Περί ζωής | της Άννας Τακάκη Είναι όνειρο, είναι παραμύθι, είναι ταξίδι, είναι νοσταλγία; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως τη λένε ζωή. Μέσα στην πληθώρα των λέξεων, εύηχων, άηχων, μικρών , μεγάλων σύνθετων και παρασύνθετων έρχεται ετούτη η δισύλλαβη, η φτωχή με τα τρία της γράμματα αλλά με την πολλαπλάσια σημασία, να μας ξυπνά από το όνειρο, γιατί όνειρο είναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Παραμύθια μ’ άλλο μάτι! | της Εύης Κοντόρα Δεύτερο μέρος (το πρώτο μέρος ΕΔΩ) Παραμυθένιοι γάμοι… Η πρώτη υπόθεση των νάνων-ντετέκτιβ πήγαινε κατά διαόλου… όταν –επιτέλους– η άγνωστη κοπελίτσα θυμήθηκε και κάτι άλλο. «Ένας γάμος! Κάπου μέσα στο παραμύθι υπάρχει κι ένας γάμος!» «Ε, μα τότε, σίγουρα το βρήκαμε το παραμύθι που ψάχνεις!» φώναξε η Σταχτοπούτα «Αν δεν το ξέρεις,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τα νοικοκεράτα… | του Αντώνη Κουκλινού Έβαλε τη μυζήθρα απάνω στη τάβλα να στραγγίξει και έκατσενε στο τραπέζι ολομόναχος, να χαφτεί μνια μπουκιά ψωμί και να δώσει όξω, για το ντουκιάνι. Η κερά ντου μνια σταλιά περήφανη στα αφθιά, δε κάνει άλλο πράμα ολημερίς τση μέρας, μόνο να πλέκει, στο παρακούζινο. Ετούτηνά ναι και η αιτία, απού χιλιοδιαολίζεται ο γέροςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Βαρναλικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Γιατί βαρναλικά; Όχι επειδή έχουμε υλικό σχετικό με τον ποιητή, αλλά για να ενημερώσω ότι σήμερα και μεθαύριο συμμετέχω σε δύο εκδηλώσεις σχετικές με τον Κώστα Βάρναλη, που φέτος, μην το ξεχνάμε, συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατό του και 140 χρόνια από τη γέννησή του. Επίσης, τα ονόμασα έτσι για να χαρεί οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η κόκκινη σημαία ως σύμβολο του επαναστατικού αγώνα | του Θεματοφύλακα ιστορικής μνήμης Η κόκκινη σημαία είναι σύμβολο του επαναστατικού αγώνα, του αριστερού, του σοσιαλιστικού κινήματος και του κομμουνισμού. Ήταν 8 Απρίλη του 1918, σε συνεδρίαση του Προεδρείου της Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής των Συμβουλίων των Αντιπροσώπων Εργατών, Αγροτών, Στρατιωτών και Κοζάκων κι ένας από τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Γιατί δεν μεταδίδονται «καλές ειδήσεις» | του Γιάννη Χατζηχρήστου Όταν διαβάζετε ή βλέπετε τις ειδήσεις, μερικές φορές μπορεί να αισθάνεστε ότι τα μόνα πράγματα που αναφέρονται είναι τα τρομερά, καταθλιπτικά γεγονότα. Γιατί τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται στα άσχημα πράγματα στη ζωή, παρά στα καλά; Και τι μπορεί να πει αυτή η καταθλιπτική κλίση για εμάς, το κοινό τους; Δεν είναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η δύναμη που δεν θέλω | της Μαρίας Σταυρίδου Ένα καλώδιο… ανάμεσα σε μένα και σε σένα, ο πιο ύπουλος εισβολέας και ταυτόχρονα η μόνη μου ελπίδα. Ένα χονδρό αντιαισθητικό καλώδιο, που σε κρατάει στη ζωή, που μου δίνει μια ψεύτικη ελπίδα πως είσαι ακόμη εδώ, δίπλα μου, απέναντι μου, με μια υποστηρικτική ανάσα, που μου αποσπά το βλέμμα… όχι…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Οι βόλτες | του Γιώργου Ηρακλέους Χιλιάδες χρόνια ψάχνεις σε αρχαία ερείπια, γυρεύεις άλλες εποχές, ηρωικές, προσπαθείς να λύσεις το αίνιγμα «πως σκορπιστήκαμε έτσι, πως ξεπέσαμε;» Χρόνια και χρόνια τα φώτα των δρόμων δείχνουνε τα ίδια καλά φορέματα στις Κυριακάτικες βόλτες, παλιώσανε κι αυτά! Δεκαετίες περιοδεύεις στις συνοικίες, στα καφενεία με τα τσίγκινα τραπεζάκια και τα άδεια ποτήρια. Σε λίγοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Κρήτη-Μάνη | του Νίκου Λουκαδάκη Κανένας άλλος τόπος δεν είναι τόσο κοντά στην Κρήτη, όσο η Μάνη και δεν εννοώ βέβαια την χιλιομετρική απόσταση. Δεσμοί ψυχικοί μα και δεσμοί αίματος μας δένουν με τους αδελφούς Μανιάτες, μιας και η ιστορία μάς έχει φέρει κοντά πολλές φορές. Η άγονη και βραχώδης χερσόνησος της Μάνης στη νότια Πελοπόννησο καθώς και η ιστορικήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…