Η θεία Πηνελόπη | της Ιφιγένειας Μανουρά Σήμερα στη παρέα της θάλασσας προστέθηκε και η Μαρία που της αρέσει να λέει ανέκδοτα και ιστορίες. Λέγοντας λοιπόν ένα ανέκδοτο θυμήθηκα μιαν ιστορία την οποία μου είπε ο μπαμπάς μου χρόνια πολλά πριν, που έγινε στο χωριό του τα Ανώγεια. Στο καφενείο του Άη Γιώργη μια παρέα ανδρών – δηλαδή όχι ότιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Καλλιοπίτσα (ηθογραφικό διήγημα) | της Άννας Τακάκη -Αχ, μωρέ, Περικλή! Ήντα τύχη θα να ’χει τουτονέ το στεροκούνι1 μας; Πώς θα περάσει τη νιότη του, πώς θα τα διάξει2 στη ζωή του; Θωρώ τ’ άλλα κοπέλια να γλακούνε3 να χαλούνε τον κόσμο, κι ετούτο το έρμο να πομένει όλο οπίσω. Μα είδες το να παραπονάται; Σύρνει κι αυτό τονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άθρωπος αγράμματος, πρίνος απελέκητος | της Άννας Τακάκη Μάθε παιδί μου γράμματα, μου ’λεγε η γιαγιά. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, γιατί η πέτρα η πελεκημένη στο στενό δεν απομένει. Είδες ελόγου μου; Ένας πρίνος απελέκητος επόμεινα, ένα πραμάτου πράμα, που δε γατέχω να γράφω γή να διαβάζω. Μούδε τ’ όνομά μου δεν ήμαθα να γράφω, να βάνω σκιας μιαν υπογραφή.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αφρισμένη θάλασσα | της Άννας Τακάκη Δύσκολα τα μετακατοχικά χρόνια. Φτώχεια, πίκρα κι απόγνωση. Ο Δημητρός, ένας νέος άνδρας οικογενειάρχης, πήρε τη μεγάλη απόφαση: -Γυναίκα, θα πάω στα καράβια! -Θα μπαρκάρεις, Δημητρό μου; κι ήντα κατέχεις εσύ από βαπόρια; – Κατέχω όμως από καΐκια. Μούτσος θα πάω την αρχή, κι ύστερα βλέπομε… Κάποια μυστικά της θάλασσας τα γνώριζε ο Δημητρός.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απού κάθεται καλά και πιο καλά γυρεύγει | της Άννας Τακάκη Ομορφονιά ήτονε, τετραπέρατη, μα πολλά ξιπασμένη στο χαραχτήρα η Ηλιοστάλαχτη. Σταλαματιές του ήλιου λες κι είχε στα ξανθιά μακριά μαλλιά τζη κι είχε και στα μάτια τζη θαρρείς τη θάλασσα. Δυο μεγάλα γαλαζερά μάτια που τη μια σε ταξιδεύγανε σε ήρεμα νερά και την άλλη σε πνίγανε μέσα, δηλαδήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόπλους προς Σιγκαπούρη | της Άννας Τακάκη Δεκαετία του 1980. Τέλη του Οκτώβρη, εκεί προς τα ξημερώματα λύνουν οι κάβοι από το λιμάνι του Άντεν, (νότια Υεμένη), όπου είχε γίνει η εκφόρτωση αργού πετρελαίου. Βίρα τις άγκυρες, και το πετρελαιοφόρο μας «Μαρία Ισαβέλλα» παίρνει ναύλο για Σιγκαπούρη, λιμάνι εκφόρτωσης. Η φόρτωση, θα γινόταν από το Μπαχρέιν του Περσικού, με βενζίνη.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το όνειρο της Βέρας | του Βασίλη Φυτσιλή Ο Αντώνης Ζάρας ήταν απ’ τους πρώτους που έδωσαν το «παρών» και στο δεύτερο αντάρτικο, στο Δημοκρατικό Στρατό. Στο Αρχηγείο Αγράφων, στην αρχή, και αργότερα, στο κλιμάκιο της Νότιας Ελλάδας, επικεφαλής ανεξάρτητου λόχου του ΔΣΕ, σκορπούσε τον τρόμο και τον πανικό στις γραμμές των «Μπουραντάδων», των υποτακτικών της υπερδύναμης των ΗΠΑ, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο Νότο τ’ άστρο δε γερνά και η νιότη δεν παλιώνει | της Ζωής Δικταίου Σε πήρε η νύχτα, πάνω στη μυλόπετρα μα δεν θέλεις να φύγεις. Κοντεύουν μεσάνυχτα. Μακριά από τα φώτα. Ησυχία. Από τη θυρίδα του τοίχου κοιτάζεις. Είναι τόσο κοντά τ’ άστρα απόψε. Ένας ουρανός ανοιχτός σαν χάρτης, σε προκαλεί για ένα ακόμη ταξίδι. Πολλοί είναι εκείνοιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κραυγή | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Ο χρόνος για την Ιωάννα δεν κύλισε σε σταθερή πορεία… Μόνη της σταθερά, ο διαρκής αγώνας. Παθιασμένος, συλλογικός, οργανωμένος αγώνας! Η προσφορά της; Άνευ μέτρου. Και την χτυπούσαν οι καταιγίδες του καιρού, κι αυτή εκεί, βράχος! Ύστερα ήταν κι η αδιάκοπη λειτουργία του εγκεφάλου. Κ αυτή άνευ ορίων! Δεν ξαπόστασε ούτε μια φορά, τ’ ομολόγησεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
