκι του, μόλις που ήρχισα να αιστάνομαι την ύπαρξή μου και την ύπαρξη όλων ανάγυρά μου. Πρώτα απ’ όλα τσι γονέους μου, τη μάνα μου που τη βάστουναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η λιγοψυχιά | του Αντώνη Κουκλινού Τη μαχαίρα εκόνιζε και επελέκανε το τζιγκελωτό ξύλο απού θα κρεμάσει το χοίρο στο μεσοδόκι… Με δυο νομάτους θα το νε μπουζάσουνε και με το μαχαίρι θα του κόψει το τζάρουκα. Τούτη να τη δουλειά τη κάνει κάθα χρόνο, μα οφέτος είναι πλιά λιγόψυχος. Δε ν’ έχει κι άδικο… Ύστερα από χρόνια θα μονιάσουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παλιμπαιδισμός | του Μιχάλη Στρατάκη Σήμερο, είμαι πολύ μπερδεμένος και δεν κατέχω πότε πρέπει να πάω να θέσω. Και μιας και δεν έχω πράμα άλλο να κάμω, είπα να κάτσω να γράψω μια…αυτοψυχανάλυση μου, αφενός για να περάσει η ώρα μου και αφετέρου για να δώ πόσοι θα τηνε διαβάσουνε, κι ετσά να μάθω πόσοι είναι σαν και μένα καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για τους νέους μας – στην ανατολή του 2023 | του Μιχάλη Χουρδάκη Με το μάγγανο να αυξάνει συνέχεια την πίεση επί της ψυχικής και πνευματικής μας ισορροπίας που εξασφαλίζει την υγεία μας, κάτω από την έλλειψη κάθε ηθικού φραγμού από μέρους των θεματοφυλάκων της εθνικής και φυλετικής μας υπόστασης, με την κατάθλιψη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των γηγενών, με τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πρωτοχρονιάτικο έθιμο της μπουγάτσας | του Μιχάλη Στρατάκη Δεν ξέρω αν το πρωτοχρονιάτικο έθιμο της μπουγάτσας υπάρχει και σ’ άλλες περιοχές της Ελλάδας, στην Κρήτη, πάντως, το θυμούμαι απ’ όντας θυμούμαι. Εκείνα τα παλαιϊνά πέτρινα χρόνια, το να μην έμπαινε τη το ξημέρωμα του νέου χρόνου μπουγάτσα στο κρητικό σπίτι, ήτανε σαν να μην έμπαινε τα Θεοφάνεια παπάς στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η έννοια της κοινωνικότητας στην τέχνη | του Βασίλη Ραφαηλίδη … Υπό καπιταλιστικό καθεστώς, η κουλτούρα είναι είδος που πουλιέται και αγοράζεται. Μπορούν να καταναλώσουν κουλτούρα αυτοί που είναι σε θέση να την πληρώσουν. Καί είναι μάταιο να περιμένει κανείς να πληρώσει για την κουλτούρα αυτός που δεν είναι σε θέση να πληρώσει για προϊόντα βασικά για την επιβίωσή του.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σωστοί και αβάντζοι | της Ιφιγένειας Μανουρά Η γιορτινή περίοδος αποτελεί αφορμή για να έρθουν στο μυαλό μας αναμνήσεις και μια αίσθηση νοσταλγίας για όμορφα χρόνια περασμένα ακόμα και για ανθρώπους που πια δεν είναι στη ζωή. Αυτή η γλυκόπικρη νοσταλγία μας βοηθάει να νιώθουμε συνδεδεμένοι με τα χρόνια εκείνα τα παλιά. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα ξεστόλιζα το χριστουγεννιάτικο δένδροΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
