By:
On:
In: Κείμενα

Είναι τατιανιστής, είναι τατιανολάτρης, είναι τατιανολάγνος | του Μιχάλη Στρατάκη Είναι τατιανιστής, είναι τατιανολάτρης, είναι τατιανολάγνος. Γιατί μόνο η Τατιάνα, και η κάθε Τατιάνα, μπορούνε και τον χώνουνε ακόμη πιο βαθιά στο βουρκόλακο όπου κυλιέται. Κι αυτό θέλει, αυτός είναι ο φυσικός του χώρος και τρέμει μη τον χάσει. Ένας φόβος, ένας τρόμος, είναι όλη η ζωή του. Τρέμει τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Οι εργολάβοι του Χρονιάρη | του Μιχάλη Στρατάκη Άντε να ξεφύγουμε λίγο από τα γινάτια της πολιτικής, γιατί έχουμε και μια αθρωπιά που κοντεύει να αλεστεί η κακομοίρα στις μυλόπετρες των εκλογών και του πετροπολέμου τους, που όπου να ’ναι θα μας ξεκαυκαλώσει όλους. Αφορμή για να ξεγλυστήσω από τα «γιούργια και τους φάγαμε», είναι η καλοπαντρεμένη μου που μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Στα Καμίνια | του Μιχάλη Στρατάκη Κάθε φορά που τα ζάλα της πεθυμιάς και της μνημοσύνης μου με σέρνουνε στα Καμίνια, στη φτωχογειτονιά των μικράτων μου και του βλασταρίσματος μου, περνώ κι από το δρόμο βορεινά της Αγίας Βαρβάρας, εκειά που θυμούμαι πως ήτανε ο φούρνος της κερά Νίκης. Κι ακόμη κι εδά, εξήντα χρόνους ύστερα, κάθε που πορπατώ εκείνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Παράδοση

Εμύριζε ασβέστη, πετρόλαδο, ρίγανη και ιδρώτα η προσμονή του Πάσχα | του Μιχάλη Στρατάκη Εμύριζε ασβέστη, πετρόλαδο, ρίγανη και ιδρώτα η προσμονή του Πάσχα, στα παιδικάτα μου. Κι αν δε μπορώ να καταλάβω Πάσχα από τα μεγαλώματα μου κι ύστερα, οφείλεται στο ότι δε μου ξαναπαντήξανε, συντεριασμένες οι τέσσερις μυρωδιές. Βασανιστικά μου λείπουνε κι απελπισμένα τσ’ αναζητώ, όπως βασανιστικά μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Τα ξερά κουκιά | του Μιχάλη Στρατάκη Εκειά που ανεμογύριζα στην αγορά του Μεγάλου Κάστρου, τα μάθια μου εσκαλώσανε σ’ ένα τσουβάλι με ξερά κουκιά κι εκειά επομείνανε, παίρνοντας παραμάσκαλα και το νου μου. Δε πα να χάλιε η αγορά από την τραβάγια των μπακάληδων και των περασάρηδων, εγώ πράμα δεν εγροίκουνα. Ο νους μου είχε ξαναμολάρει στση κορφές καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Για τη νοστημιά του φαγητού | του Μιχάλη Στρατάκη Κοντοσιμώσετε, γιατί έχω να σας πω μια ιστορία, απού ‘ναι αληθινή από την πρώτη λέξη, ίσαμε την τελευταία. Για τη νοστημιά του φαγητού θα σας μιλήσω. Αφορμή για να σας τα πω, μου ‘δωσε το γεγονός ότι η καλοπαντρεμένη μου είχε κατεβεί το μεσημέρι στο Μεγάλο Κάστρο για να πουσουνίσει. ΕίχεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Μικρά, καθημερινά | του Μιχάλη Στρατάκη Κοντοσίμωσε, καμάρι μου, γιατί ’χω μιαν ορμηνιά να σου δώσω. Μην ακούς πως υπάρχουνε μοναχά η παράδεισος και η κόλαση. Υπάρχει και το μπεντένι, απού τση χωρίζει. Γι’ αυτό το μπεντένι, μήτε οι γραφές, μήτε οι παπάδες μιλούνε. Κι ας είναι γεμάτο από μιλιούνια ψυχές. Στην παράδεισο, απού λες, πέμπει ο Άγιος Πέτρος μοναχάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ο ερωτιάρης άνθρωπος, γεννιέται ερωτιάρης | του Μιχάλη Στρατάκη Του Άη Βαλεντίνου, μεγάλη η χάρη του, κάθε χρονιά στη γιορτή του να βάνω στο θυμιατό της μνήμης μου, αντί μοσκολίβανο, θύμησες από τους μιλιούνια έρωτες μου. Αυτό έκαμα και φέτος, με μεγάλη μου χαρά, διότι το δύσκολο δεν είναι να βρω ερωτοθύμησες, το δύσκολο είναι να βρω μοσκολίβανο. Από τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αναδρομές, Κείμενα

Το μπλοκάκι του βερεσέ ήτανε ο παππούς του πλαστικού χρήματος | του Μιχάλη Στρατάκη Όσοι το ζήσαμε και όσοι ζήσαμε βερεσέ ζωή, το ξέρουμε. Γιατί, βερεσέ ήτανε η ζωή τότε για τους πολλούς και τζάμπα για τους λίγους, που ζούσανε σε βάρος των πολλών. Όπως βερεσέ ζωή ζούμε και σήμερο. Στη γειτονιά μου, στα Καμίνια ήτανε το μπακάλικο του κυρΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…