Ένα ποτηράκι λικέρ τριαντάφυλλο | της Μαρίας Σταυρίδου Κυριακή του Πάσχα, η οικογένεια μαζεμένη, όλοι αγαπημένοι και φυσικά διατεθειμένοι να δώσουν και να πάρουν «αγάπη», καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ και γεμίζοντας μέχρι σκασμού το στομάχι με όλα τα κρέατα, που με ιδιαίτερη δυσκολία αρνήθηκαν να καταναλώσουν, για να κοντράρουν τη γειτόνισσα, που κάθε χρόνο κρατάει νηστεία σαράντα ολόκληρες μέρες. Όλοι μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μόνο έναν άνθρωπο | της Μαρίας Σταυρίδου Ήθελα μόνο έναν άνθρωπο δικό μου… κομμάτι της ψυχής, συνέχεια του κορμιού μου. Δικό μου στη χαρά και στη λύπη λιμάνι δυνατό, χτισμένο γερά για ν’ αντέξει όλα τα κακά… τ΄ανάποδα… τα θεριά. Έναν άνθρωπο βαφτισμένο στη θρησκεία της ψυχής μου, μεγαλωμένο με το γάλα της ηθικής μου. Έναν όμορφο άνθρωπο, χαραγμένο, μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η φάλαινα | της Μαρίας Σταυρίδου Μπουκωμένο το στόμα, πνιγμένο στο αίμα. Παλεύω να χώσω μέσα του κάθε λέξη που χαρίσεις… κάθε σκέψη που ορίζεις. Μπουκιές ανήθικες… λεηλατημένες, μαγειρεμένες στο πιο πικρό κρασί. Η συνταγή απλή, πρόσθεσε δυόσμο, ψεύτικους όρκους κι έναν ψιλοκομμένο μπαγιάτικο πόθο που απόμεινε ξινισμένος στο κομό. Σερβιρισμένες μόνο για μένα, από έναν απογοητευμένο ναυαγό από ένανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αναπολώ τα νιάτα | της Μαρίας Σταυρίδου   Αναπολώ τα νιάτα… τ’ ανόητα χαμόγελα που έκρυβαν, όχι μόνο μια σπάνια αθωότητα, μα και εκείνα τα όνειρα για έναν έρωτα δυνατό… για μια αγάπη, που όμοια της δεν θα υπάρξει… έτσι πιστεύαμε οι ανόητοι ρομαντικοί… Αναπολώ τα νιάτα… εκείνη την αδάμαστη αγωνία, που σου έκοβε την ανάσα, που έκανε την καρδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Θέατρο ψυχών | της Μαρίας Σταυρίδου Ο Καραγκιόζης έφυγε…, ο Καραγκιόζης πάει…, τί να σου κάνει ένας ξυπόλυτος ήρωας της αθωότητας και της αλήθειας…, πώς να επιζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο της ψεύτικης ελπίδας…, της πλαστικής κουλτούρας και της απόλυτης μοναξιάς … Δεν μπορεί να γελάσει, να πειράξει, να ξεγελάσει, περιπαίζοντας την πείνα και την άδεια τσέπη… Η πείνα πιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ρωμαίος | της Μαρίας Σταυρίδου Δεν ξέρω ποιος σου έδωσε τον ρόλο. Ποιος έγραψε το σενάριο. Ποιος κράτησε τα λόγια. Οι κριτικοί πάντως έγραψαν … προχειροδουλειά, μπερδεμένες σκέψεις, κούφιες δηλώσεις, άνοστα φιλιά, πεθαμένα χάδια … Στον ρόλο εραστή οικτρά αποτυχημένος. Απόψε μπέρδεψες τα κουστούμια και δεν ξέρω πώς θα βγεις στη σκηνή, Ρωμαίος ή Ωραίος; Εγώ πάντα ο Μερκούτιος πεθαμένοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Κοιμάμαι | της Μαρίας Σταυρίδου Κοιμάμαι … στο κρεβάτι που ακόμη ψάχνει και σ’ αναζητά στα σεντόνια που κρύβουν μυστικά, μα μένουν σιωπηλά. Τα βλέπω που παλεύουν να βρουν ξανά τη ζεστασιά, ενώ θυμούνται χάδια και φιλιά. Αγκαλιάζω το βαμβάκι που ντύθηκε μαξιλάρι, ονειρεύομαι μια σφιχτή αγκαλιά …από σένα. Κλείνω τα μάτια για να μην δω τη μοναξιά, να μηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Εκδρομές της ψυχής | της Μαρίας Σταυρίδου Εκδρομές της ψυχής το πήγαινε-έλα της ζωής. Κρυφές διαδρομές σ’άνομα μονοπάτια Οι πιο τολμηροί … ντυμένοι εραστές …καταζητούμενοι ληστές. Παράνομοι φύλακες μιας φθαρμένης ηθικής, πληρωμένοι με φθηνές επιθυμίες αλλοδαπές. Πρόσωπα χαρακωμένα. Κορμιά λεηλατημένα και τα προσωπεία μακιγιαρισμένα, σαν θεατρίνες ξεπεσμένες …στην αρένα. Εκδρομές της ψυχής, Ταξίδια ονείρου μιας θαμμένης ευτυχίας που προδόθηκε πρινΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ένας λυγμός | της Μαρίας Σταυρίδου Εκείνος ο λυγμός στη φωνή … που σου ξέφυγε που μαζί του δραπέτευσαν όλα τα θέλω που δεν τόλμησες να εξομολογηθείς. Εκείνη η ανάσα πόνου που κατάφερε να κλείσει μέσα της όλη τη λαχτάρα του πόθου σου όλη την τρέλα του κορμιού σου την απόγνωση της ψυχής σου. Εκείνο το δάκρυ που πνίγηκε μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…