Η στεροθυγατέρα | της Άννας Τακάκη Μεγάλη αδυναμία είχε ο Κουφομανώλης στη στερνή του κόρη τη Λενιώ. Λες και δεν είχε άλλα κοπέλια ν’ αποκαμαρώνει και να μπεγεντίζει μόνο όπου καθότανε κι όπου στεκότανε ήθελε να λέει για τη Λενιώ του, για τα περίσσια κάλλη της, τα χαρίσματά της, τη σπιρτάδα και την προκοπή της. Σαν να’φεγγε μόνο από ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
H Κακομοιργιασμένη | της Άννας Τακάκη Καθώς φαίνεται δεν είχανε κάνει τη σπεράδα ντως οι Μοίρες τη βραδιά που γεννούσε η Κλιμεντίνα. Αντί για τις Μοίρες ίσα ίσα κείνη την ώρα επρόβαλε μια διακονιαρά, κακοντυμένη και κακοποδομένη και βαστούσε το λαδικό να της βάλουνε λάδι. Ντάκα ντουκ με την μπαστόνα της στην πόρτα την ώρα της γέννας. -Νοικοκοιραίοι, πούστε; ΣτάξετέΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Περιήγηση στην Κρήτη | της Άννας Τακάκη Σαν πεταλούδα που πετά κι απού στρουφογυρίζει πάνω σε δέντρι καρπερό, σε δέντρι ανθισμένο ετσά λοής γυροβολιά σε φέρνω. μάνα Κρήτη! Απ’ άκρα σ’ άκρα σε περνώ κι από πελάγου στράτες κι ακόμη μιαν απόφαση δεν πήρα πού να κάτσω. Μα το Θεό, πού να σταθώ, να κάμω πού κονάκι; Στη Σούγια σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σπάσιμο θέλει η κεφαλή σου | της Άννας Τακάκη Τούτη η λαϊκή έκφραση μου’ ρθε δα πάλι στο νου και την συνδέω με ένα περιστατικό της παιδικής μου ηλικίας. Όσο και να περνούν τα χρόνια δεν ξεχνιούνται αυτά, είναι κομμάτια της ζωής μας, είναι το παρελθόν που μας φένει πότε πότε πίσω για να βλέπομε μπροστά. «Σπάσιμο θέλει η κεφαλήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απού κοπελομάθει δε γεροντοξεχνά | της Άννας Τακάκη Από κοπέλι ήτονε σβέρτη σε όλα κι αεικίνητη. Ποτέ δεν εκάθιζε σ’ ένα τόπο κι όλο σ’ ενέργεια ήθελε να βρίσκεται. Ήρεσέ τζη να διαρμίζει το σπίτι, ν’ ασπρίζει τοίχους και πεζούλια, μα πλια πολύ να γυρίζει όξω και ν’ ανεβοκατεβαίνει βουνά και φαραγγούλια και ν’ ανεμαζώνει του κόσμου και τση γηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Λούζεις με, χτενίζεις με, κατέχω ποια’ναι η μάνα μου | της Άννας Τακάκη Δυο αδερφίδες ήτονε όλες κι όλες, καλαναθρεμμένες, γνωστικές κι αγαπημένες. Η Αριάδνη και η Φιλαρέτη. Η μια παντρεύτηκε και παίδιωσε. Κοπέλια να θες με το σωρό. Το ένατο το’χε στη κοιλιά τζη. Η άλλη, η Φιλαρέτη, παρ’ όλο που’τονε μορφονιά, ήργησε να παντρευτεί, γιατί λέει «όποιος διαλέγειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η αναφορά μου στον Νίκο Καζαντζάκη | της Άννας Τακάκη . ΔΩΣΕ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ σου το σκήπτρο το ιερό και μίλα με τα πατρογονικά σου λόγια. Οι λέξεις είναι πνεύματα, πολλά πνεύματα που αιωρούνται γύρω σου και εκλιπαρούν τη γέννησή τους. Οι λέξεις είναι τα σαθρά κύτταρα των προγόνων σου που λαχταρούν τη νέα ζωή. Ο λόγος σου είναι οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» | της Άννας Τακάκη . Άριστα δέκα. Διαγωγή κοσμιοτάτη! Ήγραφε το ενδεικτικό, της ΣΤ΄ Δημοτικού τση Ζαφειρούλας. Το εβάστα καλά στα χέρια και φεύγει τρεχαπετάμενη να το πάει τω γονέω τζη. Μα εκείνοι, δουλευτάδες αθρώποι, ήτονε ακόμη στο θέρος. Το κοπέλι δεν κρατιέται και πάει γλακιτό στο χωράφι να τως το δείξει. ΦωνιάζειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια λιβελούλα στη χώρα των ελεφάντων | Παραμύθι της Άννας Τακάκη Μια φορά, πριν από πολλά πολλά χρόνια ζούσε μέσα στο δάσος ένα κοριτσάκι με τους γονείς του. Το λέγανε Ηλιοστάσια. Σαν τον ήλιο χρυσά ήταν τα μακριά του μαλλάκια, και ροδαλό σαν την αυγούλα ήταν το προσωπάκι του. Το φτωχικό σπιτάκι τους ήταν μια καλύβα φτιαγμένη από ξύλα, καλάμιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
