Το ρόγδι… | του Αντώνη Κουκλινού . Άντρας παλιάς κοπής που λέμε. Ότι θωρού’ ντα μάθια ντου το σέβεται και τ’ αγαπά. Νοικοκύρης και καλός οικοδεσπότης για τσι φίλους του. Η αλήθεια τσ’ αθρωπχιάς και του λόγου τση τιμής του, φαίνεται τη ν’ ώρα απου θα σε ξανοίξει στα μάθια. Η πρώτη ντου κουβέντα απου θα σου πεί, απο τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μάτια μου ψιχαλιστά (Πρώτο μέρος) | της Ζωής Δικταίου Καιροί που πέρασαν μετρώντας ασημένια φεγγάρια και άστρα που ξεχάστηκαν στα μπαλκόνια του ονείρου παρέα με τα γιασεμιά. Ένα κοχύλι η μνήμη γεμάτο από εκείνα τα λάφυρα τού καλοκαιριού που μαζεύαμε στις έρημες ακτές και νομίζαμε πως μόνο εμείς είχαμε σταθεί τόσο τυχεροί στην ανακάλυψή τους. Συλλαβίζω λέξεις και μαζί μ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ατζί μερί το πάτησε | της Άννας Τακάκη Η γνώση και τα γράμματα ήτονε το πρώτο έγνεμα τσ’ Αρτεμούλας. Μαθήτρια άριστη από την πρώτη του δημοτικού. Μόλις ήμαθε να διαβάζει, αντί για παιγνίδι επροτίμα να βρει κιανένα ξωσκολικό βιβλίο, γιατί τα σκολικά τα διάβαζε εν τω άμα και το θάμα. Και πού να το βρει; Στο σκολειό υπήρχανε τρία τέσσεραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
28 Οκτώβρη 2011. Είναι κάτι στιγμές… | του Γιάννη Λαθήρα Ήταν 28η Οκτώβρη 2011, όταν σε πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα οι καθιερωμένες εκδηλώσεις σημαδεύτηκαν από την απρόσμενη εισβολή στο προσκήνιο, πάνω στις εξέδρες και στους κατάμεστους δρόμους, χιλιάδων λαού, που εκδήλωναν με αυτό τον τρόπο την οργή τους για τα μνημόνια. Κορυφαίο γεγονός η «Παρέλαση του λαού» στηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το φιλί της Ανθούλας | του Βασίλη Φυτσιλή Από τα ελεύθερα βουνά του, όπου, μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού, πολεμούσε κι αυτός, παρέα με τους συντρόφους του, τους Αμερικανούς επικυρίαρχους και τους ντόπιους υποτακτικούς τους, ο Αντώνης Καραγιάννης βρέθηκε ξαφνικά (μετά την αιχμαλωσία του και ύστερα από μια συνοπτική παρωδία «δίκης», στο έκτακτο στρατοδικείο της Λαμίας), στα κρατητήρια της Αθήνας και,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ρωτόκριτος | του Μιχάλη Στρατάκη . Θαρρώ, δεν υπάρχει Κρητικός που να μην αιστάνεται τση τρίχες τση κεφαλής του να σηκώνονται ολόρθες, στο άκουσμα του Ρωτόκριτου. Κι ας μας λογιάζουνε οι ξένοι άγρια ράτσα, πολεμοχαρείς, θεοκούζουλους και δρακοσπορά. Όχι πως δεν είμαστε όλα τούτα, κι ακόμη άλλα τόσα είμαστε, μα στο πισωκάρδι μας ποτές δε σβύνει η φωθιά τσ’ αγάπης,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νάι και Σινάρ | του Χόρχε Ισαάκς … Ήταν η τελευταία νύχτα που οι ευγενείς της φυλής περνούσαν στο σπίτι του Magmabu με γλέντια και χορούς. Οι προσκεκλημένοι του γάμου του Σινάρ και της Νάι άδειαζαν τις κούπες με τα ποτά και σιγά σιγά παραδίνονταν σ’ έναν γλυκό ύπνο. Ο Σινάρ ξεγλιστρώντας από τη γιορτή ξεκουραζόταν στο κρεβάτι του, ενώΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σα θέλει η νύφη κι ο γαμπρός φιλιούνται οι συμπεθέροι | της Άννας Τακάκη Σα θέλει η νύφη κι ο γαμπρός φιλιούνται οι συμπεθέροι | της Άννας Τακάκη Ο Σωκράτης με το Δημοκράτη ήτονε στα μαχαίρια. Χρόνια και χρόνια φαονώτανε για μια οργιά χωράφι. Εχάλα ο ένας το σύνορο, το ’σαζε ο άλλος. Κι αρχίζει τον συνοράτορά του ο Δημοκράτης:ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η φιλοσοφία της ποίησης κι η ποίηση της φιλοσοφίας | του Γιώργου Μπίμη Η ποίηση ως μορφή τέχνης, στην απλή της εκδοχή, εξυμνεί και εκθειάζει το φυσικό κόσμο και τα εξωτερικά του γνωρίσματα. Τους ήχους των γάργαρων ρυακιών που τρέχουν εσπευσμένα στον κατήφορο, τους μυροφόρους θάμνους κάτω από τα ψηλόλιγνα κυπαρίσσια, τα γιασεμιά που σκορπάν σπάταλα τη μεθυστική τους ευωδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
