By:
On:
In: Ποίηση

Εξέλιξη | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Είναι εξέλιξη του ανθρώπου η φωτιά. Φλόγες καλπάζουν καίνε κτίρια και ομίλους καίγονται άλογα. Μαύροι κορμοί απελπισμένα τα κλαδιά ζητούν βοήθεια καίγονται δέντρα. Στριγκές φωνές, κλάμα και ουρλιαχτό καίγονται γάτες. Ένα αλύχτισμα και κλάμα γοερό καίγονται σκύλοι. Τοίχοι βουβοί μαύροι σοβάδες σε κομμάτια καίγονται σπίτια. Άγριες κραυγές, πληγές καρβουνιασμένες καίγονται άνθρωποι. Κοράκια χόρτασαν με δασικάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο άστεγος | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Απόψε κάνει πολύ κρύο και η κουβέρτα είναι τρύπια από καιρό, νοτισμένο το πεζοδρόμιο κι εκείνος νύσταξε. Έχει νυχτώσει για καλά ώρα να πάει σπίτι μα ποιο σπίτι; Το έχασε σε μια παρτίδα πόκερ με την τράπεζα. Κι η τράπεζα της γειτονιάς η φίλη του τράπεζα αίματος κατάντησε με τόσο που του ήπιε. ΤώραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Το κτήνος και το χαμόγελο | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Ένα παιδί χαμογελά ευτυχισμένο. Στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη η ευχαρίστηση γεμάτη σοκολάτες που πριν από λίγο έφαγε. Ξαφνικά τρομάζει. Ένας ρυθμικός ήχος ακούγεται. Πολέμου τύμπανα. Βομβαρδισμοί. Το παιδί κλαίει. Στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη η απόγνωση. Γεμάτη αίματα. Θεοχάρης Παπαδόπουλος [Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι το κολλάζ «Το κτήνος καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Πάρε με όταν φτάσεις | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Μου είχες πει, ότι όταν ήσουν μικρή έμπαινες στο τρενάκι του τρόμου και χαμογελούσες στο θάνατο. Κι όταν μεγάλωσες, φοιτήτρια πια, έπαιρνες το τρένο του τρόμου χωρίς να το ξέρεις, γιατί έτσι το κάνανε τα κέρδη των λίγων. Σου είχα πει: Πάρε με όταν φτάσεις· μα το τηλέφωνο έμεινε κρύο και βουβό.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ενηλικίωση | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Στα δεκαοκτώ του έπιασε δουλειά. Τον έστησαν στον τοίχο, τον πυροβόλησαν. Τα όνειρά του περιστέρια πέταξαν τρομαγμένα μακριά. Ήταν πεθαμένος μα δεν το ήξερε, δεν τόλμησαν να του το πουν. Μόνη φροντίδα να τον θάψουν εξήντα χρόνια μετά.   Θεοχάρης Παπαδόπουλος Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Γιος του ποιητή Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Το εξώφυλλο | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου   Αγόρασε το βιβλίο μόνο και μόνο για το φανταχτερό εξώφυλλο. Τα χρυσά γράμματα φυλάκισαν το βλέμμα. Τόσα χρόνια θαμπώνεται απ’ τα λαμπερά εξώφυλλα προσπερνώντας τα ταπεινά, με αδιαφορία. Ακόμα δεν το ένιωσε πως τα φανταχτερά περιτυλίγματα γέμισαν την ψυχή του με σκουπίδια. . Θεοχάρης Παπαδόπουλος Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Παραμύθι | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας δράκος. Φουγάρο ήταν το στόμα του, που έβγαζε καπνό. Έβαζε ανθρώπους να δουλεύουν και αν δεν δούλευαν σκληρά τους έπινε το αίμα. Κάποτε οι εργάτες τόλμησαν, πήραν σπαθιά και σκότωσαν τον δράκο. Τώρα τα μεγάλα τους μυαλά συνεδριάζουν να βρουν καινούργιο δράκο να τρώει όποιον δεν κάθεται καλά.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Το πορτρέτο | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Εχτές είδα στον ύπνο μου πως πόζαρα μπροστά σ’ έναν ζωγράφο. Ήταν ίδιος ο Μποτέρο και μου έφτιαχνε ολόσωμο πορτρέτο. Όταν το έργο ολοκλήρωσε είδα πως με ζωγράφισε χοντρό κι έτοιμος ήμουνα να βιαιοπραγήσω να του φέρω τον πίνακα κολάρο. Μα σκέφτηκα πως κόστιζε πολλά και που να τρέχω για αποζημιώσεις. Όταν του ζήτησαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Γυναίκα | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Γυναίκα εργάτρια, που δουλεύει υπερωρίες, που τα λεφτά δεν βγαίνουν, που της βάζει χέρι το αφεντικό και της υπόσχεται βρώμικο μισθό. Γυναίκα μετανάστρια, που αφού κόντεψε να πνιγεί μένει σε ένα άθλιο container με άλλους είκοσι μαζί και πέντε παιδιά να κλαίνε, να ζητούν φροντίδα και στοργή. Γυναίκα που η φύση της έκανε λίγο τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…