Οι εργάτες | του Γιώργου Ηρακλέους Καπνίζουν τα φουγάρα, οι εργάτες βγαίνουν πάντα τη νύχτα, βρίσκουνε το τρύπιο πιθάρι της βροχής του κόσμου κι ανάβουνε το σβησμένο φεγγάρι της νύχτας… Στο φόρτε οι μηχανές, οι εργάτες δουλεύουν χωρίς να μιλούν, με παγωμένα χέρια τον χειμώνα πιάνουν το νήμα της Αριάδνης που θα μας βγάλει απ’ τον λαβύρινθο. Κι όταν έρθειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το γραμμόφωνο | του Γιώργου Ηρακλέους Η βροχή χτυπάει δυνατά στο υπόστεγο της στάσης του τραμ, που σε πάει για τον Άδη, δεν την ακούει ποτέ κανένας υποψήφιος επιβάτης! Περιμένουμε χρόνια τη στιγμή να επιβιβαστούμε, χωρίς να ξέρουμε σε ποια βάθη θα χαθούμε σκοτεινά και άγνωστα… Κοίτα, τα περιστέρια δεν πλησιάζουν ποτέ να σκαλίσουνε τα σκουπίδια, βρόμικη η πόλη, μόνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το μικρό παιδί | του Γιώργου Ηρακλέους Στο μικρό παιδί ένα ευχαριστώ, παραστράτησα μέσα στις σκέψεις και στις πράξεις της ύλης και μου έδειξε τον δρόμο… Το μικρό παιδί φώτισε πολύχρωμα τη σκοτεινιά της ψυχής μου, συλλάβισε με λέξεις διάφανες σαν σταγόνες του νερού την αθωότητα, άφησε διάχυτη τη μυρωδιά ανθισμένων λουλουδιών παντού τριγύρω… Το μικρό παιδί γεννήθηκε μες ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η διαθήκη | του Γιώργου Ηρακλέους Κούμπωνε-ξεκούμπωνε τις άχαρες μέρες σου, ράψε πάλι τις τρύπιες τσέπες σου, γύρισε το ρούχο που φοράς έξω-μέσα.. Ανθίζει η γη, η λιπόθυμη μυρωδιά του γιασεμιού και ένα αχ σε μεθάνε στα μπαλκόνια. Έζησες ή δεν έζησες; Αγάπησες ή δεν αγάπησες; Ποιος το ξέρει; Χιλιάδες θεατρικές παραστάσεις των ανθρώπων κρύβουνε το νόημα της ζωής, συμβουλεύσουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Έχασα την ζωή μου… | του Γιώργου Ηρακλέους Ξέχασα την ζωή μου μέσα στα βιβλία, ποτέ δεν έζησα πραγματικά. Έμαθα πολλά, μα δεν κέρδισα τίποτα, ταξίδευα με το μακρινό καράβι της γνώσης, και ένιωθα πάντοτε ξένο το κορμί μου! Έχασα την ζωή μου την έσχατη ώρα της καρδιάς, όλα ήτανε στο νου πλασμένα, τίποτα στην ουσία των πραγμάτων… Βυθισμένος σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το σκοτεινό μονοπάτι…(για την Παλαιστίνη) | του Γιώργου Ηρακλέους Μυρίζουνε πένθιμα τα λουλούδια στους κήπους, οι απουσίες βρήκανε άλλες πολιτείες και χαθήκανε για πάντα, οι νεκροί ανακαλύψανε θρησκείες πιο ειρηνικές… Προγονικό μέλλον δεν έχει πια, γέρασε το πρόσωπο της μοίρας μας, οι δρόμοι γίνανε παιδιά της φρίκης και του φόνου! Η μνήμη φυλλοροεί, θαμπώνει, βαθύ ποτάμι με αίμα η Παλαιστίνη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
10 μικρά ποιήματα | του Γιώργου Ηρακλέους 1. Τα όνειρά μου Τα όνειρά μου, όταν βγουν αληθινά, κάθε φορά σαν το τριαντάφυλλο τα μαδάει το χέρι της μοίρας… 2. Σύγχρονοι έρωτες Οι ερωτευμένοι δε φιλιούνται πια, περπατούν σαν υπνοβάτες και χαραμίζουν το σεντόνι τους σε έρωτες της μιας νύχτας, ή εβδομάδας το πολύ… 3. Μοναξιά Στην άδεια κάμαρα έκλεισες τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τανγκό | του Γιώργου Ηρακλέους Τυχαία χορέψανε μια νύχτα το πρώτο τους τανγκό, όπλα επικίνδυνα τα μάτια και οι κινήσεις ζητάνε επίμονα την αίσθηση, την ερωτική ένωση… Για καιρό περπατούσανε ζευγαρωμένα, κάθε τι τριγύρω τους χαμογελούσε, μα ήρθε ο καιρός που τους κουράσανε οι βόλτες και τα στέκια γίνανε βαρετά! Δεν μπορούσανε να πιστέψουν γυρνώντας στο σπίτι, πως αυτόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι Αντιθέσεις | του Γιώργου Ηρακλέους Τα μεσημέρια κοιτάζω τη θάλασσα, ψάχνω τα καράβια στο βυθό της που βουλιάξανε, φοβάμαι την ζωή μη με προδώσει πάλι, τα περασμένα, όταν στοιχειώνουν και δεν μπορούν να αναστήσουνε το παρελθόν, όσο κι αν αυτό ζει μέσα μας! Στο σεντούκι μου έχω φυλαγμένα ρούχα παλιά, γιορτινά, σχισμένα, τα φορούσα σε γιορτές και τελετές, βαφτίσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
