Χρόνος ανάγνωσης περίπου:1 λεπτά

Πάρε με όταν φτάσεις | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου



Μου είχες πει,
ότι όταν ήσουν μικρή
έμπαινες στο τρενάκι του τρόμου
και χαμογελούσες στο θάνατο.
Κι όταν μεγάλωσες,
φοιτήτρια πια,
έπαιρνες το τρένο του τρόμου
χωρίς να το ξέρεις,
γιατί έτσι το κάνανε
τα κέρδη των λίγων.
Σου είχα πει:
Πάρε με όταν φτάσεις·
μα το τηλέφωνο έμεινε κρύο και βουβό.
Σε χώρεσαν μέσα σε έναν αριθμό
στα δελτία των ειδήσεων.
Σε ψάχνω
δίπλα στις στραπατσαρισμένες λαμαρίνες,
που πότισε το αίμα σου
και φύτρωσαν λουλούδια.

Θεοχάρης Παπαδόπουλος


 

Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Γιος του ποιητή Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου. Σπούδασε στη σχολή Οικονομίας και Διοίκησης του τμήματος Λογιστικής στο ΤΕΙ Χαλκίδας, και ζει στην Αθήνα. Ασχολείται με την ποίηση από τα παιδικά του χρόνια. Έχει πληθώρα δημοσιευμάτων σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα βουλγαρικά και τα πακιστανικά (ουρντού). Έχει λάβει μέρος σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια. Έκανε την πρώτη του δημοσίευση το 1993, ενώ κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Τα παράταιρα το 1997. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Είναι μέλος του Ομίλου για την Unesco Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδας. Είναι μέλος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς. Είναι ιδρυτικό μέλος του Νέου Πνευματικού Κύκλου Καλλιθέας. Γράφει κριτικές βιβλίων στο ηλεκτρονικό περιοδικό Βακχικόν και παρουσιάζει βαλκανική ποίηση στο περιοδικό Αιολικά Γράμματα. Βιβλία του: Πόρτες κλειστές (εκδόσεις Πλέβεν 2012 -βουλγαρικά-), Ξερόκλαδα (εκδόσεις ΡΕΩ 2012), Πρόσωπα γνωστά (εκδόσεις ΡΕΩ 2011), Ερείπια (εκδόσεις ΡΕΩ 2010), Κραυγές (εκδόσεις Ιωλκός 2009), Πρόγνωση καιρού (εκδόσεις Βακχικόν 2014), Έξυπνες βόμβες (εκδόσεις Μανδραγόρας 2016), Ζηλεύω τα βράχια (εκδόσεις Μανδραγόρας 2018), Είπαμε ψέματα πολλά (εκδόσεις Κέδρος, 2019), Μεταμοντέρνες αυταπάτες (εκδόσεις Μανδραγόρας 2021).

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:79