Το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα», που έφερε τον υπότιτλο «περιοδικό τῆς ζωντανῆς σκέψης» εκδόθηκε το 1945 και κυκλοφορούσε με διακοπές εξαιτίας των διώξεων, από το 1945 έως το 1951. Ιδρυτής και διευθυντής του ήταν σμυρνιός λογοτέχνης και ιστοριογράφος Δημήτρης Φωτιάδης (1898-1988) γνωστός για το έργο του για την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι γονείς του ήταν εύποροι, και ο ίδιοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το διακονιαράκι, του Μιχάλη Στρατάκη Ποπιωμένο είχα τον καφέ μου στο παλιό καφενείο στην κεντρική αγορά του Μεγάλου Κάστρου και ετοιμαζόμουνα να σηκωθώ από την ψάθινη καθέκλα ομπρός στο σιντερένιο στρογγυλό τραπεζάκι. Κάμποση ώρα είχα κάτσει, όχι γιατί δεν είχα πράμα άλλο να κάμω, μα γιατί δεν ήθελα ν’ αποχωριστώ από τση μυρωδιές της 1866, που ήτανε εκείνες απού μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Έμμονη ιδέα Μαρμαρυγή σκορπά η μορφή σου η ονειρική, απαύγασμα αβρότητας κι ωρίμανσης η σκέψη, ριπαίος άνεμος στο πέρασμά σου μ’ αγγίζει, ιδεότυπη, εκφραστική και ζωοδότρα η ματιά σου, αγλάϊσμα της θαλπωρής η παρουσία σου. Μαγγανευτική μορφή από τα μεσούρανα προβάλλεις, άθυρμα στην πλάση του νου ατέρμονο, ραδινή φιγούρα, κατάσταση εκστατική, ίαμα της λάγνας σκέψης που πονά, ακατανίκητη εσωτερική αναγκαιότηταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Κυκλοφόρησε μια καλαίσθητη έκδοση ενός εξαιρετικού μουσικού υλικού, με πολύτιμες λαογραφικές πληροφορίες, κείμενα σε τρεις γλώσσες και, κυρίως, αληθινές ιστορίες ανθρώπων που συνοδεύουν το κάθε ένα από τα 12 κομμάτια του cd. Γράφει, χαρακτηριστικά, ο Στέλιος Πετράκης… «Όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ πως όλα τα πράγματα που κάνουμε ή πρεσβεύουμε, είναι λίγο ή πολύ, αποτέλεσμα ή συνέπεια όλωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

«Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού, σβήνω κυλώντας στα νερά Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς σαλτάροντας με τις τριχιές του λιβανιού, πήρα το δρόμο της σποράς Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι του σπαθιού, είχα τον ύπνο του λαγού Αγνάντευα την πυρκαγιά της θεμωνιάς αμίλητος την ώρα της συγκομιδής, πήρα ταγάρι ζητιανιάς Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς, το άλογο στ’ αλώνι να ψυχομαχεί, πήραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ένα ακόμη μεσημέρι σε βρίσκει αλλιώς. Εδώ το λένε: «Τση Καλογράς τη στέρνα», κοντά στου Μπαγκάλη. Ο πύργος του ανεμόμυλου σακατεμένος από τους καιρούς σκουριάζει στο χώμα. Η ανάμνηση της παλιάς αίγλης αναμετράται με τη σκουριά. Παρέα με τα μελισσόχορτα και τους ήχους του παμπάλαιου νερού. Χαίρεσαι με την απλή ευχαρίστηση που σου προσφέρουν ο ήλιος, οι κορφές, ο κάμπος,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τα βούγια, του Εμμανουήλ Συμιανάκη Αν κάποιος ζητήσει σήμερα να δει μια λασιώτικη αγελάδα, θα τη δει μόνο σε φωτογραφίες. Κάποτε όμως ο λασιώτικος παράδεισος ήταν γεμάτος από βούγια και κτήματα (γαϊδάρους και μουλάρια). Με βάση τον αριθμό των 2.000 οικογενειών της Επαρχίας εικάζω ότι οι λασιώτες συντηρούσαν πάνω από 2.000 αγελάδες και άλλα τόσα κτήματα. Χώρια τα μουσκαράκια καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Επίμονος χρόνος, του Γιώργου Δ. Μπίμη Φεύγουν τα νιάτα και σκορπάνε στην ξέρα και στη λησμονιά κι αυτοί, τον πόνο τους μετράνε, δεμένοι στο άρμα του φονιά… Λαύρα που στέγνωσε τα χείλη, δίψα που στοίχειωσε το στόμα, κει που ξυπνούν ξανά οι θρύλοι, στου παιδεμού το άγιο χώμα. Ηλιοκαμένοι και λιτοί μ’ αίμα συγγράφουν ιστορία, σαν να ‘ναι άλλοι κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μνια ιστορία για γέλια… του Αντώνη Κουκλινού Παλιά είχα ασχοληθεί με την ενοικίαση βιντεοκασέτας, (κακό τση κεφαλής μου) οντο ν’ εμφανίστηκε το βίντεο στα σπίθια μας. Tη ν’ εποχή (δεκαετία 80) που βγήκε σε βιντεοκασέτα η ταινία Μrs Doybtfire, με το Robin Williams η εταιρία διανομής, Αudio visual, είχε μαζί με τη νταινία ένα διαφημιστικό στάντ, με τον ηθοποιό ντυμένοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…