By:
On:
In: Ποίηση

Της αγάπης η βροχή | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Χθες ή προχθές, παλιά σου φόρεσα μια βέρα, ναι ! μια βέρα, που τη σμιλέψανε μια νύχτα με βροχή, η αγάπη, ο έρωτας, στην πέρασα στη χέρα, δίνοντας όρκο αγάπης, κάνοντας ευχή, ν’ ανθοφορήσουν τα όνειρα μας μες στο χρόνο, απ’ της αγάπης, της αγάπης τη βροχή … Σήμερα ή χθεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Το αηδόνι της Εφταλούς | του Γιώργου Τσαλίκη Η Εφταλού είναι μια εξοχή στα βορινά του Μολύβου, μια πεντακάθαρη ακρογιαλιά με βράχια και ξέρες απ’ τη μια μεριά κι ένα μικρό κάβο από την άλλη. Ανάμεσά τους μια όμορφη θάλασσα με χρωματιστά χαλίκια και μια στενή αμμουδιά, γιομάτη μυρωδιές φυκιάδας, αλμυρίκια και σπασμένα θαλασσινά όστρακα. Ένας μικρός παραδεισένιος κάμπος μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Η λιγοψυχιά | του Αντώνη Κουκλινού Τη μαχαίρα εκόνιζε και επελέκανε το τζιγκελωτό ξύλο απού θα κρεμάσει το χοίρο στο μεσοδόκι… Με δυο νομάτους θα το νε μπουζάσουνε και με το μαχαίρι θα του κόψει το τζάρουκα. Τούτη να τη δουλειά τη κάνει κάθα χρόνο, μα οφέτος είναι πλιά λιγόψυχος. Δε ν’ έχει κι άδικο… Ύστερα από χρόνια θα μονιάσουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Αβασίλευτα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Βεβαίως τα ονομάζω έτσι αφού όλη τη βδομάδα συζητάμε για τον Τέως, τον έκπτωτο βασιλιά Κωνσταντίνο και την κηδεία του, που θα γίνει μεθαύριο και θα μπορούσε να την έχει οργανώσει ο Σρέντινγκερ, αφού θα γίνει μεν «ιδιωτικά» και όχι με τιμές αρχηγού κράτους, αλλά σε μέρος της επιλογής της οικογένειας του μακαρίτη, μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Το στέμμα σου και λάλιε δα … | του Αντώνη Κουκλινού Από γενιά σ’ άλλη γενιά, το Βασιλίκι πάει, και ας μην έχει ο λαός, μπουκιά ψωμί να φάει. Πρίγκιπες και πριγκίπισσες, χρυσάφχια και μπριλάντια, φάρα… γαλαζοαίματη, άρχοντες με παλάτια. Κι γ’ αποδέλοιποι θνητοί, να τους υπηρετούνε, ράτσα κατωτερότητας, για να τσι συντηρούνε. Πρωτόκολλα και με τιμές, αρχοντικές αξίες, σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Παλιμπαιδισμός | του Μιχάλη Στρατάκη Σήμερο, είμαι πολύ μπερδεμένος και δεν κατέχω πότε πρέπει να πάω να θέσω. Και μιας και δεν έχω πράμα άλλο να κάμω, είπα να κάτσω να γράψω μια…αυτοψυχανάλυση μου, αφενός για να περάσει η ώρα μου και αφετέρου για να δώ πόσοι θα τηνε διαβάσουνε, κι ετσά να μάθω πόσοι είναι σαν και μένα καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Η πρώτη μου καντάδα, το σχιζοφρενικό Σημιτιστάν της Σχολής του Σικάγο και μια πιασμένη χείρα ελλείψει voltaren | του Γιάννη Χατζηχρήστου αντι-χρονογράφημα Θα ήταν Μάης του ’72 ή του ’73 στην Αγία Παρασκευή. Ο αδελφός μου ότι είχε αρχίσει να ψιλογρατζουνάει μια κιθάρα και ήταν και καψουράκος με μια γειτόνισα, Νατάσα και μελανούρι η συμμαθήτρια του. Ένα βράδυ μου ζήτησεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Σε ποια χώρα να ζούμε; | της Άννας Τακάκη Σε ποια χώρα να ζούμε κι έχουν όλα κοπάσει; Σε ποια γη περπατούμε που δεν έχει χορτάσει του καμάτου τον ίδρο, των χεριών μας το χάδι της ημέρας τον ήλιο, τις βεγγέρες το βράδυ; Σε ποια χώρα να ζούμε κι έχουν όλα αλλάξει; Τόσα ήρεμα χρόνια έχουν-λένε- περάσει… Τόση νιότη παρθέναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Το πρώτο τρυγόνι | του Βασίλη Φυτσιλή Εκείνο το τρυγόνι, το πρώτο κυνήγι που βάρεσα, όταν θέλησα κι εγώ, σαραντάρης σχεδόν, να γίνω κυνηγός, θα μου μείνει αξέχαστο! Σαν το «αθάνατο πουλί», που διαβάζαμε κάποτε στα Αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου. Πρωτόβγαλτος εγώ, ο Καραΐσκος παλιόκαπα στο κυνήγι, είχαμε βγει οι δυο μας, για τα τρυγόνια τ’ ανοιξιάτικα. Μάης μήνας, καταπράσινοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…