Το δουλάκι | Ηθογραφικό διήγημα της Άννας Τακάκη Γεροντοπαλήκαρο ήτανε ο Πρίαμος. Μια ζωή αμοναχός του. Αυτός και τα οζά του, αυτός και τα βούγια του και τα μουλάρια του. Τ’ αμπέλια του, οι ελιές του και τα μετόχια του. Τέσσερεις αδερφίδες είχε να παντρέψει, ν’ αποκαταστήσει. Τέσσερεις γάμους τους ήκανε, και τις καλοπάντρεψε. Μα όλες επήρανε παραχωριού. Ετσιδά είναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρήτη αφέντρα | της Άννας Τακάκη . Κεντημένη με την πύρινη λόγχη, λαξεμένη με τη σμίλη του φλοίσβου, ασπρολουσμένη, σμαλτόγεννη κόρη αφημένη στους κήπους τ’ ονείρου… Μείνε εκεί που είσαι αφέντρα, της καρδιάς και της μοίρας γητεύτρα, μείνε εκεί μερακλίνα, πλανεύτρα να ’σαι ο Στόχος, η Ελπίδα κι η Πέτρα! Ασημωμένη με χίλια φεγγάρια ποτισμένη με σμαράγδινες βρύσες πέρα κειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Αννιά και το παρδαλό κατσούλι | της Άννας Τακάκη (από την αυτοβιογραφία μου) Τσοι περαζόμνους καιρούς που οι αθρώποι εζούσανε με φυσικό και ήρεμο τρόπο και τα κοπέλια επαίζανε με τσι πέτρες, τα ξύλα, τα ζώα και χίλια δυο άλλα φυσικά πράματα που εβρίσκανε μπροστά ντως, τα χρόνια εκείνα λοιπόν εζούσε και ένα μικρό κοπελάκι, η Αννιά. Το κορασούδιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καράβι καλοτάξιδο | της Άννας Τακάκη . Όμορφη που ’ναι η ζωή, γλυκιά απού ’ν’ η ζήση, πληγή μεγάλη η θάλασσα γι’ αυτούς που την παλεύγου’ γενναία, καλοπρόσδεχτη, βράχος γερός η Κρήτη! Καράβι καλοτάξιδο θαρρώ πως θα την κάμω, να βάλω ξάρτια τα βουνά, τσι Κρητικές Μαδάρες, κατάρτι τον περήφανο, λεβέντη Ψηλορείτη, άσπρα πανιά τα κάστρα τζη και πλώρη ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Φυγή | της Άννας Τακάκη . . Εκείνο το ταξίδι που γοργός κυματισμός, σου ’γνεθε να σαλπάρεις δε το ’φερνε ακόμη ο καιρός δε τ’ όριζε ο πλατύς ωκεανός μα δίψαγες βουτιά φυγής να πάρεις. Κάτω απ’ τις στέγες μαραζώνουν οι ψυχές, κάτω απ’ τις θάλασσες νωθρά γλιστρούν τα ψάρια. Φτεροκοπούν του κόσμου οι εποχές τα ρούχα σου ματώνουν οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα | της Άννας Τακάκη (αφιέρωμα στον Β. Κορνάρο) Την κρίση ’χε του έρωτα, τση λεβεντιάς τη χάρη στη Στείαν εγεννήθηκε κι η Κρήτη τον εχάρη. Λέγα’ ντον Ερωτόκριτο κι ήμελλε να περάσει δύσκολη στράτα τση ζωής, πάθη ν’ αποβαστάξει. Πετρά μεγάλη ήπαιξε στου παλατιού την πόρτα μα κατά πως ’ποφάνηκε, άδικα δεν εβρόντα. Απού ’χειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο εξαναγκασμός της ανάγκης | της Άννας Τακάκη Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες κατανοούντες την έννοια της ανάγκης είχαν κατανοήσει και την έννοια της ζωής. Γιατί η ανάγκη ήταν τόσο αναγκαία όσο εκείνοι έκριναν για τα απαραίτητα και τα ωφέλιμα. Λιτή διατροφή, λιτά σπίτια, λιτή ζωή. Δεν ήταν όμως τόσο λιτοί στα θεάματα. «Άρτος και θεάματα έλεγαν». Όπως αναγκαίοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ημέρα μνήμης για τον Κρητικό λαό – 81 χρόνια από τη μάχη της Κρήτης | της Άννας Τακάκη Κρήτη, Μάης 1941 Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός, η θάλασσα φουντώνει κι ούτε πουλάκι δεν πετά, δε φθάνει χελιδόνι. Σύννεφα μαυροσκότεινα τον ουρανό σκεπάζουν, της συμφοράς πετούμενα τη γης αναταράζουν. Μυριάδες ανεμόφτερα σκορπούνε στον αέρα, πέφτουν οι οχτροί σαν τα πουλιά τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το ριζικό | της Άννας Τακάκη Πολλές φορές άκουγα τη γιαγιά Αννίκα, στα παιδικά μου χρόνια, να μου διηγάται μια ιστορία για τη μοίρα. Έλεγε για μια γυναίκα που άλλαζε ρούχα και μορφή την ώρα που πλησίαζε κοντά της ο νέος ή η νέα και τους όριζε το ριζικό τους. Εδώ η λαϊκή σοφία θέλει να πει, πως ο πλούσιοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
