Έλα να γράψουμε ιστορία… | της Μαρίας Σταυρίδου Μου είπες… έλα να γράψουμε ιστορία… Να χαράξουμε στη γη τον πόνο και την ηδονή, να της εκμυστηρευτούμε τα μυστικά που εγκλωβίστηκαν στον ιδρώτα, στα δάκρυα, στη ματιά. Να ψιθυρίσουμε στους άγονους καρπούς πως ν’ ανθίσουν σαν ρόδια κατακόκκινα, γεμάτα χυμούς. Να γελάσουμε με τους μαραμένους ανθούς που φοβήθηκαν και κρύφτηκαν σανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γέμισε η θάλασσα φαντάσματα | της Μαρίας Σταυρίδου Γέμισε η θάλασσα φαντάσματα. Σκιές που προσπάθησαν να ξεφύγουν. Ικέτες, που απαρνήθηκαν τη ζωή και ζήτησαν καταφύγιο σ’ έναν υγρό τάφο που ξαφνικά άνθισε… Εσύ ο απολυμένος κηπουρός που γέμισε τις τσέπες σπόρους, ρίζες σπάνιες και διαλεχτές. Έρημος… στην πιο περιζήτητη διαδρομή. Σιωπηλός… σαν ικεσία, σαν άδικη σπονδή. Ένας περιπατητής χωρίς σκοπόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια μέρα σαν όλες τις άλλες | της Μαρίας Σταυρίδου Μια μέρα σαν όλες τις άλλες… Η μέρα που η ζωή φόρεσε την απόγνωση φουλάρι και αποφάσισε να πάει λίγο πιο κει… Κούφιες συζητήσεις μ’ έναν άνοστο καφέ δίπλα από ένα βιαστικό «Σ΄αγαπώ» και μια μόνιμη απάντηση «Δεν μπορώ». Μια αγχώδης γιαγιά που τρέχει να προλάβει τα παιδιά μια σάκαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Υπάρχει χρόνος… | της Μαρίας Σταυρίδου Υπάρχει ακόμη χρόνος… Το μεγαλύτερο παγκόσμιο ψέμα Το ψέμα που λες σ’ αγαπημένο Το ψέμα που λες… σε σένα Το ψέμα που μας κοιμίζει… το ψέμα που μας ορίζει Το ψέμα που μας έχει εγκλωβίσει, ανάμεσα στο αβάσταχτο «πρέπει» και στο τυραννικό «θέλω». Το μόνο που δεν υπάρχει είναι χρόνος Δεν υπάρχει… για ανόητεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τραγούδι της σειρήνας | της Μαρίας Σταυρίδου Είναι το τραγούδι της Σειρήνας που ακούγεται ξανά… Σπάει τη σιωπή, σπάει και τα δεσμά Μια άγνωστη, χωρίς οδηγίες, ελευθερία ξεκινάει να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, να μου ψιθυρίζει με συμπόνια «Όλα θα πάνε καλά». Ανοίγω τα μάτια από λήθαργο κατάντια και παλεύω να καταλάβω που πήγαν όλοι… Έρημοι δρόμοι γύρω μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Να κάνουμε μαζί μια τρέλα… | της Μαρίας Σταυρίδου Απόψε θέλω να κάνουμε μαζί μια τρέλα… όταν βγάλεις το ρούχο της συνήθειας και ντυθείς ένας αλήτης θεός, να μ’ αρπάξεις από τη βαρετή καθημερινή ζωή να με ταξιδέψεις όπου δεν πάνε οι καλοί χριστιανοί. Γωνιές σκοτεινές…, βρώμικες…, μοναχικές, που η πείνα και η ανοχή προσκαλούν σε δείπνο άμοιρες ψυχές, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Δεύτερος Εαυτός Μου | της Μαρίας Σταυρίδου Σκέψεις που μαυρίζουν μέσα στο φως που δηλητηριάζουν την ανάσα… την ψυχή μου, τη βασανισμένη ύπαρξη μου. Παλεύω να τον κρύψω αυτόν, τον δεύτερο εαυτό μου αυτόν που η ντροπή έχει επιλέξει ν’ αγαπηθεί αυτόν που η ζωή δεν άφησε περιθώρια ν’ ανδρωθεί κι όμως ακόμη και έτσι, εγώ τον συμπονάω, σκουπίζωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τρένο των 8 και δέκα | της Μαρίας Σταυρίδου Ήρθε… ούτε καν το πρόσεξα είναι ήδη στις ράγες, διαλαλεί την άφιξη του, τη «σπάνια» διαδρομή του. Το τρένο των 8 και δέκα Διαφημιζόμενο ως το πιο καλό και όμως… όσοι το είδαν είπαν ατημέλητο… αδιάφορο… σιωπηλό. Άδεια καθίσματα… αόρατοι επιβάτες μα η σφυρίχτρα δυνατή, σαν γριά που έχει πανικοβληθεί.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χορός των εντυπώσεων | της Μαρίας Σταυρίδου Ένας παράλογος χορός εντυπώσεων. Εικόνες ψεύτικες που λανσάρονται αληθινές. Εικόνες θαμπές που φωτίζονται σα νύφες διαλεχτές. Μια εικονική πραγματικότητα για ζωή γιατί απλούστατα η μοίρα έχει αδικήσει και έχει αδικηθεί. Φιγούρες εγωισμού σε μια αίθουσα κανιβαλισμού και η Βασίλισσα μια γρια που ξέχασε τον σεβασμό, σ’ ένα παλιό συρτάρι στο εξοχικό. ΈναςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
