Ο κυρ Αλέκος | του Βασίλη Φυτσιλή Εκεί, σ’ εκείνο το γυμνό και άνυδρο ξερονήσι της Γιούρας, εμάς τα «ανήλικα», νεαρούς ΕΠΟΝίτες, παιδιά αγωνιστών, ανταρτόπουλα του Δημοκρατικού Στρατού, που αιχμαλωτίστηκαν από τις δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, μας είχαν μαντρωμένους χωριστά, σε ένα αγκαθερό συρματόπλεγμα, που το ονόμασαν «κλωβός ανηλίκων». Περνούσαμε κι εμείς, μαζί με τους μεγάλους φυλακισμένους αγωνιστές, τον δικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια μέρα θα γυρίσει | της Έλλης Αλεξίου Ο συνάδελφός μου στο Γυμνάσιο περνάει τη θλίψη του κοντά στα ανελέητα παιδιά. Τα λένε λουλούδια. Γίνεται λόγος για την άνθηση της νεότητος. Όμως είναι μια άνθηση σκληρή, που τρέφεται μόνο με το γέλιο και με τη χαρά. Τη γεύεται όπου τη βρίσκει, την τρυγά απ’ όπου να ‘ναι και μ’ όποιονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στρατόπεδο Χαϊδαρίου | του Θέμου Κορνάρου Την πρώτη μέρα που κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, πήρα μέρος αμέσως στη ζωή της πολιτείας μας. Από το πρωινό προσκλητήριο κιόλας. Πρωταντικρύζω το τοπίο. Ένα πέταλο, κλειστό από τα δυτικά και το βοριά. Γδυμνά βουνά υψώνονται απότομα. Κάπου – κάπου ξεχωρίζεις μια λιανοστρατούλα να σε προσκαλεί, ποιος ξέρει σε ποιες ειρηνικές στάνες.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο ανήθικος δρόμος του πολιτισμού | του Βασίλη Ραφαηλίδη Η ιστορία βαδίζει το δύσκολο δρόμο της, ερήμην της ηθικής. Βέβαια, η ηθική υπάρχει πάντα, αλλά μόνο για να ελέγχονται από την κοινωνία τα καταστροφικά ένστικτα Και ο άκρατος εγωισμός, μέσα από ένα πλέγμα απαγορεύσεων, που κατά κανόνα έχουν θεϊκή επικύρωση, ώστε να γίνονται, αν όχι περισσότερο πειστικές οι απαγορεύσεις, τουλάχιστονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο Έρνεστ Χέμινγουέι (Ernest Miller Hemingway) (21.7.1899 – 2.7.1961) [Αυτοβιογραφικό] «Εκείνη την περίοδο δεν είχαμε λεφτά για ν’ αγοράζουμε βιβλία. Δανειζόμουν βιβλία από τη δανειστική βιβλιοθήκη Σαίξπηρ και Σία, τη βιβλιοθήκη-βιβλιοπωλείο της Σίλβια Μπιτς, στον αριθμό 12 της οδού Οντεόν. Ήταν μια όαση χαράς πάνω σ’ εκείνο τον παγωμένο, ανεμόδαρτο δρόμο, με μια μεγάληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ναζίμ Χικμέτ: Για να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη Σαν σήμερα, 3 Ιούνη του 1963 αφήνει την τελευταία του πνοή μετά από καρδιακή ανακοπή ο Ναζίμ Χικμέτ ένας εκ των σημαντικότερων Τούρκων ποιητών και συγγραφέων του περασμένου αιώνα. Θα γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών είμαστε μες στο δικό μας κόσμο Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Δε μου βολεί να ποθάνω», γράφει η Ζωή Δικταίου Κοιτάς μακριά, το περιβάλλον διεγείρει την όραση, μιαν άλλη όραση όμως, πιο εσωτερική. Η οπτική εικόνα του κόσμου σου αλλάζει στο φεγγαρόφωτο. Αυτό που σε περιβάλλει μέσα στο Οροπέδιο, αποτελείται από κομμάτια πολλά και διαφορετικά και δεν είναι παράξενο που όλες οι εποχές και τα γυρίσματα του χρόνου είναι εδώ. ΤαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον Πάνο Ξηρουχάκη Ο Παναγιώτης Ξηρουχάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1977. Είναι Διδάκτορας Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, τραγουδιστής των «Pornostroika dadaifi», που εντάσσονται στο Zero Artistic Movement (Z.A.M), συντάκτης του περιοδικού «Zero Geographic» και συνεργάτης της εφημερίδας «Αγώνας της Κρήτης». Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων «Έκτορας το 2065» (2008), το διήγημα «Ευρώπη 2085»ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Οἱ νεκροὶ περιμένουν» – Διδώ Σωτηρίου Στο μυθιστόρημα αυτό η Διδώ Σωτηρίου αναφέρεται στα θύματα της μικρασιατικής καταστροφής, τον ξεριζωμό των ελληνικών πληθυσμών και τις σκληρές δοκιμασίες που αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες κατά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. [Απόσπασμα] (…) Γιὰ πότε γινήκαμε πραγματικοὶ πρόσφυγες δὲν τὸ καταλάβαμε. Μέσα σὲ λίγα εἰκοσιτετράωρα ὅλος ὁ κόσμος ἀναποδογύρισε. Βαπόρια φτάναν τὸ ἕνα πίσωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
