Τα μερομήνια του 22-23 | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Υπάρχει μία ισχυρή παράδοση σε τόπους με ιστορικά μεγάλη εξάρτηση της οικονομίας από την γεωργία κάθε τέλος Αυγούστου (που στο μυαλό των περισσότερων είναι συνδυασμένη η έναρξη εισόδου στον χειμώνα) να εκδίδονται χάρτες με προγνώσεις της επικείμενης εξέλιξης του καιρού για τους επόμενους 12 μηνες, και μάλιστα κατά δεκαήμερο. Εδώ αυτοί είναι γνωστοί ως «Μερομήνια», και παραμένουν δημοφιλή κυρίως στα λιγότερο μορφωμένα οικονομικώς ενεργά τμήματα του πληθυσμού, όπως οι αγρότες.
Τις προβλέψεις δεν τις εκδίδει κάποια ΕΜΥ Μερομηνίων και μην φανταστείτε ότι γίνεται κάπου ένα συνέδριο μάγων -δρυίδιδων για να ανταλλαχθούν οι σχετικές απόψεις και να καταλήξουν σε κάτι κοινά συμφωνημένο. Σε κάθε τόπο κυριαρχεί ακόμα κάποιος τοπικός μάντης καιρού με το δικό του σύστημα πρόβλεψης. Άλλος βγάζει συμπεράσματα από το πόσο ψηλά χτίζουν τα χωμάτινα «φράγματα» νερού τα μυρμήγκια στην είσοδο της φωλιάς τους ενώ άλλοι χλευάζουν τους μεν ως άσχετους κομπογιαννίτες αφού δεν λαμβάνουν υπόψη και το μέγεθος των νέων κουκουναριών στα έλατα (το γνωστό ρέτσι) ή το πόσο πολύ ή λίγο αυτά καλύπτονται στην βόρεια πλευρά τους από 2-3 φυτικά παράσιτα, που θα τα προστατέψουν από το κρύο.
Φυσικά τίποτε από αυτά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί κάπως δια της λογικής ως προς τον ποιο μηχανισμό έχουν αναπτύξει τα μυρμήγκια ή κάποια βρύα στο να κάνουν πολύμηνη μετεωρολογική πρόβλεψη τόσο μεγάλης ακρίβειας. Το όλο σύστημα στηρίζεται στην λήθη. Κανείς δεν θα κατηγορήσει τον ειδικό «μερομηνιά» αν το δεύτερο δεκαήμερο του Νοεμβρίου δεν έβρεξε και έβρεξε το τρίτο.
Η επιστήμη αντιθέτως δηλώνει ότι δεν είναι δυνατή η ακριβής ΤΟΠΙΚΗ πρόβλεψη του καιρού για πάνω από 7-10 ημέρες, άντε και μέχρι τις 15 αν χρησιμοποιηθούν υπερυπολογιστές και πολύ σύνθετα μαθηματικά μοντέλα συσχέτισης δορυφορικών και επίγειων παρατηρήσεων με στατιστικά δεδομένα και χρονοσειρές. Ο καιρός τοπικά, όπως και η οικονομία, ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία συστημάτων που χαρακτηρίζονται ως «χαοτικά». Μια απειροελάχιστη αλλαγή στα αρχικά δεδομένα της τάξης του 0,0001% οδηγεί σε κολοσσιαίες διαφορές στα αποτελέσματα! (αυτό είναι και το πραγματικό butterfly effect, το πέταγμα της πεταλούδας που φέρνει εδώ τσουνάμια όταν αυτή πετάξει στον Αμαζόνιο και ισχύει για όλα τα πολύπλοκα μη γραμμικά συστήματα).
Παρ’ όλα αυτά, η γενικότερη πρόβλεψη καιρού για μεγαλύτερες περιοχές (κλίμακα ηπείρων) είναι επιστημονικά δυνατή! Αυτή στηρίζεται στην παραδοχή ότι τα τοπικά καιρικά φαινόμενα καθορίζονται περισσότερο από τον καιρό της στρατόσφαιρας (20-30.000μετρα από την επιφάνεια της γης) και ελάχιστα από την βιόσφαιρα και τα φαινόμενα εδάφους που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ένα πολύπλοκο τρόπο.
Έτσι πχ για φέτος κυρίαρχες για την διαμόρφωση του στρατοσφαιρικού καιρού θα είναι δύο γεγονότα που έγιναν τους προηγούμενους μήνες:
– Η υπερ-συσώρευση νερού και θείου στην στρατόσφαιρα μετά την έκρηξη του θαλάσσιου υπερ-ηφαιστείου Hunga Tonga στον Ειρηνικό στις στις 15 Ιανουαρίου του 22 και
– Οι πρωτοφανείς σε μέγεθος δασικές πυρκαγιές του περασμένου χειμώνα στην Αυστραλία, που εξέπεμψαν αέρια θερμοκηπίου πενταπλάσια από όσα εξέπεμψε όλη η βιομηχανική ή άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα σε όλο τον πλανήτη.
Αυτά τα δύο γεγονότα, και μόνο, προκάλεσαν ήδη σοβαρές ανωμαλίες στην στρατόσφαιρα του Νότιου ημισφαιρίου που μετριέται συστηματικά και με ακρίβεια από τα διαθέσιμα όργανα των μαθηματικών μετεωρολόγων και των φυσικών ειδικών της ανώτερης ατμόσφαιρας.
