By:
On:
In: Αφιερώματα, Διήγημα

Απόκριες στη γενέθλια πόλη | της Ελένης Σαραντίτη Ακόμα σε θυμάμαι τις Απόκριες. Ξυπόλυτη στην υγρή γη, ξεμανίκωτη με το τσουχτερό αεράκι. Νύχτωνε κι από πάνω χιλιάδες τ’ άστρα, τόσο γειτονικά, ώστε θα μπορούσες, αν σήκωνες το χέρι, να τα χαϊδέψεις. Αντ’ αυτού, άρχιζες το μέτρημα που ποτέ δεν τελείωνες, γιατί η γιαγιά έβανε τις φωνές πως, τάχα, θα σημαδευτούνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η διπλή φύση | του Γιώργου Μπίμη   Αίσθηση, νόηση και ύλη, ένας αδιάσπαστος δεσμός, πλάκα, μελάνι και κοντύλι, στόχαση, βλέψη κι ελιγμός… Μ’ ολιστική ψυχή και πνεύμα, στο φρένιασμα των αντιθέτων, πλεύσε ενάντια στο ρεύμα, στον πυρετό των επιθέτων. Αλήθειες λόγων και πραγμάτων, μες στους αναβαθμούς της γνώσης, διαδοχή μικρών θαυμάτων, στιγμές, που πρέπει να ενώσεις. Ιδανικά γεννά ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Το χρονικό της ακρίβειας των τροφών και ο σύγχρονος «μαυροαγοριτισμός» | του Γιάννη Χατζηχρήστου Πριν από την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», την εξέγερση που συντάραξε πολλές από τις Αραβικές χώρες περί την Μεσόγειο το 2010, είχαμε τρία πολύ σημαντικά γεγονότα που την πυροδότησαν: ● Τις πολύ μεγάλες πυρκαγιές στην Ουκρανία και Ρωσία το 2009 και την ξηρασία του 2010, που έκαψανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Στον χορό των τυφλών | της Μαρίας Σταυρίδου Στον χορό των τυφλών. Ένα βαλς καταπιεσμένων ψυχών που έμαθαν τα βήματα των ελεύθερων σκοπευτών. Μόνη, αποφασισμένη να γνωρίσω τον κόσμο των σκιών να περπατήσω ανάμεσα σε διαβάτες δούλων–ζωών. Βήματα μετρημένα. Φιγούρες απαγκιστρωμένες από μένα κι εσύ μια σκιά που φοβάται να εκτεθεί. Θα χορέψω Θα σταθώ στη μέση της δύνης Θ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Φοβηθήκαμε… | του Γιώργου Ηρακλέους Αυτός ο άντρας έχασε μες τη νύχτα τη φωνή του, ο άλλος έκοψε το χέρι του και σε φωνάζει! Στη γωνιά στέκει η γυναίκα και κλαίει με τα τυφλά της μάτια και η νύχτα δε λέει να ξημερώσει… Όλα ανάπηρα σ’ αυτήν την πολιτεία! Ίδιες κινήσεις, ίδια λόγια, κανένας δεν αντέχει να πει κατάμουτρα τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Θεραπεία και τέχνη

Αυτοβιογραφία: ένα ταξίδι θεραπείας στη μελέτη των αναμνήσεων | του Χρήστου Δημούλα Αυτοβιογραφικές αναμνήσεις Είναι μιά μορφή αφηγηματικού απολογισμού, που αφορά το παρελθόν και την ιστορία του προσώπου. Αυτοί οι απολογισμοί είναι βασικές δομές και μορφές αφήγησης και προσδιορίζονται πολιτισμικά. Με αυτό το πρίσμα διαμορφώνεται άλλωστε η εξέταση των προσωπικών αναμνήσεων. Είναι δηλαδή πρακτικές που αφορούν αυτοβιογραφικές μνήμες που τίθενταιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας

Οι απαρχές και το όνομα των Δαφνών | του Νίκου Λουκαδάκη Όταν μιλάς ή γράφεις για τον τόπο σου, πρέπει πάντα να ‘χεις στον νου σου τους προγόνους σου, όλους αυτούς που κείτουνται εκεί που σαλεύεις εσύ αξέγνοιος. Με ταπεινά και σεβαστικά λοιπόν ζάλα, κινώ τούτο το ταξίδι στο χωριό μου, στις Δαφνές. Οι Δαφνές βρίσκονται 17 χιλιόμετρα νότια τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Στο αιώνιο και στο αληθινό | της Ζωής Δικταίου Στο φως, προσεύχεσαι. Αισθάνεσαι δίχως να φοβάσαι πια τους ίσκιους, ελεύθερος, δοξάζεις τις αισθήσεις στο στερέωμα χαράζοντας κύκλους μυστικούς στην αιωνιότητα. Λάφυρα στα χέρια, σγουρά τριαντάφυλλα από την προίκα της γης τελευταία δώρα πριν γνωρίσεις την αφανή αρμονία. Όλο παράπονο το κλάμα που ακούγεται χαμηλόφωνες μύχιες σκέψεις για τα άλλα ζητήματαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Όνειρο ήταν και πνίγηκε | του Κώστα Αργυράκη Ήταν ακριβώς έτσι, όπως ακριβώς το έχτιζα στις απόκρυφες σκέψεις μου, το σπίτι που διάλεξα για τα γεράματα μου. Έτσι το ονειρευόμουν όταν νέος εύρισκα το κουράγιο να ελπίζω και να ονειρεύομαι. Μετρημένες οι διαστάσεις του, ίσα ίσα να χωρούν μόνο τα απαραίτητα και τα ξεβαμμένα όνειρα μου. Ένα γραφείο, μια καρέκλαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…