Σκόνταψε η μοίρα εκεί στο Νότο | της Ζωής Δικταίου Χάντρες λευκές που ταξιδεύουν στη μεσόγειο φέρνει η παλίρροια στα βράχια ένα μαντήλι πηχτό σκοτάδι απ’ της ψυχής σου το υπόγειο φλόγες που αφήσαν τα φιλιά πάνω στα χείλη. Σου δάνεισα ένα βλέμμα για να δεις τον ουρανό ηλιοβασίλεμα, σκόνταψε η μοίρα εκεί στο Νότο στην εξορία της αφής σ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού | της Ζωής Δικταίου Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού γαλάζια φύκια απ’ τον ωκεανό της μοίρας απόψε η σκέψη σου πλημμύρισε το νου να λιώσει σπίθες στων ματιών μου την αρμύρα. Γουλιά-γουλιά, σε κοινωνώ μπρούσκο κρασί που είναι φερμένο από του Νότου την πατρίδα στα πάθη εσύ να με κερνάς κούπα χρυσή κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες | της Ζωής Δικταίου Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες στης ψυχής τον γαλάζιο βυθό της ζωής μου στιγμές, δυο ζωές, δυο φορές προδομένες οι αλήθειες εκείνες πόσες νύχτες με καίνε οι αλήθειες σημάδια φεγγάρια που κι αν θέλω δεν μπορώ, δεν μπορώ ν’ αρνηθώ. Δάκρυ – δάκρυ μετρώ ό,τι έχασα κογχύλια στην άμμο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Να ξεδιψάσουν, της ζωής οι προδομένοι | της Ζωής Δικταίου Δεν έφυγε απ’ τη σκέψη μου ποτέ του ονείρου ο κήπος με τα άσπρα περιστέρια, οι πόθοι καίγονται τη νύχτα και οι ζωές, όταν ανάβει η μοναξιά φανάρια χάρτινα στ’ αστέρια. Φωνές χαμένες στου μυαλού μου τα κελιά πίσω απ’ το χρόνο, με καλούνε ωροδείκτες να γυρίσω σκουριά στα χείληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πριν ανθίσει από νοσταλγία το γιασεμί | της Ζωής Δικταίου Απληροφόρητη η θάλασσα σε αδιάκοπη διαμάχη με τον καιρό κι όμως κάπου πλάι στην αθωότητα ανθίζουν ακόμη πανσέδες. Θυμάται το σώμα η ψυχή διακρίνει καθαρά αλλά δεν μαντεύει τον έρωτα κι όμως ψιθυρίζεις λέξεις, όχι τυχαίες λέξεις, μα εκείνες που γυμνωμένες από ένοχα μυστικά διαβάζουν και διαβάζονται στο βλέμμα. ΟΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξαναγυρίζω το κλειδί στην κλειδαριά | της Ζωής Δικταίου Ξαναγυρίζω το κλειδί στην κλειδαριά άγγιγμα διστακτικό, σύντομο ο ίδιος πάντα μεταλλικός ήχος πάνω στη σκουριά ορίζει το παρελθόν. Φθινοπωρινά φύλλα, εύθραυστες λέξεις, ο νους υπολογίζει μελισσοκέρι στην πολυσάλευτη φλόγα της θύμησης και οι προϋποθέσεις μιας επιστροφής μετρημένες στα δάχτυλα μα δεν καταδέχεται η ψυχή τέτοιες παρηγοριές. Στην άκρη του δρόμουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νικημένος ο άγγελος στον ανήφορο | της Ζωής Δικταίου Πέθανε… χτες στο ξημέρωμα είχα αγαπήσει περισσότερο απ’ όλα τη μετέωρη γαλήνη στα μάτια του το δακρυσμένο μεγαλείο του ξεστρατισμένου Έρωτα αυτό που χρόνια πάσκιζε να κρύψει ανάμεσα στις βαθιές κόγχες και τις ρυτίδες. Είπε να ζήσει χωρίς εμένα μα και δίχως τα κουρέλια της ζωής έφυγε, την ώρα που ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο αιώνιο και στο αληθινό | της Ζωής Δικταίου Στο φως, προσεύχεσαι. Αισθάνεσαι δίχως να φοβάσαι πια τους ίσκιους, ελεύθερος, δοξάζεις τις αισθήσεις στο στερέωμα χαράζοντας κύκλους μυστικούς στην αιωνιότητα. Λάφυρα στα χέρια, σγουρά τριαντάφυλλα από την προίκα της γης τελευταία δώρα πριν γνωρίσεις την αφανή αρμονία. Όλο παράπονο το κλάμα που ακούγεται χαμηλόφωνες μύχιες σκέψεις για τα άλλα ζητήματαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Να δέσουν Αύριο οι γοργόνες δαχτυλίδια | της Ζωής Δικταίου Στον αφρό της θάλασσας κρίνα και ρόδα ονειρεύεσαι η λύπη δε μπορεί να πλησιάσει πολύχρωμες οι χάντρες της Αγάπης στο βυθό, εκλιπαρώντας τη σιωπή, να δέσουν Αύριο… οι γοργόνες δαχτυλίδια. Να σε προσέχω σαν το δάκρυ το ακριβό στο πρόσωπο και μες τις χούφτες μου να ξεδιψάς ασήμι να γεμίζειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
