Μέτωπο, Φλεβάρης 1941 | της Άννας Τακάκη Μερώνει ο τόπος ο γροιλός ’πο τ’άγριο φυσάτο και τα τσαντήρια στένονται στην παύση των αρμάτω. Τα χιόνια στα ψηλά βουνά αρχίζου ν’ αργολιώνου και οι στρατιώτες βγάνουνε τσι χλαίνες να στεγνώνου στον ήλιο, που λαμπύριζε απάνω στο δασάκι κι ορέγονται να κάθονται στο ήμερο λιατσάκι. Βγάνουνε και τσ’αρβύλες τως, τα πόδια ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καπετάνιε της πληγής | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Έψαχνες χρόνια καπετάνιε για νησί και ποιον; τ’ ατέλειωτο ταξίδι δεν κουράζει! μα ‘κείνη η θάλασσα, π’ αγάπησες εσύ, μ’ αυτήν τη θάλασσα, της συμφοράς, δεν μοιάζει… Του φθινοπώρου το μελτέμι κι η βροχή έθαψε ολάκερη μια πόλη στα συντρίμμια, ελπίδες, όνειρα και πόθοι ναυαγοί, πλέουν μ’ ανθρώπινα κουφάρια και ψοφίμια… ΑχΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το σκοτεινό μονοπάτι…(για την Παλαιστίνη) | του Γιώργου Ηρακλέους Μυρίζουνε πένθιμα τα λουλούδια στους κήπους, οι απουσίες βρήκανε άλλες πολιτείες και χαθήκανε για πάντα, οι νεκροί ανακαλύψανε θρησκείες πιο ειρηνικές… Προγονικό μέλλον δεν έχει πια, γέρασε το πρόσωπο της μοίρας μας, οι δρόμοι γίνανε παιδιά της φρίκης και του φόνου! Η μνήμη φυλλοροεί, θαμπώνει, βαθύ ποτάμι με αίμα η Παλαιστίνη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρητικά δημοτικά τραγούδια | του Νίκου Λουκαδάκη Τα γνωμικά τραγούδια Η λαϊκή σοφία… Κάποτε που ο λαός παρατηρούσε τα πάντα γύρω του και φιλοσοφούσε, έμοιαζε η ζωή του με καλοστελιωμένο τραγούδι. Στάλα τη στάλα μάζωνε την πολύτιμη πείρα του κι όταν ξεχείλιζε το λαΐνι της σκέψης, τηνε συνταίριαζε, τηνε πελεκούσε και την έλεγε τραγουδιστά. Έτσι γεννήθηκαν τα γνωμικά τραγούδια: ΗΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Selena | της Ζωής Δικταίου «Η Χοντρομπαλού» του Maupassant, λάφυρο από το συρτάρι της γιαγιάς, τρεις φορές το είχε διαβάσει, την τελευταία στις περιπλανήσεις της στο πάρκο Bois de Boulogne, έφηβη ακόμη, όταν περίμενε με άσπρα σοσόνια στα ραντεβού. Στον απόηχο των δυσανάγνωστων φθόγγων του κόσμου μετάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τραγούδι της σειρήνας | της Μαρίας Σταυρίδου Είναι το τραγούδι της Σειρήνας που ακούγεται ξανά… Σπάει τη σιωπή, σπάει και τα δεσμά Μια άγνωστη, χωρίς οδηγίες, ελευθερία ξεκινάει να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, να μου ψιθυρίζει με συμπόνια «Όλα θα πάνε καλά». Ανοίγω τα μάτια από λήθαργο κατάντια και παλεύω να καταλάβω που πήγαν όλοι… Έρημοι δρόμοι γύρω μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
10 μικρά ποιήματα | του Γιώργου Ηρακλέους 1. Τα όνειρά μου Τα όνειρά μου, όταν βγουν αληθινά, κάθε φορά σαν το τριαντάφυλλο τα μαδάει το χέρι της μοίρας… 2. Σύγχρονοι έρωτες Οι ερωτευμένοι δε φιλιούνται πια, περπατούν σαν υπνοβάτες και χαραμίζουν το σεντόνι τους σε έρωτες της μιας νύχτας, ή εβδομάδας το πολύ… 3. Μοναξιά Στην άδεια κάμαρα έκλεισες τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Επίγειος στοχαστής | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Δεν είμ’ ο Ελύτης, ούτε κάποιος Διγενής, ο Γιώργος είμαι, των πολλών ο αγαπημένος, υμνώ το φως, με το δοξάρι της ψυχής, γιατί δε στέργω, στη σιωπή να ζω κρυμμένος, δεν είμ’ ο Ελύτης, ούτε κάποιος Διγενής… Υμνώ το λόγο και το φως της μουσικής, παλιούς θεούς κι αρχαίους μύστες μνημονεύω, ανθρώπους ψάχνω,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Maeva | της Ζωής Δικταίου Από το κεφαλόσκαλο στη Μονμάρτη ρεμβάζει το Παρίσι, πιο λαμπερό μετά την ξαφνική βροχή, το ριχτό μακρυμάνικο πουκάμισο σκεπάζει τις μελανιές και τα παράσημα που άφησε το χειρουργείο. Η αξία μιας βόλτας, όχι μόνο για ό,τι βλέπει, μα περισσότερο για όσα σημαίνουν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
