Όλα θα πάνε καλά… | της Μαρίας Σταυρίδου Φοβάσαι… Αντικρίζεις καθημερινά τα πρόσωπα που τόσο αγαπάς, να θολώνουν, να χάνουν τη λάμψη τους και ο πανικός πάντα στην αναμονή. Έχεις την αίσθηση πως περιμένει τη στιγμή που τα πάντα θ’ αδειάσουν, που τα πρόσωπα θα ξεθωριάσουν, που η σκέψη θα γίνει ένα μπερδεμένο κουβάρι. Σημειώσεις, η ζωή σου έχει γίνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένας δον Kιχώτης με ανίκητο σπαθί | της Μαρίας Σταυρίδου Και κάπου εκεί… ανάμεσα στην κατάρα και την ευχή μια ανάσα που ξέφυγε πριν συμβιβαστεί. Ένας όνειρο χαμένο, μια μικρή προσευχή που ξεχάστηκε πριν ψιθυριστεί. Ανίκανη να συμβιβαστεί η ψυχή που διψάει για τη λάμψη και την προβολή. Μια λάθος άποψη για τη ζωή για την καθημερινότητα, που βιάζεται χωρίςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η δύναμη που δεν θέλω | της Μαρίας Σταυρίδου Ένα καλώδιο… ανάμεσα σε μένα και σε σένα, ο πιο ύπουλος εισβολέας και ταυτόχρονα η μόνη μου ελπίδα. Ένα χονδρό αντιαισθητικό καλώδιο, που σε κρατάει στη ζωή, που μου δίνει μια ψεύτικη ελπίδα πως είσαι ακόμη εδώ, δίπλα μου, απέναντι μου, με μια υποστηρικτική ανάσα, που μου αποσπά το βλέμμα… όχι…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι νικητές της ζωής | της Μαρίας Σταυρίδου Πόσο τρομαχτική είναι η ζωή; Είναι αυτές οι άπιαστες στιγμές, που πιστεύεις πως έχεις βρει την πιο κατάλληλη θέση για να ξαποστάσεις, να μείνεις ακίνητος, με θέα τη θάλασσα που έχει κρύψει στην αγκάλη της όλα σου τα μυστικά, με ορίζοντα τον καθάριο ουρανό, που δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να σ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πετάω κοντά σου | της Μαρίας Σταυρίδου Κάθε βράδυ πετάω κοντά σου ελευθερώνω τα φτερά της απόγνωσης, κλείνω τα μάτια και ξεχύνομε στους ουράνιους διαδρόμους που ζωγράφισες πριν φύγεις. Σ’ ακολουθώ… ασυναίσθητα χαράζω την πορεία που φαντάζομαι πως όρισες για να δραπετεύσεις για να χαθείς σ’ αυτόν τον ουρανό που μας σκεπάζει τελικά και τους δυο. Ακόμη και αν δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξεγελάω | της Μαρίας Σταυρίδου Ξεγελάω τους γυρολόγους της ζωής τους πονηρούς γελωτοποιούς της ψυχής τους αθέατους ψεύτες της ηθικής. Είμαι η πρωταγωνίστρια της πιο ανήθικης σχολής που οργανώνει ηδονικές παραστάσεις ζωής. Ξεγελάω στις μικρές συγκεντρώσεις της γιαγιάς στις κρυφές συναντήσεις μιας μορφονιάς. Οργανώνω λάγνες ομιλίες των κορμιών νέων και παλιών οπαδών. Οργανώνω και εκκεντρικά σουαρέ για φίλες που λατρεύουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον χορό των τυφλών | της Μαρίας Σταυρίδου Στον χορό των τυφλών. Ένα βαλς καταπιεσμένων ψυχών που έμαθαν τα βήματα των ελεύθερων σκοπευτών. Μόνη, αποφασισμένη να γνωρίσω τον κόσμο των σκιών να περπατήσω ανάμεσα σε διαβάτες δούλων–ζωών. Βήματα μετρημένα. Φιγούρες απαγκιστρωμένες από μένα κι εσύ μια σκιά που φοβάται να εκτεθεί. Θα χορέψω Θα σταθώ στη μέση της δύνης Θ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόμεινα μονάχη | της Μαρίας Σταυρίδου Αποκαμωμένη από πόλεμο φρικτό να πολεμάω και τον όχλο και τον εχθρό, να καρφώνω σπαθιά με βία, με πάθος, σε κάθε ανήθικη, απειλητική καρδιά και τα σπουργίτια να μου ψιθυρίζουν μην παραδίνεσαι κόρη, ποτέ ξανά. Σέρνοντας τα βήματα προσπερνώντας θύματα, αναγκάζω το κορμί να συνεχίσει σε μια πορεία αιματοβαμμένη, σε μια πορεία αηδιαστική ενώΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πιο δικό μου παιδί | της Μαρίας Σταυρίδου Πως να εναντιωθείς στο πιο ισχυρό πανάρχαιο ένστικτο που έχει ριζώσει μέσα σου από την πρώτη ανάσα; Πως να πολεμήσεις κάτι που απλώς είναι αδύνατο να πολεμηθεί; Όταν είδα εκείνο το αδύναμο πλασματάκι στην αγκαλιά σου αισθάνθηκα παρείσακτη…, περιττή…, ηττημένη… Σήκωσες το βλέμμα και με κοίταξες και όλα φώτισαν γύρω μας.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
