Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Στο χωριό… | της Εύης Κοντόρα (Δεύτερο μέρος) Η αλήθεια είναι ότι, μπροστά στην Αριάδνη, που ήταν ξεσκολισμένη στα αγροτικά, του λόγου μου έμοιαζα με μαμόθρεφτο μη-μου-άπτου… Ποιος ξέρει τι θα σκεφτόταν για μένα ο παππούς της ξαδέρφης μου ο οποίος –μεταξύ μας– ήταν πολύ συμπαθητικός. Όταν συστηθήκαμε, μείναμε να περιεργαζόμαστε ο ένας τον άλλον, σα ζώα από άλλο στάβλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ψυχοσάββατο. Ημέρα των ψυχών. | του Μιχάλη Στρατάκη Τέτοια μέρα, κατά που λένε οι παλιοί, οι ψυχές λαχταρούν τροφή, κρασί και αγάπη. Κι εγώ θυμήθηκα μια τέτοια μέρα στη Σαλονίκη, πρίχου λίγους χρόνους, την εποχή της κρίσης. Τότε που έβαλα στο δισάκι μου ψωμί και κρασί, σιργούλεψα και την ψυχή μου να στραγγίσει όση αγάπη της έχει απομείνει, και πήγαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο χωριό… | της Εύης Κοντόρα (Πρώτο μέρος) Δεν μ’ αρέσει η εξοχή. Ούτε η φύση ούτε τα προβατάκια. Σιχαίνομαι να με ξυπνάνε αξημέρωτα τα κοκόρια και δεν κάνω κέφι να πατάω χώμα. Είμαι παιδί της πόλης, πώς να σας το πω;… Το γάλα που πίνω βγαίνει από κουτιά. Τα λαχανικά που τρώω φυτρώνουν σε πλαστικά σακουλάκια. Για να συμπαθήσωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μη κρατικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που βέβαια τα λέω έτσι επειδή συζητιέται στη Βουλή το (αντισυνταγματικό, λέω εγώ) νομοσχέδιο για τα «μη κρατικά» πανεπιστήμια, που είναι ένας καλός ευφημισμός για το «ιδιωτικά πανεπιστήμια», -ή αλλιώς «μη κρατικά μη πανεπιστήμια», που τα λέει ο δημοσιογράφος Θεόφιλος Σιχλετίδης στο Κόκκινο της Θεσσαλονίκης. Αλλά δεν έχουμε μεζεδάκια σχετικά με το θέμα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόμεινα μονάχη | της Μαρίας Σταυρίδου Αποκαμωμένη από πόλεμο φρικτό να πολεμάω και τον όχλο και τον εχθρό, να καρφώνω σπαθιά με βία, με πάθος, σε κάθε ανήθικη, απειλητική καρδιά και τα σπουργίτια να μου ψιθυρίζουν μην παραδίνεσαι κόρη, ποτέ ξανά. Σέρνοντας τα βήματα προσπερνώντας θύματα, αναγκάζω το κορμί να συνεχίσει σε μια πορεία αιματοβαμμένη, σε μια πορεία αηδιαστική ενώΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παρουσιάσεις βιβλίων | του Ειρηναίου Μαράκη Λεωνίδας Κακάρογλου, Η πρωτεύουσα των δακρύων, εκδόσεις Εστία (Οκτώβριος 2022) Η μνήμη, ο έρωτας, τα δάκρυα, η αφόρητη νύχτα, ο ποιητής ως σπιούνος της αγάπης, η Κυριακή που όταν κουρνιάζει στη νύχτα της γίνεται Δευτέρα, ένα ποίημα – μήνυμα προς τους νεότερους ποιητές, αυτός είναι ο κόσμος του Λεωνίδα Κακάρογλου. Ένα ταξίδι στο συναισθηματικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
8η ΜΑΡΤΗ: Σταθμός στην Ιστορία του Γυναικείου Κινήματος | της Μαίρης Γενετζάκη Εκατόν δέκα τέσσερα χρόνια μετά από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας και τα προβλήματα μεγαλώνουν καθημερινά. Ο αγώνας των γυναικών για ισοτιμία είναι ένας μακρύς δρόμος με πολλά γυρίσματα .Το γυναικείο κίνημα προχωράει σ’ αυτό τον μακρύ δρόμο από το 1947 όταν η Μάργκαρετ Μπρέντ απαίτησεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Από τους Χούθι μέχρι τους Κούρδους και την Χαμάς | του Γιάννη Χατζηχρήστου Η επανάληψη των αιτίων του Α Παγκοσμίου Πολέμου ως ανιστόρητη φάρσα Ο πόλεμος στην Ερυθρά Θάλασσα, που πυροδοτήθηκε από τις επιθέσεις σε εμπορικά πλοία με ιρανικά ή τουρκικά drone από τους Χούθι της Υεμένης, επί της ουσίας απαξιώνει την Διώρυγα του Σουέζ που παράγει το 10-12% τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γυναίκα-μάνα-γιαγιά (αφιέρωμα στη γυναίκα) | της Άννας Τακάκη Είσαι σπουδαία. Γιατί έτσι νιώθεις. Είσαι γυναίκα και είσαι η δύναμη. Το δέντρο είσαι και είσαι το δάσος. Η θάλασσα είσαι και το κύμα. Η βροχή και το σύννεφο. Ένας άλλος ήλιος είσαι, που ανατέλλει και δύει. Σε λένε γυναίκα, σε λένε μάνα, σε λένε γιαγιά. Η πορεία σου γράφηκε σαν έναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
