Όποιος δε θέλει χτύπους στο χαρκιδιό δεν πάει | της Άννας Τακάκη Μπάφ και μπούφ στο χαρκιδιό ο χαρκίτης με τη βαρά του, από το πρωί μέχρι να δώσει ο ήλιος εξεταλάγιαζε* αθρώπους, μιερά και ζούμπερα. Μπάφ και μπούφ και οι γειτόνοι δίπλα από το κονάκι του Θρασύβουλου εχαλούσανε τον κόσμο. Μωρέ, είντα πράματα εβροντούσανε εκειδά οι αθεόφοβοι; Άιντε δαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξερό ξυνόχοντρο | του Μιχάλη Στρατάκη Ξερό ξυνόχοντρο μου ’πεψε ο φίλος μου ο Γάτος από τα Ζωνιανά. Και για ώρα πολλή ήμουνε ποπάνω από τη σακούλα και τονε ξάνοιγα και τονε μύριζα και τονε χάιδευα κι έβαλα κι ένα κομμάτι στη μπούκα μου κι εσφάλιξα τα μάθια για να μη βρίχνει πόρο η νοστιμιά να πορίσει όξω. Δεν ξεχνιέταιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια αυλή που χωρούσε τον κόσμο όλο | της Ελένης Ψαραδάκη Αχ αυτές οι παιδικές αναμνήσεις. Μπορεί ο νους μας να ξεχνά πρόσφατα γεγονότα, μα τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων τις φυλά τόσο καλά που μοιάζουν τόσο οικείες και ζωντανές, λες και ήταν χθες που ήμασταν παιδιά και τις ζούσαμε ξέγνοιαστα. Έτσι και τώρα. Άλλη μια ανάμνηση της τρυφερήςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια «πετυχεμένη» συζεψά | της Ιφιγένειας Μανουρά -Μωρή Μαρία, μα ίντα μωρή έπαθε λέει ο αφέντης σου; Δε το κάτεχα να είμαι ερχομένη απόντε νοψές γιατί ήμουνε παγομένη στη Χώρα. Οπροθές ήρθε η φιλιότσα μου και μου φέρε ένα τσουβάλι γούλες και τσι καθάρισα και τσι πήγα το γκοπελιώ στη Χώρα και τονε πήγα και αυγά αδικά μου, να κάμουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι αδερφάδες… | του Αντώνη Κουκλινού -Μωρή Ελενιά…!!! -Ίντα θες θεια…!!! -Έλα μωρή να μου περάσεις στη βελόνα τη (γ)κλωστή, για δεν αφέγγω και με ταραχά. -Άχι μωρέ θεια μου..!!! -Έλα παιδί μου και μνιαν ώρα πολεμώ να τηνε μπρουλιάσω, μα εστραβώθηκα η κακομίτσα και δε βρίχνω την τρύπα. -Ανήμενε ένα λεφτό θεια, να βάλω τα κλαρόνια μου, γιατί ’μαιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ώρα τρεις | της Ανθής Παρασκευοπούλου Το ρολόι σταματημένο στις τρεις παρά τέταρτο, όσες φορές το κοίταξα εκεί είναι. Σαν να θέλει να με κοροϊδέψει. Βιάζεσαι να φύγεις, εδώ θα σε κρατήσω, θες δεν θες. Μου έρχεται να του βγάλω την γλώσσα, και ας με κοροϊδέψουν οι συνάδελφοι. Στις τρεις είναι ώρα διαλείμματος. Το κινητό μου δείχνει τρεις, το κομπιούτερΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι Σπιναλόγκες τση ψυχής | του Αντώνη Κουκλινού Γύρω στα εβδομήντα και βάλε, λιανοκάμωτος σκυφτός, με γένια να κρέμουνται σάμε τσι μπέτες του. Πχιό χωργιό δεν έχει, τον εδικό ντου καταφρονεμένο. Τον άθρωπο απού γεννήθηκε άκακος, απονήρευτος και δε γνωρίζει η ψυχή ντου ίντα θα πει εκμετάλλευση και πονηργιά. Δεν ήκαμε οικογένεια, για δεν εβρέθηκε κιαμνιά να θέλει να τονεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μαργώ η Απέθαντη | της Ζωής Δικταίου «Δε μού βολεί να ποθάνω» Κοιτάς μακριά, το περιβάλλον διεγείρει την όραση, μιαν άλλη όραση όμως, πιο εσωτερική. Η οπτική εικόνα του κόσμου σου αλλάζει στο φεγγαρόφωτο. Αυτό που σε περιβάλλει μέσα στο Οροπέδιο, αποτελείται από κομμάτια πολλά και διαφορετικά και δεν είναι παράξενο που όλες οι εποχές και τα γυρίσματα του χρόνουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κοσμοναύτης του απείρου! | του Παναγιώτη Ξηρουχάκη (Με αφορμή τα γεγονότα στη Βραζιλία) Το El Eternauta είναι ένα από τα επιδραστικότερα κόμικς στην ιστορία της επιστημονικής φαντασίας. Δημιουργήθηκε από το συγγραφέα Héctor Germán Oesterheld και το σχεδιαστή Francisco Solano López. Εκδόθηκε το 1950. Η υπόθεση έχει να κάνει με μία εξωγήινη εισβολή, όμως ξεφεύγει από τα χολιγουντιανά στεγανά και ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
