Εσύ με ποιούς είσαι; Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλάνε για ειρήνη ο απλός λαός ξέρει πως έρχεται ο πόλεμος. … … … Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν τελείωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαόςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο κουρκουζάνης, του Αντώνη Κουκλινού Μπροσάφορμος, νευρικός, μονόχνωτος και ξεροκέφαλος ήτονε από μικιός. Μη σε ’κούσει να του αντιμιλήσεις, σε όσα λέει. Με το παραμικρό είχε-νε όρεξη για καυγά. Στο ντουκιάνι δεν τον-ε παίζανε, μούδε κολιτσίνα, γιατί ’θελα γραντίσουμε με τη γκρίνια ν-του, α’ δε ν-τον ήθελε το χαρτί. Κοπελιάρης ήτονε, ο μπαγάσας, και καλός δουλευταράς, από τσοι λίγους σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το άδικο…, του Αντώνη Κουκλινού Νοικοκερά και μερακλίνα η Ζουμπουλιά! Το στεροβύζι από τσι τέσσερεις τσούπρες του, του μπάρμπα Μηνά, του μακαρίτη. Όσο ήζενε η μάνα τζη, δεν ήκανε άλλο μ-πράμα μόνο να τσ’ αρμηνεύγει: «…το πλεχτό, το αργαστήρι και το μαγεργιό!». Οι τρείς αδερφάδες τση εξενοπαντρευτήκανε ογλήγορα κι επόμεινε η Ζουμπουλιά να γεροντοκομίσει τσοι γονέους τση, ’σαμε που φύγανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η στερνή επιθυμία της θείας Ειρήνης, της Ιφιγένειας Μανουρά «Πληγή που ανοίγει ο χωρισμός δε ντηνε κλειούνε οι χρόνοι, γιατί πατούν οι θύμησες απάνω και ματώνει.» Γιώργης Σταυρακάκης, Μιχαλόμπας. – Ε θεία πε μου δα, το θείο τονέ γάπας και τόνε πήρες; – Ιιι παιδί μου, ίντα λες δα κειά, ντα εγαπούσαμε εμείς ετοτεσάς; – Γιάιντα θεία δε εγαπούσετε, δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μετοχάρικη αποσπερίδα, του Εμμανουήλ Συμιανάκη Απής εποσάζανε τα οζά ντως κι εκατεβάζανε το τσικάλι από τη μ-παρασθιά, επιάνανε τη γειτονιά οι μετοχάριδες στου Ζβούρο, μόλις εβράδιαζε. Καθανείς επήγαινε, όπού ’χε-νε πλιά πολύ θάρρος, γ-ή ήτονε δικολογιά ν-του. Ντα κοντό τηλέφωνο τσοι παίρνανε πλιά μπρος, για νά ‘χουνε τ’ αμέντε ντως; Από το πανωπόρτι εβάνανε μέσα τη γ-κεφαλή ν-τως και χωρίςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Βαρά-βαρά Λασθιώτικα, του Εμμανουήλ Συμιανάκη Βαρά-βαρά Λασθιώτικα – Πολλά τα έτη σου, θειά Φταλία. – Πολλά και τα δικά σου, ντελικανή. Μα ποιος είναι ο αφέντης σου, γιατί δε γρωνίζω κακονίζικο; – Γιάιντα, μπρε θειά, ασκορδαπσούς έχεις στα μάθια και δε φέγγεις ντίπι; – Ντα γατέω, καημέχαρο! Επήα στη Σμυρνάκαινα να με σάσει, μπαντιμός ήμουνε γραντισμένη, αλλά ήχασα τα ζάλα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
O μελίτακας, του Αντώνη Κουκλινού Ασήμαντο στα μάθια μου, το μπόι σου. Δυό μαύρες κουκίδες ενωμένες, γ’ αυτό σε λένε και μελιτακομέση, με δυό κεραίες στη μούρη, και μικροσκοπικά ποδαράκια. Αγλακάς να προλάβεις…. Στένεσαι, αφρουκάσαι, στρίβγεις ζερβά, δεξά, κουβεδιάζεις με τσι συντρόφους σου, και συνεχίζεις. Ίντα μηχανή σε κατασκεύασε, να χεις έτσα δύναμη. Ξανοίγω σε να κουβαλείς τη (μ)πέτσα τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα παιχνίδια τση ζωής…, του Αντώνη Κουκλινού Καλόκαρδος άθρωπος το Πελαγιό… Χαμογελαστή και ανοιχτοχέρα κοπελιά. Παχουλή με ροδοκόκκινα μάγουλα και βλέμμα φωθιά, σπίρτο που λένε. Εικοσαρίζει, απάνω στο ν’ αθό τση νιότης τση. Σε ούλη τη γειτονιά, είναι το πλιά αγαπητερό κοπέλι και τη νε καλούνε ούλες οι κοπελοπούλες να γειτονέψουνε, για την καλή παρέα τζη. Η αλήθεια είναι πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ιστορία ενός μαθήματος φωτογραφίας, του Δημήτρη Χρηστάκη Δύο φίλοι περπατούσαν αργά κουβεντιάζοντας στα, έρημα πια, χωράφια του Άη Στράτη. Ο Βύρωνας ο Αηστρατήτης κι ο Δημήτρης ο Κρητικός. Ο Βύρωνας, μηχανικός τηλεπικοινωνιών, μίλαγε για τις μηχανές των μεταδόσεων ψηφιακών σημάτων και για τις εγκαταστάσεις του στο νησί του Άη Στράτη. Ήταν η δουλειά του και το πάθος του δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
