Φιλοξενούμε σήμερα τον ποιητή Θεοχάρη Παπαδόπουλο, που γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978 και σπούδασε στη σχολή Οικονομίας και Διοίκησης του τμήματος Λογιστικής στο ΤΕΙ Χαλκίδας. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται με την ποίηση από τα παιδικά του χρόνια. Έχει πληθώρα δημοσιευμάτων σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε βιβλίο στη βουλγαρική και στην αγγλική γλώσσα, ενώ σκόρπιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Σου ’κρυβε την όψη του φονιά . (μνήμη Ελένης Τοπαλούδη) Εδώ κι ένα χρόνο κοιμάσαι κάτω απ’ το χώμα. Δεν ξυπνάς και δεν ακούς το θρήνο των δικών σου. Αμάν! Τι βλέπω; Διόλου αλλόκοτο το βλέμμα σου δεν είναι. Με λένε Μπαλτά… ακούστε με, έχω συγκλονιστεί. Οι λόγοι; Δεν είστε η πρώτη που ’χετε φονευτεί και μου θυμίζετε τη μικρήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αντί κάθαρσης, του Δανιήλ Τσιορμπατζή Κατάργηση των εφέ των ψευδαισθήσεων, την συναισθηματική ταύτιση με τα πρόσωπα. Κριτική στάση στις αντιφατικές συμπεριφορές, κοιτώντας μέσα σ’ αυτές τον εαυτό μας, επαναπροσδιορίζοντας ριζικά τη ζωή… . Χώρος αποκάλυψης της πραγματικότητας, αντίληψη των φανερών και κρυφών ιδεολογικών μηχανισμών, που επενεργούν μέσα στο συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο. Η μη ταύτιση, αποτελεί το κλειδί. . Ολοφάνεροι οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Κορίτσια της δουλειάς με τις ποδιές στην μέση στα πονεμένα πόδια σας άγκυρα ο πόνος σας θα δέσει. Η ομορφιά στα δωδεκάωρα με τσακισμένη πλάτη για ένα κιλό ηλεκτρικό, μισή γωνιά κρεβάτι κι έναν έρωτα θεριό μες στην χρεωκοπία που θάβει συνεχώς στη γη κάθε ουτοπία. Κορίτσια της δουλειάς,τρυγόνες μες στην λάντζα όνειρα στα μαγέρικα μ’ ανύπαρκτη καβάτζα κι ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το Χαμοκατσίφαρο Μιαν ώρια αυγή θα σηκωθώ, μια ωργιόπλουμη αυγούλα! Στο χάραμα τση ταχηνής, στσης πάχνης τη δροσούλα… Μιαν ακριβή μου πεθυμιά και τάξιμο θα κάνω ταχιά – ταχιά, κατσά – κατσά θα βγω στα όρη απάνω, πέτρα τη πέτρα πατουχια, πέτρα τη πέτρα ζάλο να βγαίνω να σφυρολογώ ριζίτικο τραγούδι κι αέρας να δροσολογά και να ‘ρχεται από τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το χιόνι Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας, -είπε. Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα, μ’ όλη τη σοφή σιωπή του. Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία. Μια παλιά στάμνα, πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα. Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου, την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αλιεύσαμε στο διαδίκτυο μαντινάδες και σας τις παρουσιάζουμε. Άλλες μιλούν για το σεβντά και την αγάπη, άλλες είναι σκωπτικές, άλλες φιλοσοφικές, όλες όμως περιέχουν το χιόνι και τον χιονιά, μέρες που είναι. Ιδού λοιπόν η λαϊκή σοφία: Ω την παντέρμη τη ζωή είντα λογής γυρίζει, το βράδυ να ‘ν’ αστροφεγγιά τ’ αϋτέρου να χιονίζει. . Εγώ ‘μαι τσ` αστραπής παιδίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

ΠΛΗΞΗ II Ο ήλιος πεσμένος στο δεξί πλευρό, θαμπός κι αδύναμος, αχτινορραγεί. Τα δέντρα στενάζουν στο σύνορο του μύλου και του χώματος. Ξεχασμένα πουλιά κι άψυχες φλέβες χιονιού κεντρώνουν το τοπίο. Από κάπου ακούγεται μουσική Μπετόβεν, όχι, Pink Floyd, τι λέω, disco ενορχηστρωμένη με βιολιά και φλάουτα. Ένα σύννεφο κατεβαίνει γεμάτο αναμμένα κεριά. Θ’ αργήσει, ίσως και να διαλυθεί. ΤαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τα «Σατιρικά» του Γιώργη Καράτζη κυκλοφορούν και μας καλούν να αναστοχαστούμε αλλά και να χαρούμε κοντά στους πρωταγωνιστές τους, υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις. Ο Γιώργης Καράτζης, έχει τυπώσει μέχρι σήμερα τέσσερις ποιητικές συλλογές, «Εμινέ» το 1988 και β’ έκδοση το 2000, «ΔιαΚρητικά» το 1998, «Διαδρομές» το 2006 και «Δίλογα» το 2015. Έχει γράψει εκατοντάδες μαντινάδες που τις τραγούδησαν και τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…