Παγωνιά απόψε | του Μιχάλη Στρατάκη Λυσσομανούνε οι αέρηδες, η βροχή και το χιόνι συνεχίζουνε τ’ απάλε ποιος θα πρωτοπέσει για να μαργώσει τα ζωντανά τση γης κι εγώ αναστορούμαι τα παλιά και πυρώνει ο νους μου, σαν και που επύρωνε ετότε σας με το μαγκάλι και τα παραμύθια των παιδικάτων μου. Τρία πράματα θυμούμαι από τα παραμύθια που άκουγαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ψυχοσάββατο σήμερα! | του Μιχάλη Στρατάκη Ψυχοσάββατο κι εγώ δε κλουθούσα στο σημερνό σπερνό, στη γυναίκα μου στην εκκλησιά. Μοναχή της εξαναπήγε τα κόλλυβα και δε μου ‘καμε και τραβάγια, γιατί κατέχει πως εγώ δεν πιστεύω μοναχά στα ψυχοσάββατα, μα πιστεύω και στις ψυχοδευτέρες, και στις ψυχοτρίτες, και στις ψυχοτετάρτες, και στις ψυχοπέμπτες, και στις ψυχοπαρασκευές, και στις ψυχοκυριακές. ΌλεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξερό ξυνόχοντρο | του Μιχάλη Στρατάκη Ξερό ξυνόχοντρο μου ’πεψε ο φίλος μου ο Γάτος από τα Ζωνιανά. Και για ώρα πολλή ήμουνε ποπάνω από τη σακούλα και τονε ξάνοιγα και τονε μύριζα και τονε χάιδευα κι έβαλα κι ένα κομμάτι στη μπούκα μου κι εσφάλιξα τα μάθια για να μη βρίχνει πόρο η νοστιμιά να πορίσει όξω. Δεν ξεχνιέταιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ποιοί είναι οι απατεώνες; | του Μιχάλη Στρατάκη Θα ’ταν δεν θα ’ταν δεκαπέντε χρονών. Από μακριά έκανε «μπαμ» η τσιγγάνικη καταγωγή του. Πέρα από το μαυριδερό χρώμα του είχε πάνω του όλες τις σφραγίδες των εταιριών κατασκευής προϊόντων «μαϊμούδων». Μπλουζάκι, παντελόνι, παπούτσια, όλα «επώνυμα». Το μόνο αυθεντικό στοιχείο τους ήταν το ότι εκτός από τις στάμπες είχαν πάνω τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παλιμπαιδισμός | του Μιχάλη Στρατάκη Σήμερο, είμαι πολύ μπερδεμένος και δεν κατέχω πότε πρέπει να πάω να θέσω. Και μιας και δεν έχω πράμα άλλο να κάμω, είπα να κάτσω να γράψω μια…αυτοψυχανάλυση μου, αφενός για να περάσει η ώρα μου και αφετέρου για να δώ πόσοι θα τηνε διαβάσουνε, κι ετσά να μάθω πόσοι είναι σαν και μένα καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πρωτοχρονιάτικο έθιμο της μπουγάτσας | του Μιχάλη Στρατάκη Δεν ξέρω αν το πρωτοχρονιάτικο έθιμο της μπουγάτσας υπάρχει και σ’ άλλες περιοχές της Ελλάδας, στην Κρήτη, πάντως, το θυμούμαι απ’ όντας θυμούμαι. Εκείνα τα παλαιϊνά πέτρινα χρόνια, το να μην έμπαινε τη το ξημέρωμα του νέου χρόνου μπουγάτσα στο κρητικό σπίτι, ήτανε σαν να μην έμπαινε τα Θεοφάνεια παπάς στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα χαιρετίσματα μου στον Μπουρμπονίκο | του Μιχάλη Στρατάκη Παραγγελιά έδωκα στη θειά μου τη Γιωργία, μόλις φτάξει στον παράδεισο, να βρει τον Μπουρμπονίκο και να του δώσει τα χαιρετίσματα μου. Φαίνεται πως δεν εξέχασε την παραγγελιά μου η θειά μου, γιατί από ντα ψες ο Μπούρμπος έχει κάμει κονάκι του το νου μου και δε λέει να ξεπροβάλειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κι έλεγα στον σκύλο… | του Μιχάλη Στρατάκη Εκαθόμουνα κι έλεγα στον σκύλο, που προστάτευε τη φάτνη τούτα εδώ. Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν υπήρχανε ελληνικά ΜΜΕ πρίχου 2022 χρόνους, γιατί αν υπήρχανε, εντελώς διαφορετική ιστορία θα ξέραμε. Θα μάθαινε ο κόσμος, που λες, ότι δυο πρόσφυγες, λαθρομετανάστες, επήγανε και κάμανε κατάληψη σε μια φάτνη κι εκεί γεννήθηκε ένα λαθρομεταναστάκι, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Σαλής Χελιδονάκης, ο μαύρος βαρκάρης των Χανίων (δεύτερο μέρος) | του Μιχάλη Στρατάκη (Αν χάσατε το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: πρώτο μέρος) Επεράσανε τα χρόνια, εγέρασε ο Σαλής, ο μαύρος βαρκάρης των Χανίων, τα μπράτσα του, οι ώμοι του, ο νους του και οι αντοχές του λίγο λίγο στην αρχή κι ύστερα πολύ πολύ, τονε πρόδιναν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
