Τα παιχνίδια τση ζωής… | του Αντώνη Κουκλινού Καλόκαρδος άθρωπος το Πελαγιό… Χαμογελαστή και ανοιχτοχέρα κοπελιά. Παχουλή με ροδοκόκκινα μάγουλα και βλέμμα φωθιά σπίρτο που λένε. Εικοσαρίζει, απάνω στον αθό τση νιότης τση. Σε ούλη τη γειτονιά, είναι το πλιa αγαπητερό κοπέλι και την εκαλούνε ούλες οι κοπελοπούλες να γειτονέψουνε, για τηn καλή παρέα τζη. Η αλήθεια είναι πως ξεχωρίζειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μικρά, καθημερινά | του Μιχάλη Στρατάκη Κοντοσίμωσε, καμάρι μου, γιατί ’χω μιαν ορμηνιά να σου δώσω. Μην ακούς πως υπάρχουνε μοναχά η παράδεισος και η κόλαση. Υπάρχει και το μπεντένι, απού τση χωρίζει. Γι’ αυτό το μπεντένι, μήτε οι γραφές, μήτε οι παπάδες μιλούνε. Κι ας είναι γεμάτο από μιλιούνια ψυχές. Στην παράδεισο, απού λες, πέμπει ο Άγιος Πέτρος μοναχάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αναπολώ τα νιάτα | της Μαρίας Σταυρίδου Αναπολώ τα νιάτα… τ’ ανόητα χαμόγελα που έκρυβαν, όχι μόνο μια σπάνια αθωότητα, μα και εκείνα τα όνειρα για έναν έρωτα δυνατό… για μια αγάπη, που όμοια της δεν θα υπάρξει… έτσι πιστεύαμε οι ανόητοι ρομαντικοί… Αναπολώ τα νιάτα… εκείνη την αδάμαστη αγωνία, που σου έκοβε την ανάσα, που έκανε την καρδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένα κωμικοτραγικό περιστατικό για την «μαϊμού»! | του Θέμη Ανδρεάδη Καλημέρα! Προχτές που πήγαμε στην Τάνια, στο πρόγραμμά της εκτός των άλλων τραγουδιών που είπε, είχε συμπεριλάβει και ένα τραγούδι του Διονύση από το «Φορτηγό», την «Μαϊμού». Σου βάζω σε link το τραγούδι για όσους δεν το έχετε ακούσει. Και θυμήθηκα ένα κωμικοτραγικό περιστατικό που μου συνέβη μ’ αυτό τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα γράμματα του πόνου… | του Αντώνη Κουκλινού Ο κόσμος ετουτοσές δεν είναι σασμένος για τσι σωστούς αθρώπους! Εκειουσάς απού σκέφτουνται με τη καρδιά και όχι με τη τζέπη. Κιαμνιά φορά τα λάθη των αθρώπω, τα διορθώνει η χέρα του Θεού, το γραφτό που λέμενε. Δυο λεβεντάντρες τση παντριγιάς, αδέρφχια, από καλό σόι που λέμενε, δουλευταράδες και μερακλήδες. Από τσιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για μια κουβέντα | της Ιφιγένειας Μανουρά Στον Αποκριάτικο χορό του συλλόγου Κρητών Νάπολης, συναντήθηκαν για πρώτη φορά η Αφροδίτη με τον Ευτύχη. Και ο Θεός Έρωτας έκανε πάλι το θαύμα του και θανάσιμα λάβωσε τα παιδιά με τα βέλη του. Η Αφροδίτη Αθηναία, μετά το πτυχίο της στην Αρχιτεκτονική, έκανε στη Νάπολη της Ιταλίας το μεταπτυχιακό της στη συντήρησηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο κουρκουζάνης… | του Αντώνη Κουκλινού Μπροσάφορμος, νευρικός, μονόχνωτος και ξεροκέφαλος ήτονε από μικιός. Μη σε ’κούσει να του αντιμιλήσεις, σε όσα λέει… Με το παραμικρό είχενε όρεξη για καυγά. Στο ντουκιάνι δεν τον επαίζανε, μούδε κολιτσίνα, γιατί θελα γραντίσουμε με τη γκρίνια ντου, αδέν τον ήθελε το χαρτί. Κοπελιάρης ήτονε ο μπαγάσας και καλός δουλευταράς, από τσι λίγους σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο ερωτιάρης άνθρωπος, γεννιέται ερωτιάρης | του Μιχάλη Στρατάκη Του Άη Βαλεντίνου, μεγάλη η χάρη του, κάθε χρονιά στη γιορτή του να βάνω στο θυμιατό της μνήμης μου, αντί μοσκολίβανο, θύμησες από τους μιλιούνια έρωτες μου. Αυτό έκαμα και φέτος, με μεγάλη μου χαρά, διότι το δύσκολο δεν είναι να βρω ερωτοθύμησες, το δύσκολο είναι να βρω μοσκολίβανο. Από τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Λείπε από μια κακή ώρα να ζήσεις χίλιους χρόνους | της Άννας Τακάκη Πολλές φορές η γιαγιά μου έλεγε την παραμιά «λείπε από μια κακή ώρα να ζήσεις χίλιους χρόνους». Μα, αν ξέραμε ποια θα είναι η κακή ώρα δεν θα κάναμε τίποτα ή δε θα πηγαίναμε πουθενά μέχρι να περάσει. Και το τρένο πέρασε. Κι ήτανε η κακή ώρα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
