Αντώνης Κουκλινός: …εν μπορώ να με φανταστώ κάπως αλλιώς! Το να συστήσουμε τον Αντώνη Κουκλινό είναι περιττό. Όμως με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου βιβλίου του «Ανεστορούμαι… να σας πω…» που έκδωσε η «Σβούρα Εκδοτική» (ISBN 978-618-86522-9-3) είχαμε μαζί του μια μικρή κουβέντα που σας μεταφέρουμε παρακάτω. Η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Αντώνη θα γίνει την Τετάρτη 3ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο Αγιονόρος | του Μιχάλη Στρατάκη Την τελευταία φορά που επήγα στο Αγιονόρος, για ν’ αντιπαλέψω τους διαόλους που ήσανε φωλιασμένοι εντός μου, μα και τους ποδέλοιπους που κλωθογυρνούσανε στους εγκρεμούς και στα φαράγγια του περβολιού της Παναγίας, εγνώρισα έναν καλόγερο που σαφί εγέλα. Πολύ επαραξένεψε με, γιατί όλα μου τ’ ακούσματα από τα παιδικάτα μου και όλες οι θωριέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξεγελάω | της Μαρίας Σταυρίδου Ξεγελάω τους γυρολόγους της ζωής τους πονηρούς γελωτοποιούς της ψυχής τους αθέατους ψεύτες της ηθικής. Είμαι η πρωταγωνίστρια της πιο ανήθικης σχολής που οργανώνει ηδονικές παραστάσεις ζωής. Ξεγελάω στις μικρές συγκεντρώσεις της γιαγιάς στις κρυφές συναντήσεις μιας μορφονιάς. Οργανώνω λάγνες ομιλίες των κορμιών νέων και παλιών οπαδών. Οργανώνω και εκκεντρικά σουαρέ για φίλες που λατρεύουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τίποτα άλλο | του Γιώργου Ηρακλέους Στείλε μου ένα μπουκέτο λέξεις, ολόκληρες όχι μισές, από την εποχή του Ομήρου: πόντος, αλς, αστερόεσσα, νυξ, αριστεύειν, ανάμεσά τους ανασαίνω, τα γράμματα κρύβουν ιδέες, είναι μέλισσες και φιλοξενούν στην κυψέλη τους το νόημα του λόγου. Πώς να βρω έναν χαλασμένο τοίχο και από την τρύπα του να δω την Άννα Κομνηνή να γράφει;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μισανθρωπολογία | του Έριχ Κέστνερ Τα όμορφα πράγματα έρχονται δεκάδες φορές. Αλλά κανένα δεν είναι τόσο όμορφο όσο αυτό: Ένα καταπράσινο λιβάδι και μερικά μέτρα από μενεξεδί ρυάκι. Και τσιμπάς τον εαυτό σου. Αλλά αυτό δεν είναι όνειρο. Με την πρόθεση να εξαγνιστείς, γονατίζεις ανάμεσα σε λουλούδια, γρασίδι και βότανα, και το ρυάκι να αναπηδά. Νομίζεις ότι αυτή είναι ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νικημένος ο άγγελος στον ανήφορο | της Ζωής Δικταίου Πέθανε… χτες στο ξημέρωμα είχα αγαπήσει περισσότερο απ’ όλα τη μετέωρη γαλήνη στα μάτια του το δακρυσμένο μεγαλείο του ξεστρατισμένου Έρωτα αυτό που χρόνια πάσκιζε να κρύψει ανάμεσα στις βαθιές κόγχες και τις ρυτίδες. Είπε να ζήσει χωρίς εμένα μα και δίχως τα κουρέλια της ζωής έφυγε, την ώρα που ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Βαγγέλης Ρωχάμης | του Μιχάλη Στρατάκη Μην ακούω σαχλαμάρες. Δεν πέθανε ο Βαγγέλης Ρωχάμης. Απέδρασε πάλι. Η ενδέκατη απόδραση του από τούτο τον κόσμο. Και πιστεύω πως δεν θα ’ναι και η τελευταία του. Είτε βρεθεί στον παράδεισο είτε βρεθεί στην κόλαση, πάλι θα την κοπανήσει απ’ όπου και αν βρίσκεται. Γιατί ’ναι της Γερακίνας γιος. Γιατί δεν έζησε γονατιστός,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απόκριες στη γενέθλια πόλη | της Ελένης Σαραντίτη Ακόμα σε θυμάμαι τις Απόκριες. Ξυπόλυτη στην υγρή γη, ξεμανίκωτη με το τσουχτερό αεράκι. Νύχτωνε κι από πάνω χιλιάδες τ’ άστρα, τόσο γειτονικά, ώστε θα μπορούσες, αν σήκωνες το χέρι, να τα χαϊδέψεις. Αντ’ αυτού, άρχιζες το μέτρημα που ποτέ δεν τελείωνες, γιατί η γιαγιά έβανε τις φωνές πως, τάχα, θα σημαδευτούνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η διπλή φύση | του Γιώργου Μπίμη Αίσθηση, νόηση και ύλη, ένας αδιάσπαστος δεσμός, πλάκα, μελάνι και κοντύλι, στόχαση, βλέψη κι ελιγμός… Μ’ ολιστική ψυχή και πνεύμα, στο φρένιασμα των αντιθέτων, πλεύσε ενάντια στο ρεύμα, στον πυρετό των επιθέτων. Αλήθειες λόγων και πραγμάτων, μες στους αναβαθμούς της γνώσης, διαδοχή μικρών θαυμάτων, στιγμές, που πρέπει να ενώσεις. Ιδανικά γεννά ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
