Ο ασυμβίβαστος | του Γιώργου Ηρακλέους Δεν συμβιβάστηκα ποτέ, έλεγα πάντα όχι, μ’ ένα σφιχτό, ψυχρό χαμόγελο κρατούσα ζωντανή την καρδιά των πραγμάτων μέσα μου! Οι δρόμοι της πόλης τώρα με πειράζουν, κούραση και μοναξιά. Έρχονται νύχτες που για λίγο σκέφτομαι μήπως έπρεπε κι εγώ να συμβιβαστώ; Όχι, δε μετανιώνω με τίποτα και για τίποτα κι ας πλήρωσα με γραμμάτιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ερωτήματα στον Μπέρτολτ Μπρεχτ | του Γιώργου Ηρακλέους Είναι σκοτεινοί πάλι οι καιροί, κύριε Μπρεχτ, ο ρατσισμός γεννάει ξανά το φασισμό, και τους δυο γεννάνε η αμάθεια, το μίσος και ο φόβος για κάθε τι το διαφορετικό. Το σύστημα δεν κλείνει το νέο κύκλο κρίσης, οι μέρες της δανεικής μας ευμάρειας τελειώνουν… Λένε: «όχι, δεν είμαστε φασίστες, ρατσιστές, εθνικιστές, είμαστεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καβαφικόν | του Γιώργου Ηρακλέους Στις πεδιάδες της Τροίας γύριζε οργισμένος με μανία και θλίψη αγιάτρευτη να διεγείρονται μες το μυαλό του, ο Αχιλλέας, αφού ο Πάτροκλος δε ζούσε πια, έγινε στάχτη. Η όρασή του γεμάτη από ηδονικές ενθυμήσεις, σχεδόν ζωντανές! Και εκεί σε μια πέτρινη ολόδροση βρυσούλα συνάντησε τον έφηβο Λυκάονα, το πιο μικρό παιδί του Πριάμου, τον κοίταζεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ζωή μας στο σφυρί | του Γιώργου Ηρακλέους Μπαίνει η ζωή μας το σούρουπο πάνω στον πάγκο της δημοπρασίας! Πόσο; Ή με τι; Κανένας δεν την αγοράζει. Κι όταν κλείνουν τα καταστήματα στην αγορά μας διώχνουνε. Μνησίκακα χρώματα το μαύρο και το λευκό, γυναίκες ντυμένες στα μαύρα και τα άσπρα χορεύουνε ανάλαφρα με άηχα βήματα. Μια ψιλή βροχή δέρνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μικρή σονάτα της βροχής | του Γιώργου Ηρακλέους Βάψε το πρόσωπό σου, ράντισέ το με την ομορφιά, πριν μαραθεί. Κλείσε τα βλέφαρα, κανένας δεν νοιάστηκε για σένα, χρόνια τώρα… Τα παλιά αντικείμενα δακρύζουν, πάνω τους κίτρινα εισιτήρια του σινεμά και προγράμματα θεάτρου, σου θυμίζουν τις σταρ τις νέες, τις πανέμορφες και λαμπερές! Σου θυμίζουν εσένα κάποτε… Άγγελοι χρυσοί στα γύψιναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Συνήθεια | του Γιώργου Ηρακλέους Βουλιάζω μέσα στο αρχέγονο φως, καθώς ο ουρανός χαράζει, αόρατα, χαμένα σημάδια κυβερνάνε τα βήματά μου. Η ζωή μου μιμείται τον θάνατο, μοιράζομαι τον πρωινό, πικρό καφέ μου με τη συνήθεια σκορπισμένη σαν μαύρο φύλλο στον δρόμο μου… Η συνήθεια πάντοτε ντύνει το σκέπασμα της ύπαρξης σαν δέρμα, δεν είναι γιατί θα φύγουμε κάποτε καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Και το Α και το Ω | του Γιώργου Ηρακλέους Περπατώ χρόνια πολλά, χαραγμένος με ελληνικά γράμματα στο δέρμα ίσα που τερματίζω. Λέω το ψωμί ψωμί, το νερό νερό και το αλάτι αλάτι. Ψωμί, νερό και αλάτι οι λέξεις της ζωής μας είναι τρεις! Θα τ’ αλλάξουμε όλα μια μέρα δεν μπορεί, θα τ’ αλλάξουμε δεν γίνεται, ο ήλιος μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γυάλινο τραγούδι | του Γιώργου Ηρακλέους Ας με πάρει ο χρόνος, ας με πάρει ο άνεμος, απ’ την ζωή μου πέρασαν αμέτρητοι αιώνες κρατώντας κλώνους ροδιάς τριαντάφυλλα, εικόνες αγίων, φύλλα ελιάς και μοναστήρια ως την άκρη του ουρανού με σκαλοπάτια ψηλά ως τα σύννεφα! Ας με πάρει ο βοριάς και η καταιγίδα, από τα μάτια μου πέρασαν χιλιάδες εποχές καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μιλώ | του Γιώργου Ηρακλέους Μιλώ με την υπομονή της ρίζας του δέντρου, με το αγιασμένο νερό των μυστηρίων, κρατιέμαι στ’ άσπρο χαρτί και το μολύβι μου, δε σε προλαβαίνω ζωή, δε σε προφταίνω… Μιλώ με τη μοναξιά των κυμάτων, με τα αέναα σήματα του ανέμου, για τις χαμένες γενιές και κείνες που θα ’ρθουνε. Αγγίζω τον θυμό των θεώνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