Αυτές οι ανωμαλίες ήδη επηρεάζουν τα αέρια συστήματα στην στρατόσφαιρα και του βόρειου ημισφαιρίου με αντίστοιχο τρόπο όπως καταγράφτηκε σε στατιστικές ή μη στατιστικές χρονοσειρές τις προηγούμενες δεκαετίες. Η εξήγηση των αναμενόμενων φαινομένων εκεί ψηλά είναι σχετικά απλή και μπορείς να την διαβάσεις (αν έχεις την ίδια λόξα με εμένα) ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, τα νέα δεν είναι καλά για την οικονομία της Ευρώπης και των ΗΠΑ! Ο ερχόμενος χειμώνας αναμένεται βαρύς, με πιο έντονες χιονοπτώσεις από πέρσι επειδή κρύωσε πολύ η στρατόσφαιρα στον Νότο πριν ένα χρόνο! Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη ζήτηση καυσίμων απ ότι πέρσι και μικρότερες αναμενόμενες παραγωγές σε κάποια κρίσιμα βιομηχανική φυτά, όπως η σόγια και το καλαμπόκι.
Τέτοιες ετήσιες προβλέψεις δίνει το δορυφορικό σύστημα προβλέψεων γεωργικής παραγωγής του Υπ. Γεωργίας των ΗΠΑ που, σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το τι θα σπείρουν τώρα οι Αμερικάνοι γεωργοί για να έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ (όχι την σιγουριά των μάγων των μερομήνιων) για υψηλότερες, αναμενόμενες τιμές πώλησης.
Και σε αυτό το σημείο παίζει πάλι το ίδιο με τα εμβόλια. Αφού η επιστήμη δεν μπορεί με ένα εμβόλιο να εγγυηθεί ότι δεν θα νοσήσω ποτέ, λέει, προτιμώ την συνταγή του μάγου δρυίδη που θα πει τα μερομήνια και που θα βγάλει το συμπέρασμα στο αν πρέπει να φοράω μάσκα ή όχι από το ρέτσι σε κάποια έλατα, ξερωγώ.
Η άγνοια του μεσαίωνα συνεχίζει να κυριαρχεί έτσι σε σημαντικά ποσοστά του πληθυσμού, παρά το γεγονός ότι περνιόμαστε για σύγχρονοι και μοντέρνοι. Στην λήθη πάλι στηρίζεται πάλι όλο αυτό το αστείο σύστημα που επιμένει πίσω από την έκφραση «έχω το δικαίωμα να πιστεύω ότι…».
Και εγώ έχω το δικαίωμα τότε να θεωρώ τέτοιου είδους «δικαιωματιστές» ως «του κώλου», με αξία άποψης αντίστοιχη του παπιέ ντε κωλ σε συνθήκες μη οικονομικής κρίσης. Η πίστη δεν έχει κανένα κοινό στοιχείο με την επιστήμη, αφού ότι λέει, δεν μπορεί ποτέ να αποδειχθεί δια της λογικής ως λάθος! Δηλαδή ότι είναι η βάση πάνω στην οποία φύεται η σύγχρονη έκφραση της ιδεολογίας της φασιστικής / ρατσιστικής ακροδεξιάς, ο λεγόμενος τραμπισμός, που μισεί κάθε τι επιστημονικό αφού ο ίδιος αναπτύσσεται πάνω στην άγνοια, την λήθη και τον φόβο του γεωργού που αναμένει τα μερομήνια για το πότε θα σπείρει. Το τι θα σπείρει είναι δεδομένο: ότι και ο παππούς του παππού του.
Στο εύλογο ερώτημα «πότε θα καταρρεύσει η οικονομία» που σχετίζεται με ΟΛΑ τα πιο πάνω, μετεωρολογικές προβλέψεις, ζήτηση αγαθών και δοξασίες καμένων εγκεφάλων, η σωστή και ειλικρινής επιστημονική απάντηση είναι «δεν ξέρουμε ακριβώς πότε»!
Κοιτώντας όμως τα αντίστοιχα φαινόμενα από πολύ ψηλά, τόσο αυτά στην τοπική μακροοικονομία όσο εκείνα στην γεωοικονομία και την γεωπολιτική, ένα είναι μόνο το καλά τεκμηριωμένο συμπέρασμα που δεν στηρίζεται σε κάποια μερομήνια, όπως αυτά ενός διάσημου χρηματιστηριακού γκουρού: η κατάρρευση των αγορών και της παγκόσμιας οικονομίας, η χειρότερη ever, δείχνει αναπόφευκτη. Και αυτό δεν θα οφείλεται στα μερομήνια του Αυγούστου ή αυτή την ανάρτηση που προσπάθησε να κρατήσει την παράδοση χρονογραφώντας τα.
Άντε και του χρόνου!
31/08/2022
Γιάννης Χατζηχρήστος
ΥΓ: η φωτογραφία είναι από την δορυφορική καταγραφή της έκρηξης του υπερ-ηφαιστείου Hunga Tonga, στις 15/1/22 και που πέρασε στα ψιλά ως πεταλούδα του Αμαζονίου.
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014,
