Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον | της Άννας Τακάκη Ευλογημένος ο άρτος, ευλογημένο το ψωμί που χόρτασε και χορταίνει πλήθος κόσμου. Κάποιοι τη σήμερον ημέρα ίσως ακόμη να στερούνται κι αυτό το καρβέλι, κάποιοι άλλοι το στερήθηκαν στα δύσκολα χρόνια. Κατοχή, πείνα, φτώχεια…. Μα τι μπορείς να πεις σ’ ένα παιδί που πεινά; Τι να του πεις,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ακαλλιέργητη | του Βαγγέλη Μαρνελάκη – Ψεβία πως τα πας με το Ζαχάρη; -Ήντα να σου πω δάσκαλε, καλός κι άξιος ο Ζαχάρης μου, κουβαλητής και δουλευταράς, αλλά δε με καλλιεργεί έτσα που πρέπει. -Ήντα μου λες; Ακαλλιέργητη ε! και για ποιο λόγο τάξε; -Όλο το κουρασμένο μου κάνει, όλο πως πονεί η κεφαλή ντου κι αν κιαμνιά φορά,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το μπλοκάκι του βερεσέ ήτανε ο παππούς του πλαστικού χρήματος | του Μιχάλη Στρατάκη Όσοι το ζήσαμε και όσοι ζήσαμε βερεσέ ζωή, το ξέρουμε. Γιατί, βερεσέ ήτανε η ζωή τότε για τους πολλούς και τζάμπα για τους λίγους, που ζούσανε σε βάρος των πολλών. Όπως βερεσέ ζωή ζούμε και σήμερο. Στη γειτονιά μου, στα Καμίνια ήτανε το μπακάλικο του κυρΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παγωνιά απόψε | του Μιχάλη Στρατάκη Λυσσομανούνε οι αέρηδες, η βροχή και το χιόνι συνεχίζουνε τ’ απάλε ποιος θα πρωτοπέσει για να μαργώσει τα ζωντανά τση γης κι εγώ αναστορούμαι τα παλιά και πυρώνει ο νους μου, σαν και που επύρωνε ετότε σας με το μαγκάλι και τα παραμύθια των παιδικάτων μου. Τρία πράματα θυμούμαι από τα παραμύθια που άκουγαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Κρουσταλλένια! | του Αντώνη Κουκλινού Ονειροπόλος, αισθηματίας και καλαναθρεμένος ο Στάθης. Ετσά τον είχενε η μάνα ντου, μη βρέξει και μη στάξει το μοναχογιό τζη. Εδά μπλιο απού τριαντάρισε, ξανοίγουνε για νύφη, μα ο νους του δεν τόχει φαίνεται μεστωμένο ακόμη. Κάθε που ’θελα γύρει όθε ντα πλάγια, καβαλάρης στ’ άλογο, ο νους του ταξιδεύγει κι αυτός άλλα μπλήρη…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αγάπη σημαίνει… | της Ιφιγένειας Μανουρά Παρακολουθώ κάποια σεμινάρια ψυχολογίας μήπως και απαλλαγώ από τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες μου, εις μάτην βεβαίως αλλά… Δίπλα μου κάθεται ένας παππούς, ο οποίος με χαιρετά και μου συστήνεται. -Με λένε Μιχάλη… Σοφό. -Χαίρομαι πολύ κύριε Μιχάλη, με λένε Μανουρά Ιφιγένεια. -Ω μεγάλο βάρος φέρει το όνομά σου, να το τιμάς. -Προσπαθώ, αλλάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Προς Κορινθίους | της Άννας Παπαδάκη Σωτηριάδη Ο Μανούσος αγαπά τη Λάυλα. Ο Μανούσος αγαπά τη Λάυλα. Θέλει να πάρει τη μπογιά που περίσσεψε του πατέρα του από τα βαψίδια της μάντρας και να το γράψει σε κάθε τοίχο του χωριού, ο Μανούσος αγαπά τη Λάυλα και δεν μπορεί να της το πει, γιατί δε μιλεί τη γλώσσα της τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ψυχοσάββατο σήμερα! | του Μιχάλη Στρατάκη Ψυχοσάββατο κι εγώ δε κλουθούσα στο σημερνό σπερνό, στη γυναίκα μου στην εκκλησιά. Μοναχή της εξαναπήγε τα κόλλυβα και δε μου ‘καμε και τραβάγια, γιατί κατέχει πως εγώ δεν πιστεύω μοναχά στα ψυχοσάββατα, μα πιστεύω και στις ψυχοδευτέρες, και στις ψυχοτρίτες, και στις ψυχοτετάρτες, και στις ψυχοπέμπτες, και στις ψυχοπαρασκευές, και στις ψυχοκυριακές. ΌλεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ολιγωρία | του Γιώργου Μπίμη Η πιο ανυπόταχτη αλήθεια κι η πιο κορυφαία αίσθηση μπορούν να οδηγήσουν ως την συντριβή της ύλης, σε εκείνη την πανάρχαια αρένα όπου οι δούλοι μετράνε τις πληγές και το αίμα της καρδιάς τους για να κερδίσουν μια ελάχιστη στιγμή αθανασίας… Ένας χρόνος κενός ανάμεσα στο πριν και στο μετά. Σε ένα πεπρωμένο που θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
